با لاوروف و روسیه چه کنیم!؟

نواندیش: مصطفی نجفی، تحلیلگر سیاست خارجی در رشته توئیتی نوشت:

۱. وقتی اظهارات هدفمند سرگئی لاوروف می‌تواند فضای سیاست داخلی و خارجی ایران را ملتهب و دعوای بزرگی را میان جریانات داخلی ایران راه بیندازد، معنایش این است که قدرت‌های خارجی به‌خوبی شکاف‌های داخلی ایران را می‌شناسند و گاه آگاهانه بر آن بازی می‌کنند. در واقع، شناخت قدرت‌های خارجی از شکاف‌های سیاسی و اجتماعی ایران، به آن‌ها این امکان را می‌دهد که بدون هزینه، بر تصمیمات داخلی ما تأثیر بگذارند.
این همان جایی است که «دیپلماسی هدفمند» آن‌ها، با «واکنش احساسی» ما مواجه می شود.

۲. دود دعوای جناح‌های سیاسی پیرامون سیاست خارجی کشور، مستقیماً به چشم مردم می‌رود. هر جناحی می‌کوشد سیاست خارجی را به عنوان ابزاری برای اثبات درستی خود و تخریب رقیب به کار گیرد؛ نتیجه‌اش، تضعیف انسجام و سردرگمی در تصمیمات کلان کشور است.

۳. نزاع مخرب و ضدملی میان شرق‌گراها و غرب‌گراها که از دوران قاجار تا امروز ادامه دارد، یکی از ریشه‌دارترین شکاف‌های فکری در ایران است؛ شکافی که نه تنها به اجماع ملی آسیب زده، بلکه همواره راه نفوذ و سوءاستفاده خارجی را باز گذاشته است.

۴. هیچ مقام خارجی، چه در مسکو و چه در واشنگتن، خیر و صلاح ایران را نخواهد خواست. هر قدرتی صرفاً در پی منافع خود است و هرگاه سیاستمداران ایرانی از اختلافات داخلی برای جلب حمایت یکی از این قدرت‌ها استفاده کرده‌اند، منافع ملی قربانی شده است.

۵. نه روسیه از ایرانِ قدرتمند، مستقل و با ثبات استقبال می‌کند و نه آمریکا. هر دو، از ضعف، چندپارگی و نیازمندی ایران سود می‌برند. هر دو دعوای داخلی در ایران را فرصتی برای پیشبرد منافع خود می‌دانند.