روایتی از عمره دانشجویی؛ از تجربه‌ای شیرین تا الهام‌بخشی در تحقیقات

 باشگاه خبرنگاران جوان؛ فاطمه کربلایی– کاروان‌های عمره دانشجویی بار دیگر در مسیر سرزمین وحی به حرکت درآمده‌اند. بر اساس برنامه‌ریزی‌ها، اعزام‌ها از اواخر آبان ۱۴۰۴ آغاز شده و به مدت یک ماه، تا اواخر آذر ادامه خواهد داشت.

این دور از اعزام‌ها، با استقبال گسترده دانشجویان از دانشگاه‌های مختلف کشور روبه‌رو شده و فرصتی را برای زیارت خانه خدا در میانه سال تحصیلی فراهم کرده است.

مریم منتظری، دانشجوی دکترای معماری دانشگاه تهران و از اعضای کاروان عمره دانشجویی، در گفت‌و‌گو با خبرنگار اعزامی باشگاه خبرنگاران جوان از تجربه سفر عمره خود گفت.

وی با بیان این‌که پس از قبولی در دکترا بلافاصله در عمره دانشجویی ثبت‌نام کرده، درباره لحظه آگاهی از پذیرشش در قرعه کشی گفت: «عصر پنج‌شنبه ۸ آبان، در حالی که قرعه کشی اصلی تمام شده بود، پیامکی با این مضمون که به‌عنوان عضو اصلی پذیرفته شده‌ام دریافت کردم. اصلا انتظارش را نداشتم و باورم نمی‌شد. آن‌قدر خوشحال شدم که فقط گریه می‌کردم»

تجربه معنوی در مدینه

منتظری با توصیف اولین حضور در مسجدالنبی (ص) اظهار داشت: «زمانی که برای اولین بار در این فضا که می‌گفتند قطعه‌ای از بهشت است، نماز خواندم، عمیقاً احساس آرامش می‌کردم». 

لحظه مواجهه با کعبه

این دانشجو لحظه نخستین دیدار با خانه خدا را این‌گونه روایت کرد: «پس از سجده شکر، وقتی سرمان را بالا آوردیم، برای نخستین بار کعبه مقابل چشمانم بود. عظمت و شکوهش چیزی فراتر از تصورم بود. محو تماشایش شده بودم و اشک شوق میریختم. انگار یک رؤیای شیرین بود».

دعا برای همگان و سختی وداع

مریم منتظری با اشاره به اعمال و دعا‌های خود در مکه گفت: «هر بار که دور خانه خدا طواف می‌کردم، از ته دل آرزو می‌کردم این سفر نصیب همه شود». وی سخت‌ترین لحظه سفر را وداع با کعبه دانست و توضیح داد: «هر قدم که برمی‌داشتم و از کعبه دورتر می‌شدم، دلم میلرزید. نمی‌خواستم باور کنم که این سفر دارد تمام می‌شود. در دلم از خدا خواستم که بار دیگر هم مرا دعوت کند».

حس نزدیکی به خدا پس از سفر

وی درباره تأثیر این سفر بر خود گفت: «احساس می‌کنم رابطه‌ام با خدا نزدیک‌تر شده و حضورش را بیشتر از قبل در زندگی‌ام حس می‌کنم. آرامش درونی عجیبی بعد از سفر وجودم را فرا گرفته؛ آرامشی که امیدوارم تا همیشه با من بماند».

مریم، دانشجوی دکترای معماری دانشگاه تهران که در کاروان عمره دانشجویی حضور داشت، در ادامه گفت‌و‌گو با خبرنگار، به نقش جو صمیمی و مدیریت کاروان در تکمیل این تجربه معنوی پرداخت.

او با قدردانی از فضای ایجاد شده گفت: «سفر خیلی خوبی بود. جو دوستانه‌ای که بین همه شکل گرفته بود، از عوامل مهم بود. آقای نظری، حاج آقای حافظی و حاج آقای جوادی (از مدیران و همراهان کاروان) بسیار بسیار توجه داشتند، بسیار کمک و همراهی کردند. همه چیز به بهترین شکل پیش رفت.»

منتظری این همراهی را در غنای خاطره سفر مؤثر دانست و افزود: «به نظرم همه اینها باعث شد این سفر یک تجربه و خاطره بسیار شیرین و لذت‌بخشی شود که هیچ‌وقت از خاطرم پاک نمی‌شود.»

مریم منتظری، دانشجوی دکترای معماری دانشگاه تهران، در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود با اشاره به پیوند این سفر معنوی با حیات علمی، اظهار داشت: «به عنوان یک دانشجوی معماری، مشاهده شکوه و عظمت حرمین شریفین، به ویژه ساختار مسجدالنبی و کعبه مشرفه، برایم بسیار الهام‌بخش بود. این سفر نگاه عمیق‌تری نسبت به فضا‌های معنوی و تأثیرشان بر آرامش انسان به من داد که قطعاً در تحقیقات آکادمیکم مؤثر خواهد بود.»

وی افزود: «تجربه هم‌نشینی و تبادل نظر با دانشجویان رشته‌های مختلف در طول سفر، از پزشکی تا علوم انسانی، خود یک فرصت بین‌رشته‌ای ارزشمند بود. گاهی عمیق‌ترین مفاهیم را در ساده‌ترین گفت‌و‌گو‌های کنار سفره یا در مسیر طواف با هم‌کاروانی‌ها به اشتراک می‌گذاشتیم.»

منتظری با تأکید بر نقش دانشگاه در تربیت همه‌جانبه دانشجویان گفت: «دانشگاه تنها محل آموزش نظری نیست، بلکه می‌تواند با فراهم آوردن چنین فرصت‌های معنوی و جمعی، در تقویت روحیه، انگیزه و بینش دانشجویان برای خدمت به جامعه نقش آفرینی کند. این سفر به من آموخت که چگونه می‌توانم تعادلی میان تلاش علمی و رشد معنوی برقرار کنم.»

این دانشجوی دکتری در پایان خاطرنشان کرد: امیدوارم این پیوند میان سفر‌های معنوی و زندگی علمی به یک الگوی پایدار در دانشگاه‌های کشور تبدیل شود. ما به عنوان دانشجو، هم نیازمند آموختن علم روز هستیم و هم نیازمند تغذیه روح و معنویت برای رسیدن به مراتبی از خلاقیت و پشتکار که تنها با اتکای به باور‌های عمیق ممکن می‌شود.»