علت واقعی مرگ پیری است یا چیز دیگر؟!

باشگاه خبرنگاران جوان؛ جواد فراهانی- معمولاً اعتقاد بر این است که پیری علت طبیعی مرگ است، زیرا سیستم‌های بدن با افزایش سن به تدریج رو به زوال می‌روند.

با این حال، یک مطالعه اخیر که توسط مرکز بیماری‌های عصبی آلمان انجام شده است، نشان می‌دهد که پیری علت مستقیم مرگ نیست، بلکه مرحله‌ای است که بدن را مستعد ابتلا به بیماری‌های خاصی می‌کند که در نهایت منجر به مرگ می‌شوند.

محققان دریافتند که علائم شناخته شده پیری، مانند تجمع سلول‌های مرده، DNA آسیب دیده و زوال کلاهک‌های کروموزومی (ساختار‌های محافظ در انتهای هر کروموزوم در سلول‌های ما)، علت مستقیم مرگ نیستند، بلکه صرفاً نشانگر‌های بدن ضعیف شده و افزایش حساسیت به بیماری‌های کشنده مانند نارسایی قلبی هستند.

در این مطالعه، تیم تحقیقاتی ۲۴۱۰ گزارش کالبدشکافی را تجزیه و تحلیل کرد و نشان داد که سیستم گردش خون (سیستم قلبی عروقی) نقطه اصلی آسیب‌پذیری بدن است. شایع‌ترین علت مرگ، بیماری‌های قلبی عروقی، به ویژه حملات قلبی بود که اغلب تنها پس از کالبدشکافی تشخیص داده می‌شدند و ۳۹٪ موارد را تشکیل می‌دادند.

حتی در میان افراد صد ساله که عموماً از سلامت خوبی برخوردارند، پیری علت مرگ نبود. حدود ۷۰٪ از آنها به دلیل بیماری‌های قلبی عروقی، یک چهارم به دلیل نارسایی تنفسی و درصد کمتری به دلیل نارسایی سایر اندام‌های خاص جان خود را از دست دادند.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که دارو‌های “ضد پیری” روند پیری را کند نمی‌کنند، بلکه فقط شروع بیماری‌های خاص را به تأخیر می‌اندازند. طبق تجزیه و تحلیل، علل مرگ به شرح زیر توزیع شده است: حملات قلبی (۳۹٪)، نارسایی قلبی یا ریوی (۳۸٪)، سکته مغزی (حدود ۱۸٪)، لخته شدن خون در ریه‌ها (۱۰٪) و پارگی یک شریان اصلی (کمتر از ۱۰٪).

محققان افزودند: «تحقیقات پیری مدت‌هاست که تحت تأثیر فرضیاتی قرار گرفته است که ممکن است پیچیدگی واقعی این فرآیند را منعکس نکنند. یکی از رایج‌ترین این فرضیات این است که افزایش طول عمر لزوماً به معنای کند کردن روند پیری است. در واقع، افزایش طول عمر اغلب نشان دهنده تأخیر در شروع برخی بیماری‌ها است، نه کند کردن خود پیری.»

محققان هشدار دادند که اکثر مطالعات در مورد «نشانه‌های پیری» بر روی حیوانات مسن‌تر انجام شده است، و این امر تعیین اینکه آیا این مداخلات پیری را کند می‌کنند یا صرفاً علائم آن را درمان می‌کنند، دشوار می‌کند. در مطالعات معدودی که شامل حیوانات جوان‌تر بود، این درمان هم برای حیوانات جوان و هم مسن‌تر مفید بود، که نشان می‌دهد نتایج نشان دهنده بهبود کلی در سلامت است، نه تغییر روند پیری.

از جمله برجسته‌ترین علائم پیری، «سلول‌های زامبی» هستند – سلول‌های آسیب‌دیده‌ای که تقسیم شدن را متوقف می‌کنند، اما نمی‌میرند. در عوض، آنها در بدن باقی می‌مانند و مواد التهابی آزاد می‌کنند که به پیری و بیماری‌هایی مانند آلزایمر، آرتروز، سرطان و دیابت کمک می‌کنند. ادعا می‌شود که این سلول‌ها محرک‌های اصلی پیری هستند و اگر این درست باشد، از بین بردن آنها باید بیماری را در بزرگسالان مسن‌تر کاهش دهد و زوال طولانی مدت اندام‌ها را کند کند.

محققان تأکید می‌کنند که ارزیابی اثربخشی این مداخلات مستلزم آزمایش آنها روی حیوانات میانسال است تا روند زوال آنها با افزایش سن پیگیری شود.

منبع: دیلی میل