عملکرد دور از انتظار بوکس ایران در بازی‌های کشورهای اسلامی؛ یک برد و یک مدال برنز!

به گزارش برنا، عملکرد تیم ملی بوکس ایران در بازی‌های کشورهای اسلامی ریاض بار دیگر ضعف فنی فدراسیون را آشکار کرد. تیم سه نفره کشورمان در بخش مردان در حالی تنها یک مدال برنز به‌دست آورد که سطح فنی رقابت‌ها در مقایسه با رویدادهای آسیایی و جهانی، به‌مراتب پایین‌تر بود و حتی با یک پیروزی نیز می‌شد روی سکو رفت.

در ترکیب سه نفره تیم ایران، علی حبیبی‌نژاد که در رقابت‌های جهانی به‌عنوان پدیده بوکس ایران مطرح شده بود، در کمال تعجب برابر بوکسور عراق شکست خورد و خیلی زود از گردونه رقابت‌ها کنار رفت.

محمد نورانی نیز که بسیاری او را آینده‌دارترین بوکسور کشور می‌دانند برابر نماینده اوگاندا مغلوب شد تا ناکامی دیگری رقم بخورد.

تنها دانیال شه‌بخش توانست با یک پیروزی مقابل بوکسور قرقیزستان به نیمه‌نهایی برسد اما در ادامه برابر نفر دوم ازبکستان شکست خورد (تیم اصلی ازبکستان در جام جهانی حضور داشت) و به مدال برنز بسنده کرد. دانیال باتجربه در بدترین فرم خود هم می‌تواند مدال بگیرد و بار دیگر ثابت کرد هنوز یک سر و گردن بالاتر از سایر بوکسورهای ایران است.

این نتایج ضعیف در شرایطی رقم خورد که بوکس ایران طی چند سال اخیر در تمام میادین مهم بین‌المللی در رده بزرگسالان ناکام بوده است. از عدم کسب سهمیه المپیک توکیو گرفته تا ناکامی در بازی‌های آسیایی و رقابت‌های جهانی. حالا در رویدادی که بسیاری انتظار حداقل یک مدال طلا از آن داشتند، تنها یک برنز حاصل کار تیم ملی بوده است. رویدادی که در آن قزاقستان حضور نداشت، ازبکستان با تیم دوم حضور پیدا کرد و ترکیه و عربستان که در بوکس آماتور هیچگاه نام بزرگی نبودند، بالاتر از تیم ما قرار گرفتند!

تیم ملی بوکس تنها با یک اردوی مشترک با تیم اردن پا به بازی های کشورهای اسلامی گذاشت و طبیعی بود این اردو تاثیری شگرفی روی عملکرد بوکسورها نخواهد داشت.

در این میان قربانی اصلی ناکامی‌های بوکس ایران، مربیان تیم ملی هستند. از حسین نهرودی که با وجود تجربه بالا نتوانست نتیجه بگیرد تا مربیان کوبایی که با هزینه‌های هنگفت بدون هیچ خروجی فنی از ایران رفتند. اکنون نیز نوبت به همایون امیری رسیده! مربی جوان، باانگیزه و فنی که در شرایطی دشوار هدایت تیم ملی را بر عهده گرفته و کار بسیار سختی برای ساختن تیم ملی دارد.

مشکل اصلی نه در کادر فنی بلکه در نبود برنامه‌ریزی بلندمدت، بی‌توجهی به رده بزرگسالان در فدراسیون بوکس نهفته است.

فدراسیون بوکس هرچند طی سال‌های اخیر تمرکز خود را روی رده‌های پایه گذاشته اما با اعزام های محدود نمی توان در بزرگسالان به موفقیت رسید و در کنار رده های پایه باید در بزرگسالان نیز تمرکز ویژه ای داشت.

 نتیجه این بی‌توجهی افت محسوس در عملکرد بین‌المللی، ریزش انگیزه در میان بوکسورها و از بین رفتن اعتبار بوکس ایران در سطح آسیا و جهان است.

اعتصاب ملی پوشان بوکس به دلیل مشکلات تغذیه و البسه، مشکل حقوق ، از بین رفتن نسل گذشته بوکس در حالی که اکثر این قهرمانان کمتر از 30 سال سن داشتند، تغییرات سریالی مربیان و … تنها بخشی از دلایلی است.

عملکرد تیم ملی بوکس در بازی‌های کشورهای اسلامی نه یک شکست معمولی بلکه آیینه‌ای از وضعیت بحرانی بوکس ایران است.

اگر فدراسیون همچنان به سیاست آزمون و خطا، تغییرات مقطعی و بی‌توجهی به تیم بزرگسالان ادامه دهد بعید نیست که بوکس ایران در آینده نزدیک حتی در سطح منطقه نیز حرفی برای گفتن نداشته باشد. 

انتهای پیام/