حقوق جدید بازنشستگان چطور محاسبه می‌شود؟

 دولت‌ها موظفند زمینه مناسب برای تضمین حقوق افراد را فراهم کنند. در ایران نیز، اجرای قوانین پرمخاطب مانند قانون کار و قانون مدیریت خدمات کشوری نقش کلیدی در تعیین حقوق و مزایا دارد.

سابقه بیمه و سابقه کار دو معیار مهم در قوانین کار و تأمین اجتماعی ایران هستند که تأثیر مستقیمی بر حقوق، سنوات، بازنشستگی و مزایای کارگران و کارمندان دارند؛ در این خبر به تفاوت‌ها و نقش این دو مفهوم در زندگی شغلی پرداخته‌ایم.

کارگر نوشت:سابقه کار و سابقه بیمه از مفاهیم بسیار مهم در روند کاری و زندگی شغلی افراد به شمار می‌روند. با این حال، این دو مفهوم به رغم ارتباط نزدیکی که دارند، اغلب دچار اشتباه و سردرگمی می‌شوند. این دو مورد تفاوت‌هایی اساسی در معنا، محاسبه و تأثیرگذاری بر حقوق و بازنشستگی دارند که تأکید بر اهمیت فهم درست آنها را ضروری می‌سازد.

در هر جامعه‌ای، توجه به اصول و قوانین کار و تأمین اجتماعی از ارکان اصلی زندگی افراد محسوب می‌شود. دولت‌ها موظفند زمینه مناسب برای تضمین حقوق افراد را فراهم کنند. در ایران نیز، اجرای قوانین پرمخاطب مانند قانون کار و قانون مدیریت خدمات کشوری نقش کلیدی در تعیین حقوق و مزایا دارد.

از جمله مهم‌ترین وظایف کارفرمایان می‌توان به الزام بیمه کردن کارکنان اشاره کرد. با این حال، مواردی وجود دارد که برخی کارفرمایان از پرداخت حق بیمه سر باز می‌زنند و کارکنان با سابقه کار طولانی را از برخورداری از سابقه بیمه محروم می‌سازند. این مسئله نشان می‌دهد که بایستی تفاوت این دو مفهوم را بهتر درک کنیم تا بتوانیم تأثیر هر یک در حقوق را بشناسیم.

برای بسیاری، درک دقیق جایگاه سابقه کار و سابقه بیمه ، دغدغه‌ای مهم است که مرتبط با بازار کار می‌باشد.

سابقه کار، به معنای مجموع دوره‌هایی است که فرد در زمینه‌ای شغلی مشغول فعالیت بوده، بدون توجه به نوع حرفه یا تحصیلات فرد. این مفهوم به‌طور مستقیم به زمان اشتغال فرد اشاره دارد و به الزامی برای پرداخت حق بیمه مرتبط نیست.

از سوی دیگر، سابقه کار مرتبط مکمل این موضوع است. این نوع سابقه به شغل‌هایی اطلاق می‌شود که نه‌تنها به زمینه تخصصی فرد مرتبط هستند، بلکه به پیشرفت در حرفه مربوطه نیز کمک می‌کنند. برای مثال، فردی که در رشته مدیریت تحصیل کرده است، می‌تواند فعالیت‌های شغلی در مدیریت پروژه، امور اداری و کارمندی را به‌عنوان سابقه کار مرتبط خود به شمار آورد.

بر اساس قوانین جمهوری اسلامی ایران، بیمه کردن کارکنان، نه تنها عملی اختیاری بلکه وظیفه اجباری کارفرمایان است. کارکنان دولتی نیز از مزایای بیمه تحت قوانین مختلف برخوردار هستند.

سابقه بیمه مدت زمان پرداخت حق بیمه به سازمان تأمین اجتماعی یا سایر صندوق‌های بازنشستگی را نشان می‌دهد. این سابقه می‌تواند از طرق مختلف به‌دست آید؛ به عنوان مثال از طریق بیمه‌های خویش فرما، مشاغل آزاد، بیمه زنان خانه‌دار یا دانشجویی

اگر بخواهیم دقیق‌تر به این دو مفهوم بپردازیم، باید به تفاوت در نحوه محاسبه و اثرگذاری آنها توجه کنیم:

مبنای محاسبه مدت زمان فعالیت شغلی. مدت پرداخت حق بیمه.

الزام قانونی مفهوم فعالیت جسمی و ذهنی، بدون اجبار پرداخت بیمه. پرداخت حق بیمه طبق قانون ضروری است.

اثر بر حقوق اثر غیرمستقیم از طریق سابقه کار. اثر مستقیم بر مسائل بازنشستگی و تأمین اجتماعی.

اهمیت کاهش‌ناپذیر در استخدام و افزایش حقوق اولیه. اهمیت در تضمین روند بازنشستگی و مستمری.

گاهی فرد با آغاز کار، سابقه بیمه و کار یکسانی دارد؛ اما در برخی موارد، سابقه بیمه بسیار کمتر از سابقه کار است. امروزه، اهمیت کلیدی سابقه بیمه برای دسترسی به حقوق بازنشستگی غیرقابل انکار است.

سابقه کار و بیمه از جمله عوامل تأثیرگذار بر حقوق دریافتی هستند. این تأثیرات عمدتاً به صورت افزایش پایه سنوات نمایان می‌شود.

پایه سنوات مبلغی است که پس از گذشت یک سال از شروع کار به حقوق فرد افزوده می‌شود.

این افزایش، به تبع میزان سابقه بیمه (که کارفرما موظف به پرداخت آن است)، صورت می‌گیرد. هرچه فرد سابقه بیشتری داشته باشد، حقوق نهایی او افزایش می‌یابد. این موضوع در واقع، نوعی پاداش به وفاداری کاری محسوب می‌شود.

از منظر حقوقی، سابقه بیمه فرصتی منحصر به فرد برای دسترسی به مزایای اجتماعی، از جمله بازنشستگی، خدمات درمانی و مستمری در ایران است. افراد باید بر تکلیف قانونی کارفرمایان در بیمه کردن خود نظارت داشته باشند.