باید مجسمه علیرضا دبیر را بسازند/ قهرمانی همزمان کشتی آزاد و فرنگی مایه غرور است

به گزارش برنا، امیرعلی آذرپیرا در ۲۳ سالگی با نقره جهانی زاگرب نشان داد که یکی از ستاره‌های آینده کشتی آزاد ایران است. او با وجود شکست در ثانیه‌های پایانی برابر کایل اسنایدر قهرمان نامدار آمریکا، مبارزه‌ای نزدیک و تماشایی را به نمایش گذاشت و امیدهای بزرگی برای آینده رقم زد. حالا نگاه‌ها به تلاش او برای جبران این حسرت و رسیدن به طلای جهان و المپیک دوخته شده است. خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا گفت‌وگویی با این کشتی‌گیر داشته که در ادامه می‌خوانید.

مدال نقره مسابقات جهانی کشتی را کسب کردید اما ویدیوی ناراحتی و گریه‌های شما با صورت زخمی در فضای مجازی بسیار بازتاب داشت. لطفا در این مورد صحبت کنید؟

من در شرایطی به فینال رسیدم که با حریف‌های سختی مسابقه دادم و قرعه دشواری داشتم. بعد از یک سال دوری دوباره به میدان برگشتم و موفق شدم تا فینال پیش بروم. همه چیز در فینال به نفع من پیش می‌رفت و جلو بودم اما آن اخطاری که گرفتم و امتیازی که با خروج از تشک از دست دادم باعث شد در لحظه آخر شکست بخورم. باخت لحظه آخری یکی از سخت‌ترین شکست‌هاست و واقعا برایم بسیار دردناک و ناراحت‌کننده بود.

شما در فینال مقابل کایل اسنایدر، قهرمان المپیک ریو و یکی از اسطوره‌های کشتی آزاد آمریکا قرار گرفتید. 

وزن ۹۷ کیلو همیشه وزن سنگینی بوده و قهرمان‌های بزرگی در آن حضور داشته‌اند. اسنایدر طی ده سال اخیر تقریبا همیشه مدال گرفته و فقط در یک مسابقه جهانی و المپیک قبلی مدالی کسب نکرده بود. او دو مدال المپیک دارد و قهرمان بزرگی است. در کشتی فینال من سوار بر مسابقه بودم اما برخی اخطارها و نکات فنی روی نتیجه تاثیر گذاشت. مثلا همان اخطار انگشت‌گیری می‌توانست سرنوشت کشتی را تغییر دهد. بحث داوری همیشه وجود دارد اما در نهایت او توانست قهرمان شود. من به قسمت اعتقاد دارم و این را کار خدا می‌دانم. شاید باید بیشتر تلاش کنم تا در آینده به مدال طلای جهان و انشاالله المپیک برسم و پرچم کشورم را روی سکوی اول بالا ببرم.

کشتی آزاد و فرنگی ایران برای اولین‌بار به صورت همزمان قهرمان جهان شدند. احساس شما از این موفقیت تاریخی چیست؟

شنیدن این خبر باعث غرور هر ایرانی می‌شود. جا دارد از ریاست فدراسیون، سرمربی‌ها، کادرهای فنی و همه کسانی که در تیم‌های ملی کشتی زحمت می‌کشند تشکر کنم. قهرمانی همزمان در دو رشته آزاد و فرنگی اتفاقی بسیار بزرگ است که شاید هیچ وقت دیگر تکرار نشود. این موفقیت به ما یادآوری می‌کند که چقدر باید به ایرانی بودنمان افتخار کنیم. فدراسیون شبانه‌روز تلاش می‌کند و با سخت‌کوشی کشتی ایران را به جایگاه جهانی رسانده است.

همکاری با “پژمان درستکار” را چطور ارزیابی می‌کنید؟

شاگردی ایشان برایم افتخار بزرگی است. در اردوها به خودشان هم گفتم که تا حالا این حجم از همدلی و یکدلی در یک تیم ندیده بودم. بچه‌ها با کادر فنی و سرمربی بیشتر مثل یک خانواده هستند تا صرفا مربی و شاگرد. وقتی درستکار در مسابقه من را کوچ می‌کنند حس غرور عجیبی به من دست می‌دهد. انگار دو نفره روی تشک هستیم. این همدلی عامل اصلی قهرمانی کشتی ایران در سطح بین‌المللی شد چون همه بچه‌ها به هم کمک کردند تا علاوه بر افتخارات فردی، قهرمانی تیمی هم رقم بخورد.

از مدیریت و همکاری “علیرضا دبیر” هم برایمان بگویید.

به نظرم باید مجسمه “علیرضا دبیر” را بسازند و سردر فدراسیون نصب کنند و به او لقب مدیرورزشی تاریخ‌ساز را بدهند. وقتی او ریاست فدراسیون را بر عهده گرفت کشتی ایران شرایط سختی داشت. امکانات، اردوها، اعزام‌ها و حتی مسائل ساده مثل خوابگاه و تغذیه کیفیت پایینی داشتند و کشتی به عنوان شناسنامه ورزش کشور در حال فراموشی بود. دبیر دوباره کشتی را زنده کرد و آن را به سکوی نخست جهان رساند. قهرمانی در دو رشته فرنگی و آزاد یک دستاورد خارق‌العاده است. او واقعا مدیر بسیار توانمندی است و برای ما مثل یک پدر زحمت می‌کشد. من از همین‌جا از او تشکر می‌کنم و امیدوارم بتوانم با مدال‌های رنگین‌تر پاسخ اعتمادش را بدهم و افتخار بیشتری برای کشور عزیزم به دست بیاورم.

گفت‌و‌گو از ترنم کشاورز

انتهای پیام/