پرومتئوس زمانی کهنسال‌ترین درخت دنیا بود؛ تا آنکه یک پژوهشگر به اشتباه آن را قطع کرد

همه ما گاهی کارهایی می‌کنیم که بعداً پشیمان می‌شویم؛ مثل رنگ کردن شدید موها، خرید چیزی که بعداً بی‌فایده از آب درمی‌آید، یا امتحان کردن غذای خیلی تند. اما تصور کنید اشتباهتان بزرگ‌تر باشد و به‌طور غیرعمد درختی را قطع کنید که بعداً معلوم شود پیرترین درختی است که تاکنون تاریخ‌گذاری شده است.

این دقیقاً همان اتفاقی بود که تابستان ۱۹۶۴ برای دانشجویی به نام «دونالد آر. کاری» رخ داد. کاری مسئول مرگ «پرومتئوس»، درخت کاج زبرمیوه کهنسالی در پارک ملی نوادا شد.

درختان کاج زبرمیوه درختانی فوق‌العاده مقاوم هستند. رشد آن‌ها بسیار کند است، اما چوب متراکمشان باعث می‌شود در برابر آب و هوا، حشرات و قارچ‌ها مقاومت زیادی داشته باشند. ظاهر آن‌ها معمولاً تاب‌خورده و پیچیده است. گونه‌ای از این درختان به نام کاج زبرمیوه غربی (Pinus longaeva) می‌تواند هزاران سال عمر کند.

برخی درختان یا گیاهان می‌توانند بدون تولید بذر، با ایجاد شاخه‌ها یا ریشه‌های جدید، نسخه‌هایی از خودشان بسازند. به همین دلیل، ممکن است یک «درخت» در ظاهر چندین تنه یا شاخه داشته باشد، اما همهٔ آن‌ها در واقع یک موجود زندهٔ واحد با ژنتیک یکسان هستند؛ به این‌ها درخت کلنی گفته می‌شود. در مقابل، درخت غیرکلنی موجود زندهٔ مستقلی است که از بذر رشد کرده و ژنتیک منحصر به فرد خودش را دارد.

همان طور که آی‌اف‌ال ساینس می‌نویسد، کاری، که جغرافیا خوانده بود، فکر کرد این درختان می‌توانند در تحقیقات او دربارهٔ تاریخ یخچال‌ها مفید باشند. او در منطقهٔ پایین قلهٔ ویلر مشغول کار میدانی بود و می‌خواست با استفاده از حلقه‌های رشد درختان، اطلاعاتی دربارهٔ شرایط آب و هوایی گذشته و فعالیت یخچال‌ها به‌دست آورد. حلقه‌های رشد درختان نشان‌دهندهٔ سال‌های مختلف رشد و شرایط محیطی آن سال‌ها هستند. هرچه درخت قدیمی‌تر باشد، اطلاعات تاریخی بیشتری در خود دارد.

برای بررسی این حلقه‌ها، معمولاً از یک ابزار مخصوص به نام مته استفاده می‌شود تا استوانهٔ چوبی کوچک از درخت بردارند که به آن مغزه‌گیری گفته می‌شود. کاری اجازه گرفت تا چنین نمونه‌هایی از گروهی از کاج‌های زیرمیوه زیر قلهٔ ویلر بردارد، از جمله درختی که کوهنوردان محلی آن را «پرمِتئوس» می‌نامیدند.

نمونه‌برداری از این درخت کار آسانی نبود. کاری در مستندی در سال ۲۰۰۱ گفت: «روش معمول برای نمونه‌برداری فایده نداشت، چون بزرگ‌ترین مته‌های موجود حتی از چند زاویه هم نمی‌توانستند نمونه بگیرند.» در نتیجه، با کسب اجازه از سازمان خدمات جنگلداری، تصمیم گرفته شد پرمِتئوس قطع شود و مقطعی ۳۰ سانتی‌متری از تنهٔ آن برداشته شود.