کمک عجیب یک کتاب ۲۷۰۰ ساله به دانشمندان فیزیک!

خورشیدگرفتگی موردنظر در روز ۱۷ ژوئیه ۷۰۹ سال پیش از میلاد مسیح، براساس نوشته‌ای تاریخی با عنوان «سالنامه‌های بهار و پاییز»» (Spring and Autumn Annals) رخ داده است. نکته این است که این گزارش حدود دو تا سه قرن پس از وقوع خورشیدگرفتگی گردآوری شده است.

به نقل از اسپیس، هیساشی هایاکاوا، پژوهشگر دانشگاه ناگویا در ژاپن و نویسنده‌ اصلی این مطالعه در بیانیه‌ای گفت: ویژگی خاص این گزارش تنها سن آن نیست، بلکه افزوده‌ای در آن است که هفت قرن پس از خورشیدگرفتگی به آن اضافه شده است. در افزوده،  خورشیدگرفتگی به عنوان کاملا زرد در بالا و پایین توصیف شده است.

به گفته هایاکاوا، این توصیف به طور تاریخی با تاج خورشیدی که لایه بیرونی خورشید است، مرتبط بوده  که هنگام عبور ماه بین زمین و خورشید، لبه‌های آن از اطراف ماه قابل مشاهده است. او افزود: اگر این درست باشد، یکی از قدیمی‌ترین توصیف‌های مکتوب موجود از تاج خورشیدی به شمار می‌رود.

گروه پژوهشی برای تایید این گزارش، سرعت چرخش زمین در آن زمان را شبیه‌سازی کردند، اما متوجه شدند که خورشیدگرفتگی از چوفو که سالنامه در آن تهیه شده، قابل مشاهده نبوده است. بنابراین، آن‌ها به جغرافیای تاریخی و گزارش‌های باستان‌شناسی مراجعه کردند و دریافتند مطالعات قبلی از مختصاتی استفاده کرده بودند که حدود هشت کیلومتر با پایتخت باستانی فاصله داشته است.

هایاکاوا می‌گوید: این اصلاح به ما اجازه داد سرعت چرخش زمین در طول خورشیدگرفتگی کامل را به‌طور دقیق اندازه‌گیری کنیم، محور چرخش خورشید را محاسبه کرده و ظاهر تاج خورشیدی را شبیه‌سازی کنیم.

پژوهشگران می‌گویند این مجموعه داده‌ بهبود یافته، خطاهای مطالعات پیشین درباره چرخش زمین را اصلاح می‌کند. علاوه بر این، دقت تعیین تاریخ و بازسازی رویدادهای نجومی تاریخی را بهبود می‌بخشد.

وجود این گزارش چند صدساله از خورشیدگرفتگی به یک باور باستانی بازمی‌گردد که رویدادهای آسمانی نشانه‌هایی از آینده و وقایع سیاسی هستند. آن‌ها معتقد بودند پدیده‌های عجیب آسمانی نشانه خطای سیاسی امپراتورها است و این انگیزه‌ای برای ثبت دقیق خورشیدگرفتگی‌ها، شفق‌های قطبی و دیگر رخدادهای نجومی بوده است.

منگ جین، از آزمایشگاه فیزیک و اخترفیزیک خورشیدی لاکهید مارتین و نویسنده‌ همراه، می‌گوید: برخی از نیاکان ما ناظران بسیار ماهری بودند. وقتی ثبت دقیق آن‌ها را با روش‌های محاسباتی مدرن و شواهد تاریخی ترکیب می‌کنیم، می‌توانیم اطلاعات تازه‌ای درباره‌ سیاره و ستاره‌ی خودمان از هزاران سال پیش به دست آوریم.

منبع: ایسنا