وقتی قهرمان نمی‌جنگد؛ آیا اوسیک سنگین‌وزن را به گروگان گرفته است؟

به گزارش روزپلاس، در ژوئیه 2025 اوسیک با شکست دوباره‌ دنیل دوبوا در یک مسابقه‌ بازگشتی، کمربند IBF را پس گرفت؛ کمربندی که پیشتر به دلیل تدارک مبارزه مجدد با تایسون فیوری از او سلب شده بود. بدین‌ ترتیب، اوسیک بار دیگر تاج قهرمانی بی‌چون‌وچرای جهان را بر سر نهاد. پس از این پیروزی، او در همان شب درون رینگ اعلام کرد که هنوز برای بازنشستگی زود است.

او گفت: 38 سالگی یک سن جوانی است! این تازه شروع کار است. شاید تایسون فیوری؟ شاید سه گزینه داشته باشیم: درک چیسورا، تایسون فیوری، آنتونی جاشوا؟ یا شاید جوزف پارکر؟ گوش کنید، الان نمی‌توانم چیزی بگویم، زیرا فقط می‌خواهم به خانه برگردم.

با این حال، اگرچه اوسیک از علاقه‌اش برای ادامه‌ مسیر حرفه‌ای صحبت کرد و حتی اسامی رقبای بالقوه‌اش را نیز به زبان آورد اما در عمل بیشتر به استراحت پرداخته و نشانه‌ای از شروع مذاکرات جدی برای مبارزه‌ای جدید دیده نمی‌شود. او حتی اشاره‌ای طنزآمیز به مبارزه‌ای احتمالی با جیک پائول  آن هم تحت قوانین MMA داشته است. با این وجود، کمربندهای قهرمانی خود را همچنان حفظ کرده و حاضر به واگذاری آنها نیست. در دو سال گذشته، اوسیک تنها چهار مبارزه انجام داده است؛ دو نبرد مقابل تایسون فیوری و دو دیدار با دنیل دوبوا. این در حالی است که سایر بوکسورهای سنگین‌وزن برای رسیدن به فرصتی طلایی جهت رقابت برای کمربندهای قهرمانی در حال تلاش مداوم‌ هستند.

در غیاب تحرک از سوی اوسیک، دسته‌ سنگین‌وزن در نوعی «تعلیق قهرمانی» قرار گرفته است. طی این مدت، نه تنها مدعیان جدیدی ظهور کرده‌اند، بلکه کمربندهای موقت نیز دست به دست شده‌اند. آگیت کابایل، بوکسور آلمانی در ماه فوریه ژانگ ژیلی را ناک‌اوت و عنوان قهرمان موقت WBC را تصاحب کرد. ژیلی خود پیشتر کمربند موقت WBO را در اختیار داشت که در همان ماه آن را به جوزف پارکر واگذار کرد. پارکر پس از آن با ناک‌اوت کردن مارتین باکول از عنوان موقت WBO دفاع موفقی داشت و قرار است در ماه اکتبر برابر فابیو واردلی، قهرمان موقت WBA دومین دفاع خود را انجام دهد.

در این میان، دیگر چهره‌های شناخته‌ شده نیز در صف انتظار قرار دارند؛ درک چیسورا که سابقه‌ مبارزه با اوسیک را دارد؛ کوبرات پولف که با شکست مانوئل چار به عنوان قهرمان «همیشگی» WBA شناخته شد و موزس ایتائوما، پدیده‌ نوظهور بریتانیایی که ترکی الشیخ، چهره‌ بانفوذ بوکس خاورمیانه به شدت مشتاق تماشای مبارزه‌ او با اوسیک است.

با این وجود، اوسیک همچنان عجله‌ای ندارد. با وجود ادعای آمادگی برای ادامه‌ فعالیت حرفه‌ای، هنوز هیچ مذاکره‌ای برای مبارزه‌ای جدید در جریان نیست. او ظاهراً ترجیح می‌دهد منتظر یک مبارزه‌ بزرگ بماند؛ شاید سومین نبرد با تایسون فیوری در بهار 2026، یا شاید یک مبارزه نمایشی با جیک پائول.

واقعیت این است که اوسیک برخلاف دیگر قهرمانان فعال نیازی به ریسک مبارزه با رقبای جوان و مشتاق ندارد؛ او جایگاه خود را تثبیت کرده و اکنون تنها در پی فرصت‌هایی بزرگتر و پرمنفعت‌تر است اما مشکل اینجاست؛ تا زمانی که اوسیک کمربندها را در اختیار دارد، تمام دسته‌ سنگین‌وزن در حالت انتظار و بی‌تحرکی فرو رفته است. جوزف پارکر که هم‌اکنون عنوان موقت WBO را دارد، در تدارک دومین دفاع از عنوان خود است اما آیا واقعاً چنین دفاع‌هایی قرار نبود مقدماتی برای نبرد با قهرمان اصلی باشد؟ اینجاست که صبر سازمان‌های جهانی به سر آمده و فشارها برای روشن شدن وضعیت قهرمان اصلی رو به افزایش است.

نکته‌ بحث‌برانگیز دیگر، وضعیت جسمانی اوسیک است. او که به بهانه‌ مصدومیت از ناحیه‌ کمر خواستار تعویق مذاکرات برای مبارزه با پارکر شده بود، در ویدئویی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد، در حال رقصیدن دیده شد. این موضوع باعث شد سازمان WBO درباره‌ صحت ادعای مصدومیت تحقیقاتی را آغاز کرده و از او مدارک پزشکی مطالبه کند. در ادامه در اقدامی جنجالی‌تر، اوسیک نه در مقام تماشاگر، بلکه در قالب یک بازیکن در مسابقه‌ فوتبال خیریه میان تیم اسطوره‌های پرتغال و تیم جهانی شرکت کرد. این حضور، آن هم با توجه به ادعای آسیب‌دیدگی کمر بیش از پیش تردیدها درباره‌ وضعیت واقعی او را افزایش داد.

در نهایت به نظر می‌رسد که اوسیک حداقل در مقطع کنونی نیازی به مواجهه با رقبایی چون پارکر، کابایل یا دیگر مدعیان احساس نمی‌کند. او در جایگاهی ایستاده که می‌تواند فقط مبارزاتی را برگزیند که به لحاظ مالی، رسانه‌ای و ارزش افزوده‌ای برایش داشته باشند اما تا چه زمانی؟ سازمان‌های بوکس حرفه‌ای دیر یا زود قهرمان را با انتخابی حیاتی مواجه خواهند کرد: یا از کمربندها دفاع یا آنها را واگذار کن. در این میان، بوکسورهای دیگر باید منتظر بمانند؛ تا زمانی که اوسیک از رقص، فوتبال و احتمالاٌ مصدومیت بازگردد و شاید دوباره بخواهد در رینگ بدرخشد.