پیوند کلیه خوک به بیمار ۵۴ ساله در ماساچوست

به گزارش تیتر کوتاه – این پیوند در ادامه مجموعه عمل‌های آزمایشی است که تیم‌های پژوهشی در چند مرکز پیش‌گام در تلاش‌اند بقاپذیری و ایمنی اندام‌های خوک را در بدن انسان بررسی کنند؛ از جمله مورد پیشین که یک مرد دیگر از نیوهمپشایر (تیم اندروز) به‌مدت بیش از هفت ماه با کلیه خوک زندگی کرده است که تا کنون رکورد طولانی‌تری را ثبت کرده است.

به نقل از مِدپِیج تودِی،شرکت تولیدکننده خوک‌های دست‌کاری‌شده ژنتیکی «ای‌جنسیس» (eGenesis) اخیراً درخواست خود برای آغاز کارآزمایی بالینی (IND) را به سازمان غذا و داروی آمریکا ارائه کرده و این پرونده مورد پذیرش قرار گرفته است؛ بر اساس اعلام‌ها، کارآزمایی اولیه شامل پیوند کلیه به ۳۰ بیمارِ بالای ۵۰ سالِ در فهرست انتظار پیوند و تحت دیالیز خواهد بود. این مجوز گامی مهم در جهت آغاز مطالعات بالینی رسمی تلقی می‌شود.

چرا این پیشرفت اهمیت دارد

کمبود اندام‌های اهدایی در آمریکا شدید است؛ بیش از ۱۰۰ هزار نفر در فهرست انتظار پیوند قرار دارند که بخش عمده‌ای از آنان نیازمند کلیه‌اند و هر روز بیمارانی پیش از رسیدن نوبت جان خود را از دست می‌دهند. استفاده از اندام‌های حیوانی دست‌کاری‌شده ژنتیکی می‌تواند راه‌حلی بالقوه برای کاهش این کمبود باشد، اگر ایمنی و دوام آنها در مطالعات بالینی اثبات شود.

نتایج اولیه و نکات فنی

پژوهش‌های قبلی در موارد اضطراری و دسترسی محدود نشان داده‌اند که کلیه‌های خوک دست‌کاری‌شده می‌توانند در برخی بیماران برای مدت‌هایی طولانی‌تر از نمونه‌های پیشین عملکرد داشته باشند؛ با این حال چالش اصلی واکنش سیستم ایمنی انسان و نیاز به تنظیم دقیق داروهای ضدرد پیوند است. در موارد گزارش‌شده، تیم پزشکی بارها تنظیمات دارویی را تغییر داده‌اند تا عملکرد اندام حفظ شود و عوارض کنترل گردد.

ابعاد اخلاقی، علمی و نظارتی

متخصصان و ناظران حوزه سلامت بر لزوم رعایت چارچوب‌های اخلاقی، شفافیت در انتشار داده‌ها و نظارت دقیق پس از پیوند تأکید دارند. از نگاه بالینی، هدف این مطالعات تعیین این است که آیا پیوند از حیوان به انسان می‌تواند جان بیماران را نجات دهد یا دست‌کم زمان لازم برای یافتن اهداکننده انسانی را فراهم کند. هم‌زمان، بحث‌هایی درباره دسترسی عادلانه به این درمان‌ها و هزینه‌های احتمالی آن مطرح است که نیاز به سیاست‌گذاری جدی دارد.

اظهارنظر بیمار و تیم درمان

بیل استوارت که خود را «عاشق علم» توصیف کرده، گفته است می‌خواسته با شرکت در این پژوهش «نقشی در پیشبرد علم» داشته باشد و اکنون پس از ترخیص توانسته به کار بازگردد و به دیگر بیماران امید بدهد. پزشکان می‌گویند هنوز برای حکم‌دادن درباره دوام بلندمدت این کلیه‌ها زود است، اما حتی در صورتی که این اندام‌ها برای یک سال بیماران را از دیالیز رها کنند، فرصت قابل‌توجهی برای یافتن اهداکننده انسانی فراهم خواهد شد.

پیوندهای اخیر و پذیرش پرونده‌های کارآزمایی بالینی از سوی نهادهای نظارتی نشان می‌دهد زمینه‌ی علمی و قانونی برای آغاز مطالعات سازمان‌یافته فراهم شده است. با این حال، چند پرسش مهم همچنان پابرجاست: میزان دوام اندام‌ها در جمعیت وسیع‌تر، پیامدهای بلندمدت داروهای ضدرد، هزینه و دسترسی، و نیز پیامدهای اخلاقی و زیست‌محیطی استفاده از اندام حیوانی در پزشکی انسانی. پاسخ به این پرسش‌ها تنها از مسیر شفافیت داده‌ها و مطالعات بالینی کنترل‌شده به‌دست خواهد آمد.