رویای گرنداسلم بیست‌وپنجم؛ آخرین حمله جوکوویچ به ملبورن 2026

به گزارش روزپلاس،  تنیسور نامدار صربستانی هشدار داده است که تا سال 2026 قصد دارد دگرگونی فیزیکی مهمی را پشت سر بگذارد؛ جهشی که به او امکان دهد در برابر رقبایی مانند کارلوس آلکاراس و یانیک سینر دوباره در سطحی برابر ظاهر شود. در عین حال، چندین کارشناس نیز دیدگاه‌های متفاوتی درباره فرصت‌های او برای کسب عنوان قهرمانی مطرح کرده‌اند.

نواک جوکوویچ، دارنده‌ 24 عنوان گرنداسلم همچنان برای تلاش دوباره آماده است. او بارها روشن کرده که نمی‌خواهد سخنی درباره بازنشستگی بشنود؛ نه تنها به دلیل عشقی که به این ورزش دارد، بلکه چون باور دارد هنوز توانایی و انگیزه‌ لازم برای رسیدن به بیست‌و‌پنجمین گرنداسلم را در خود می‌بیند.

این روحیه‌ رقابتی همان نیرویی که جوکوویچ 38 ساله را پس از فتح تقریباً تمام افتخارات ممکن در میدان نگه داشته، اکنون در مقابل چالش دو ستاره‌ نوظهور و قدرتمند تنیس جهان یعنی آلکاراس و سینر قرار گرفته است: هر دو در نیمه‌نهایی رولان گاروس (سینر)، ویمبلدون (سینر) و اوپن آمریکا (آلکاراس) تنیسور صرب را شکست داده‌اند.

در این سه رویارویی، آنچه بیش از همه به چشم آمد، اختلاف در آمادگی بدنی بود. بدن جوان و مقاوم آلکاراس و سینر توان تحمل فشار مسابقات طولانی را داشت اما بدن جوکوویچ در مراحل حساس تاب نیاورد و او را از ادامه‌ رقابت مؤثر بازداشت.

 جوکوویچ در مسیر بازسازی بدن و بازگشت به اوج در سال 2026
به همین دلیل، جوکوویچ تصمیم گرفته است که نقطه‌ تمرکز خود را بر آمادگی جسمانی بگذارد و برای سال 2026 تغییراتی اساسی ایجاد کند؛ تغییراتی که او از آن با عنوان بازسازی یاد می‌کند.

نواک در گفت‌وگو با اسکای اسپورتس توضیح داد: من در تلاش هستم تا این دستگاه را دوباره بسازم. طی 18 ماه گذشته بیشتر از همیشه مصدوم شده‌ام، بنابرین سعی می‌کنم بدنم را بازسازی کنم تا شروع فصل آینده فوق‌العاده باشد و بتوانم بهترین عملکردم را ارائه دهم.

اگر این بازسازی نتیجه بدهد و جوکوویچ بتواند ثبات جسمانی لازم را بازیابد و در مسابقات فشرده دچار افت نشود، بی‌شک می‌تواند در اوپن استرالیا مدعی جدی باشد؛ همان جایی که مصدومیت سال گذشته در نیمه‌نهایی برابر الکساندر زورف مانع از رسیدنش به یازدهمین عنوان او در ملبورن شد.

این باور که او هنوز شانس دارد مشروط به رسیدن به آمادگی بدنی مناسب بین برخی از چهره‌های مطرح دنیای تنیس نیز وجود دارد. جیم کوریر معتقد است: اگر او در فرم خوب باشد، هنوز شانس دارد. من فکر می‌کنم جوکوویچ هنوز توان رقابت با آن بازیکنان را دارد اما مقابل سینر شرایط برای او بسیار دشوار شده است.

در برابر این دیدگاه امیدوارانه، برخی کارشناسان بدبین‌تر هستند. جان مک‌انرو با نگاهی واقع‌گرایانه می‌گوید که مسیر برای جوکوویچ با گذر زمان سخت‌تر خواهد شد: با گذشت زمان، حتی برای او نیز همه‌چیز دشوارتر می‌شود. چالش‌ها بیشتر شده و سطح رقابت بالاتر رفته است.

پاتریک موراتوغلو نیز امید چندانی ندارد و با نگاهی تحلیلی می‌گوید: او بی‌تردید بهترینِ تمام دوران است. اما نحوه‌ صحبت‌کردنش باعث می‌شود احساس کنم که خودش هم دیگر باور ندارد که می‌تواند دوباره به آن نقطه برسد.

بلاتکلیفی، امید و هدفی به بزرگی گرنداسلم شماره 25
هنوز یک ماه و نیم تا آغاز مسابقات آزاد استرالیا باقی مانده و تا آن زمان، هم جوکوویچ و هم سینر و آلکاراس می‌کوشند در اوج آمادگی وارد رقابت شوند. در این میان، همان‌قدر که تردید وجود دارد، امید نیز هست. تنها چیزی که اکنون قطعیت دارد، اراده‌ نواک جوکوویچ است؛ اراده‌ای که او را واداشته تا تمام توان خود را به کار گیرد و تلاش کند سال 2026 را به سال دستیابی به بیست‌وپنجمین گرنداسلم خود تبدیل کند.