میلیاردرهای فناوری با ساخت پناهگاه‌های آخرالزمانی برای پایان دنیا آماده می‌شوند

زومیت: میلیاردرهای سیلیکون‌ولی، از خالق ChatGPT تا مدیرعامل متا، در حال ساخت پناهگاه‌های آخرالزمانی برای فرار از آینده‌ای هستند که خودشان می‌سازند.

در اعماق دنیای پر زرق و برق فناوری، ترسی وجودی در حال گسترش است. غول‌های فناوری و میلیاردرهایی که آینده‌ی ما را با هوش مصنوعی شکل می‌دهند، بیش از هر زمان دیگری نگران فروپاشی جوامع انسانی هستند و در سکوت، برای روز مبادا آماده می‌شوند؛ از ساخت پناهگاه‌های زیرزمینی عظیم گرفته تا انبار کردن طلا و اسلحه.

بحث بر سر وقوع آخرالزمان هوش مصنوعی تازه نیست، اما رقابت‌های نفس‌گیر موج جدیدی از پارانویا را در میان نخبگان فناوری به راه انداخته است. در سال ۲۰۲۳، اخباری در وایرد مبنی بر ساخت یک تأسیسات زیرزمینی تقریباً ۴۶۵ متر مربعی توسط مارک زاکربرگ، مدیرعامل متا، در جزایر هاوایی منتشر شد. پیش از او، در سال ۲۰۱۷، پیتر تیل، بنیان‌گذار پالانتیر، با خرید یک ملک وسیع و دریافت گذرنامه‌ی نیوزیلند، خود را برای فرار احتمالی از فروپاشی اجتماعی آماده کرده بود.

اما اکنون، ترس اصلی از یک مفهوم مشخص می‌آید: هوش مصنوعی عمومی (AGI)، سیستمی فرضی که از هوش انسانی پیشی می‌گیرد. چهره‌هایی مانند سم آلتمن، مدیرعامل OpenAI و ایلیا سوتسکور، دانشمند ارشد سابق این شرکت، بارها نگرانی خود را از اینکه AGI کنترل‌نشده بتواند نظم جهانی را برای همیشه به هم بریزد، ابراز کرده‌اند. گفته می‌شود سوتسکور زمانی به تیم OpenAI گفته بود: «ما قطعاً قبل از انتشار AGI یک پناهگاه خواهیم ساخت.»

اما نگرانی‌ها تنها در حد حرف باقی نمانده است. خود سم آلتمن در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۶ اعتراف کرد که مجموعه‌ای از اسلحه، طلا، یدید پتاسیم، آنتی‌بیوتیک، باتری، آب و ماسک‌های گاز را برای سناریوهای آخرالزمانی انبار کرده و زمینی بزرگ در منطقه‌ای دورافتاده برای فرار در اختیار دارد.

البته، هنوز مشخص نیست که هوش مصنوعی عمومی چه زمانی یا اصلاً محقق خواهد شد. وندی هال، استاد علوم کامپیوتر در دانشگاه ساوت‌همپتون، معتقد است که رهبران این صنعت مدام پیش‌بینی‌های خود را تغییر می‌دهند و جامعه علمی تأکید دارد که این فناوری «هنوز به هوش انسانی نزدیک هم نشده است».

با‌این‌حال، هوش مصنوعی برای ایجاد هرج‌ومرج نیازی به رسیدن به سطح هوش انسانی ندارد. ابزارهایی مانند مولد ویدیوی سورا در حال تبدیل اینترنت به فضایی غیرواقعی و پر از اطلاعات نادرست هستند. از سوی دیگر، وابستگی فزاینده به چت‌بات‌ها برای مشاوره، دوستی و حتی روابط عاشقانه، در حال ایجاد معضلات جدی اجتماعی و فردی است؛ مشکلاتی که از طلاق و بی‌خانمانی تا بستری‌شدن‌های اجباری و حتی مرگ را در پی داشته‌اند.

طنز تلخ ماجرا اینجاست که همین میلیاردرهای پناهگاه‌ساز، همزمان تصویری آرمان‌شهری از آینده‌ی مبتنی بر هوش مصنوعی ترسیم می‌کنند که در آن انسان‌ها از کار بی‌نیاز شده، درآمد پایه جهانی دریافت می‌کنند و هوش مصنوعی بیماری‌ها را درمان و بحران اقلیمی را حل می‌کند. به نظر می‌رسد از دیدگاه آن‌ها، این فناوری یا بشریت را نابود می‌کند یا آن را نجات می‌دهد و نتیجه‌ی نهایی به این بستگی دارد که کدام شرکت در این مسابقه‌ی تسلیحاتی پیروز شود.

و در این میان، فارغ از اینکه چه سرنوشتی در انتظار بقیه‌ی ماست، یک چیز قطعی است: میلیاردرهایی که این مسابقه را به پیش می‌برند، تمام گذرنامه‌ها، پناهگاه‌ها، سلاح‌ها و طلای مورد نیاز برای جان به‌دربردن از عواقب اقدامات خودشان را فراهم کرده‌اند.