پارکینسون زیر میکروسکوپ: کشف نشانگرهای اولیه پیش از بروز علائم

به گزارش پارسینه   و به نقل از scitechdaily، اندازه الیگومرها (تجمعات کوچک پروتئینی) عامل کلیدی بود؛ این ساختارها در نمونه‌های بیماران بزرگ‌تر، درخشان‌تر و پرتعدادتر بودند که نشان‌دهنده ارتباط مستقیم با پیشرفت بیماری پارکینسون است.

تیم تحقیقاتی همچنین زیرگروهی از الیگومرها را کشف کرد که فقط در بیماران مبتلا به پارکینسون ظاهر می‌شوند—و ممکن است نخستین نشانگرهای قابل مشاهده بیماری باشند، حتی سال‌ها پیش از بروز علائم.

«این روش فقط یک تصویر لحظه‌ای به ما نمی‌دهد»، می‌گوید پروفسور لوسین وایس از پلی‌تکنیک مونترال، یکی از سرپرستان این پژوهش. «بلکه یک اطلس کامل از تغییرات پروتئینی در سراسر مغز ارائه می‌دهد و فناوری‌های مشابه می‌توانند برای بیماری‌های دیگر تحلیل‌برنده مغز مانند آلزایمر و هانتینگتون نیز به کار روند.»

«الیگومرها مثل سوزن در انبار کاه بودند، اما حالا که می‌دانیم این سوزن‌ها کجا هستند، می‌توانیم سلول‌های خاصی را در نواحی مشخصی از مغز هدف قرار دهیم.»

پروفسور سونیا گاندی از مؤسسه فرانسیس کریک، دیگر سرپرست این پژوهش، می‌گوید: «تنها راه واقعی برای درک آنچه در بیماری‌های انسانی رخ می‌دهد، مطالعه مستقیم مغز انسان است، اما به‌دلیل پیچیدگی شدید مغز، این کار بسیار دشوار است. امیدواریم با عبور از این مانع فناورانه بتوانیم بفهمیم چرا، کجا و چگونه خوشه‌های پروتئینی شکل می‌گیرند و چگونه این فرآیند محیط مغز را تغییر داده و منجر به بیماری می‌شود.»

 منبع:  

«تصویربرداری گسترده از الیگومرهای α-سینوکلئین در بافت مغز بیماران پارکینسون»  

نویسندگان: ربکا اندروز، بین فو، کریستینا تومی، جاناتان بریتر، جوآن لاچیکا، جوزف بک‌ویث، رو تیان، اما براک، لیزا-ماریا نیدهام، گرگوری چنت، کامی لوآزو، آنژل دکونفن، کنزا باسپین، ربکا پوپوویچ، جیمز ایوانز، ین گو، بگوم کورت، لنارت سنیچار، ماریسا ادموندز، تیم بارتلز، نورا بنگوا-ورگنیوری، پیتر مگیل، زین جونموکتانه، اولیور فریمن، بنجامین تیلور، جان هاردی، تامارین لشلی، مینا رایتن، میکله وندروسکولو، نیکلاس وود، لوسین وایس، سونیا گاندی و استیون لی  

منتشر شده در ۳۱ سپتامبر ۲۰۲۵ در نشریه Nature Biomedical Engineering