کلاه نمدی 1600 سالۀ مصری به نمایش درآمد

این کلاه آفتابی از نمد پشمی در رنگ‌های مختلف در مصر و در دوره اوایل مسیحیت یا دوره قبطی ساخته شده است. این کلاه یکی از تنها سه نمونه موجود از این نوع است که تا به امروز باقی مانده‌اند و بهترین نمونه سالمِ آن‌ها محسوب می‌شود. این کلاه توسط سِر فلِیندرز پِتری، مصرشناس انگلیسی که آن را سال ۱۹۱۱ یافته بود، به موزه چادویک در بولتون انگلستان اهدا شد.

به گزارش برنا، پتری این کلاه را در محوطه باستانی لاهون (Lahun) در منطقه فیوم مصر، کنار مجموعه‌ای از پوشاک دیگر کشف کرد که مهارت چشمگیر بافندگی قبطی را به نمایش می‌گذاشتند. 

بنا به اعلام موزه بولتون، جایی که این اثر در آن نگهداری می‌شود، این کلاه مخروطی از چهار ربع پارچه‌ای دوخته شده و در مرکز آن یک برجستگی (گره) قرار دارد. بیشتر کلاه که حدود ۳۹/۵ سانتی‌متر قطر دارد، از نمد قهوه‌ای ساخته شده و لبه‌ی پهنی از نمد قرمز دارد. برای دوردوزی لبه‌ها از پارچه پشمی سبز استفاده شده که با پارچه پشمی آبی پایان یافته و درون کلاه هم با نمد سفید آستر شده است. درزهای کلاه با بخیه‌های نامرئی همراه با بخیه‌های تزئینی زنجیره‌ای در لبه بیرونی کار شده‌اند. 

به گفته دولت محلی بولتون، کارشناسان بر این باورند که این کلاه احتمالاً برای یکی از نیروهای نظامی اشغالگر روم ساخته شده، زیرا شباهت زیادی به کلاه‌های رومی سده سوم میلادی دارد. با این حال، ممکن است این کلاه از طرح رومی اقتباس شده باشد تا بتواند بهتر از فرد در برابر آفتاب سوزان و طوفان‌های شن مصر محافظت کند. 

دوره قبطی در مصر از حدود سال ۳۹۵ میلادی و هم‌زمان با فروپاشی امپراتوری روم آغاز شد. پیش از این، امپراتور کنستانتین مسیحیت را در سراسر امپراتوری گسترش داده بود و در میانه سده چهارم، زبان قبطی که از فرهنگ مصری الهام گرفته بود، میان مسیحیان مصر رواج یافت. منسوجات قبطیِ به‌دست‌آمده از تدفین‌های مسیحیان اولیه در منطقه فیوم با نخ‌های رنگارنگ، طرح‌های بافت پیچیده و ترکیبی از شمایل‌نگاری‌ها شناخته می‌شوند، از جمله نشانه مصری «آنخ» (صلیبی با حلقه‌ای در بالا که نماد زندگی است)، خدایان رومی و قدیسان مسیحی. 

در آگوست ۲۰۲۵، موزه بولتون این کلاه آفتابی را پس از فرایند حفاظت و مرمت برای نخستین بار به نمایش گذاشت. جَکی هایمِن، کارشناس مرمت منسوجاتی که روی این «کلاه نمدی بسیار نادر» کار کرده بود، در بیانیه‌ای گفته که بیدها به نمد پشمی آسیب زده بودند، اما او با استفاده از پارچه رنگ‌شده‌ی دستی، کلاه را تثبیت و شکل اصلی آن را بازسازی کرده است. 

هایمن گفت: «این کلاه برای پوشیدن ساخته شده بود؛ ای کاش می‌توانست حرف بزند و به ما بگوید چه کسی آن را ساخته و چه کسی آن را پوشیده است.»