بازار پرتلاطم طلا در شهریورماه/ کدام قطعات سکه سوددهی بیشتری داشتند؟

شهریور برای بازار طلا و سکه، ماهی پرنوسان و پرماجرا بود؛ ماهی که در آن قیمت‌ها بیش از هر زمان دیگری به خبرهای سیاسی و سیگنال‌های بیرونی واکنش نشان دادند. هر روز تیتر تازه‌ای از مکانیسم ماشه یا گمانه‌های مذاکره، هر شب اظهارنظر تازه‌ای از سوی مقامات داخلی و خارجی و هر صبح سقف یا کف تازه‌ای بر تابلوی معاملات.

با وجود این رفت و برگشت‌ها، بازدهی ماهانه در اغلب نماگرهای طلایی مثبت و قابل توجه بود؛ بازدهی‌ای که اگرچه به ظاهر چشمگیر به نظر می‌رسد، اما مسیر رسیدن به آن پر از تلاطم و پیچ‌وخم بود.

شروع آرام و صبر محتاطانه

در نخستین روزهای شهریور، بازار طلا و سکه با فضای نسبتاً آرام‌تری آغاز شد. دلار داخلی در محدوده ۹۳ تا ۹۴ هزار تومان نوسان می‌کرد و همین تعدیل نسبی باعث شد قیمت طلا نیز در سطوح پایین‌تر تثبیت شود. سکه امامی در حوالی ۸۶ میلیون تومان، طلای آبشده در محدوده ۳۳.۵ میلیون و طلای ۱۸ عیار نزدیک به ۷.۷ میلیون تومان معامله می‌شد.

آنچه در این مقطع بیش از هر چیز بر بازار سایه انداخت، انتظار برای مذاکرات ژنو بود. معامله‌گران می‌دانستند که نتیجه این گفت‌وگوها می‌تواند مسیر کوتاه‌مدت را تغییر دهد، بنابراین حجم معاملات کاهش یافت و بازار وارد وضعیت صبر و انتظار شد.

بازگشت هیجان با رشد دلار و اونس

از نیمه اول ماه، ورق بازار برگشت. دلار آرام‌آرام به سمت مرزهای بالاتر حرکت کرد و اونس جهانی نیز با صعود به بالای ۳۴۰۰ دلار بار دیگر نگاه‌ها را به خود جلب کرد. همین دو عامل کافی بود تا سمت تقاضا در بازار طلا و سکه فعال شود. طلای آبشده به محدوده ۳۶ میلیون تومان نزدیک شد و طلای ۱۸ عیار تا مرز ۸.۴ میلیون بالا رفت. سکه امامی نیز از کف‌های ابتدای ماه فاصله گرفت و وارد کانال ۹۰ میلیونی شد.

در این مقطع، هرچند بازارساز با عرضه محدود تلاش کرد مانع از هیجانی شدن فضا شود، اما هر بار یک تیتر تازه درباره احتمال فعال شدن مکانیسم ماشه یا تاخیر در آن، موج جدیدی از نوسان ایجاد می‌کرد.

رکوردشکنی‌های پیاپی و آزمون مرز صد میلیون

در نیمه دوم شهریور، بازار وارد فاز تازه‌ای شد. اونس جهانی در چند نوبت سقف‌های تاریخی ۳۶۵۰ تا ۳۷۰۰ دلار را لمس کرد و دلار داخلی نیز به مرز روانی ۱۰۰ هزار تومان نزدیک شد. این ترکیب محرک باعث شد طلا و سکه داخلی جهش‌های کم‌سابقه‌ای را تجربه کنند.

طلای آبشده تا حوالی ۴۱ میلیون بالا رفت، طلای ۱۸ عیار به قله ۹.۵ میلیون رسید و سکه امامی در چند مقطع از مرز ۱۰۰ میلیون عبور کرد و حتی تا محدوده ۱۰۲ میلیون نیز پیش رفت. اما همان‌طور که انتظار می‌رفت، هر بار با مداخله بازارساز و عرضه سنگین، بخشی از این رشدها تخلیه شد و بازار با دامنه منفی بسته شد.

این رفت‌وبرگشت‌های شدید نشان داد که شهریور نه ماهی برای روندهای آرام، بلکه دوره‌ای برای نوسان‌های سریع و تصمیم‌های مقطعی بود.

نقش پررنگ سیاست و حباب سکه

آنچه در تمام طول ماه به وضوح دیده شد، نقش پررنگ سیاست در کنار تغییرات جهانی بود. هر بار خبر تازه‌ای از مذاکرات یا تهدیدهای سیاسی منتشر شد، تقاضای احتیاطی برای خرید سکه بالا رفت و حباب سکه امامی افزایش یافت. اما همین حباب در روزهایی که دلار عقب نشست یا عرضه رسمی سکه تقویت شد، به سرعت تخلیه شد و قیمت بازار به ارزش ذاتی نزدیک‌تر شد.

به همین دلیل، بازدهی نهایی سکه امامی با وجود رشد محسوس، کمی پایین‌تر از طلاهای وزنی مانند آبشده و ۱۸ عیار قرار گرفت.

روزهای پایانی؛ اختلاف مسیر داخل و جهان

در روزهای پایانی شهریور، تضاد جالبی میان بازار داخلی و جهانی دیده شد. اونس جهانی در مسیر صعودی قرار گرفت و حتی رکورد تازه‌ای در محدوده ۳۷۲۰ دلار ثبت کرد، اما دلار داخلی عقب نشست و همین موضوع باعث شد بازار داخل همسو با رشد جهانی حرکت نکند. در نتیجه، طلاهای وزنی کمتر افت کردند ولی سکه به دلیل تخلیه حباب، پرنوسان‌تر شد. این اختلاف مسیر بار دیگر نشان داد که در بازار ایران، دلار همچنان تعیین‌کننده اصلی جهت قیمت‌هاست.

شهریور نشان داد که بازار طلا و سکه در ایران بیش از هر زمان دیگری به خبرهای سیاسی و تصمیم‌های سیاست‌گذار حساس است. برای سرمایه‌گذاران و معامله‌گران، پیام روشن این ماه آن است که تحلیل بنیادی به تنهایی کافی نیست؛ بلکه باید همزمان روند دلار، تحولات جهانی و سیگنال‌های سیاسی را رصد کرد. در چنین فضایی، طلاهای وزنی به دلیل پیوند مستقیم‌تر با اونس جهانی می‌توانند بازدهی مطمئن‌تری ارائه دهند، در حالی که سکه بیش از همه از نوسان حباب اثر می‌پذیرد.