در طویله‌ها شعله گاز روشن است اما گاز برای کارخانه فولاد ندارند

“احمد دنیا نور” در گفت‌و‌گو با خبرنگار اقتصادی برنا در خصوص وضعیت تامین و میزان مصرف انرژی در واحد‌های فولادی گفت: متاسفانه در این روز‌ها که کشور با کمبود آب و برق رو‌به‌رو است، عده‌ای تلاش دارند صنعت فولاد مقصر نشان دهند. صنعتی که آب و برق رایگان یا با حداقل قیمت می‌گیرد و مردم برای اینکه کارخانه‌های فولاد تعطیل نشوند؛ مجبور هستند بی برقی و بی آبی را تحمل کنند؛ در صورتیکه چنین چیزی وجود ندارد و اتفاقا این صنعت بیشتر ضرر را از این ناترازی متحمل شده است.

وی ادامه داد: بیش از ۷۰ درصد واحد‌های فولادی نیروگاه اختصاصی دارند و برق خود را خارج از شبکه تامین می‌کنند؛ اما امروز مجبور هستند آن برق را به شبکه بدهند و کارخانه را تعطیل کنند. اگر بخواهیم علت اصلی ناترازی امروز را بررسی کنیم سیاستگذاری‌های اشتباه در دهه ۶۰ و ۷۰ بوده است.

سیاستگذاران و مدیران آن زمان معتقد بودند باید به تمام روستاها  گاز رساند؛ نتیجه آن شد که امروز بر اساس شواهد و قرائن مستند، در طویله‌ها شعله گاز روشن می‌کنند تا شیر حیوانات خشک نشود؛ در حالیکه هیچ کشوری به روستا گاز نمی‌دهد؛ گاز را به کنار آب منتقل می‌کنند تا بتوانند برق تولید کنند.

دنیا نور با اشاره به انتقال آب دریای عمان به اصفهان گفت: اکنون ۷۰ میلیون مترمکعب آب از خلیج فارس به مرکز کشور منتقل می‌شود که هر متر مکعب آن ۴.۵ یورو هزینه دارد؛ یعنی سالانه، صنایع فولاد ۳۱۵ میلیون یورو باید بابت این آب هزینه بدهند، در حالیکه در مجاورت استان اصفهان، استان چهارمحال و بختیاری را داریم که تولید سالانه آب آن ۴.۵ میلیارد متر مکعب است.این استان منشا آب اکثر رودخانه‌های غرب کشور است و بخش عمده‌ای از آن آب به کارون می‌رود و از آنجا به خلیج فارس سرازیر می‌شود. اگر ۱۰۰ میلیون مترکعب از این آب به اصفهان منتقل شود و ۱۰۰ میلیون یورو به استان چهارمحل و بختیاری پرداخت شود؛ هم هزینه فولادی‌ها کم خواهد شد و هم این استان آباد خواهد شد.

وی ادامه داد: تصمیمات مدیران و سیاستگذاران ما در این سال‌ها براساس خوشایند مردم، اولویت‌های قومی و قبیله‌ای بوده، در حالیکه در حوزه‌های حساسی مانند انرژی باید بر اساس یک سند حکمرانی تصمیم گیری و اجرا شود نه استراتژِ‌های سیاسی.

دنیا نور در خصوص اثرگذاری اسنپ بک در صنعت فولاد کشور گفت: من نمی‌خواهم اثرگذاری اسنپ بک را کوچک نشان دهم، اما فضایی که اکنون در جامعه به وجودآمده به نوعی بزرگ نمایی است. زمانی که برجام در حال تدوین بود، طرفین در این فکر بودند که این سند چه ضمانت اجرایی باید داشته باشد؛ روسیه پیشنهاد کرد؛ یک مکانسیمی پیش‌بینی شود که اگر هر یک از طرفین به تعهدات خود عمل نکرد طرف مقابل بتواند شرایط را به قبل از برجام بازگرداند؛ یعنی ۶ قطعنامه‌ای که پیش از این سازمان ملل مصوب کرده بود و قطعنامه ۲۲۱۹ که اخرین ان بود و برجام را تائید می‌کرد ملغی شود.

وی ادامه داد: امریکا ۳ ماه بعد ازخروج از برجام تقاضای اسنپ بک داد، اما شورای امنیت مخالفت کرد؛ زیرا این کشور قبل از این تقاضا از برجام خارج شده بود. ایران ۳ سال پیش تقاضای اسنپ بک داد؛ غنی سازی را دوباره آغاز کرد و به ۶۰ درصد رساند؛ پس ما زودتر از اسنپ بک استفاده کردیم.حالا اتحادیه اروپا می‌خواهد از اسنپ بک استفاده کند و چند روز دیگر بیشتر وقت ندارد.

وی افزود: اکنون اتحادیه اروپا به دنبال این است که از اسنپ بک استفاده کند و برای این کار زمان زیادی  ندارد، روش اجرا آن به این ترتیب است که یکی از کشور‌های امضا کننده برجام قطعنامه‌ای به شورای امنیت می‌دهد که در ان اعلام می‌کند رفع تحریم‌های ایران به قوت خود باقی است و سپس یکی از کشور‌های اروپایی برجام را نقض می‌کند و عملا قطعنامه ۲۲۱۹ ملغی می‌شود و ۶ قطعنامه قبلی بر می‌گردد.

دنیا نور تصریح کرد: این اتفاق اثر روانی و عملی دارد. اثر روانی سبب افزایش نرخ ارز، کاهش امید در جامعه و کاهش سرمایه گذاری در حوزه‌های مختلف می‌شود. از همه مهمتر بازگشت تحریم‌های سازمان ملل را در پیش دارد در واقع بیشتر اثرات آن، سیاسی و امنیتی است.

 اثرات اقتصادی آن در صنعت فولاد طولی است و بیشتر حاشیه‌ای است ما از قبل تحت تاثیر تحریم آمریکا بودیم و بیشتر کشور‌ها برای در امان ماندن از جریمه‌های آمریکا از کار کردن با ما خودداری می‌کرند؛ در نهایت صنعت فولاد آنچنان تحت تاثیر قرار نمیگیرد.

انتهای پیام/