آیا انسان‌ها حامل ژن‌های بیگانگان فضایی هستند؟

به گزارش پارسینه،  او در بررسی ۵۸۱ خانواده‌ کامل از «پروژه‌ ۱۰۰۰ ژنوم»، توالی‌های بزرگی از دی‌ان‌ای را در ۱۱ خانواده شناسایی کرد که با ژن‌های والدین خانواده مطابقت نداشت. این ناهنجاری‌های ژنتیکی ۳۴۸ واریانت غیرموروثی را شامل می‌شد. از آن‌جا که افراد مورد مطالعه پیش از سال ۱۹۹۰ متولد شده بودند، نقش فناوری‌های ویرایش ژن مانند کریسپر (CRISPR) که از سال ۲۰۱۳ به‌ کار گرفته شدند، منتفی بود.

رمپل همچنین داده‌های ژنتیکی «۲۳ اند می» (23andMe) از افرادی که ادعا می‌کنند بیگانگان فضایی آن‌ها را ربوده بودند، بررسی کرد و در برخی خانواده‌ها، نشانه‌هایی از نشانگرهای ژنتیکی غیرموروثی یافت. 

رمپل گفت در صورت تایید این داده‌ها، می‌توان تشخیص داد چه کسانی حامل دی‌ان‌ای بیگانه‌اند و به‌عبارتی، دورگه‌های انسان و بیگانه فضایی را شناسایی کرد. او ادعا کرده که شاید برخی افراد دچار اوتیسم، ای‌دی‌اچ‌دی، آسپرگر یا سایر ویژگی‌های عصبی متفاوت حامل این ژن‌های بیگانه باشند، هرچند این ادعا را در حد فرضیه دانسته است.

رمپل احتمال داد که این تغییرات ژنتیکی فرازمینی می‌توانند توانایی‌هایی مانند تله‌پاتی در انسان ایجاد کنند. با وجود این، او تاکید کرد که هنوز «هیچ مدرک قطعی» وجود ندارد و داده‌های موجود برای اثبات چنین فرضیه‌ای کافی نیست. 

به گفته‌ رمپل، سرویس‌های فعلی ژنوتیپ‌سازی تجاری برای چنین ادعاهایی دقیق نیستند. رمپل استفاده از توالی‌یابی نسل جدید یا توالی‌یابی کل ژنوم را توصیه می‌کند که می‌توانند واریانت‌های جدید را با وضوح بالاتری شناسایی کنند.

هدف رمپل این است که با استفاده از فناوری‌های پیشرفته، دی‌ان‌ای والدین و کودکانی که خود را ربوده‌شده می‌دانند بررسی کند تا محل دقیق نفوذ دی‌ان‌ای بیگانه در ژنوم مشخص شود. این نظریه در ادامه‌ فرضیه‌های حاشیه‌ای درباره‌ «دورگه‌های انسان و بیگانه» قرار می‌گیرد، از جمله پرونده‌ «مومیایی‌های نازا» که گفته می‌شود دارای دی‌ان‌ای انسان و بیگانگان فضایی‌اند.

نایجل واتسون، نویسنده‌ کتاب «تصاویر بازنگری‌شده از برخورد با بیگانگان»، معتقد است تحقیقات ژنتیکی بیشتر درباره‌ داوطلبان ربوده‌شده می‌تواند یافته‌هایی مهم به‌اندازه‌ کشف یک بشقاب‌پرنده داشته باشد. 

به گفته رمپل، این «دورگه‌سازی بیگانگان فضایی» ممکن است آثار گسترده‌ای بر آینده‌ بشریت داشته باشد و باید مشخص شود چه میزان از این اختلاط ژنتیکی برای زمین مناسب است و کدام نژادهای فضایی در اولویت‌اند.