تصاویر؛ عکس های شخصی، زندگی خصوصی و بیوگرافی هالزی

فرادید| هالزی در ۲۹ سپتامبر ۱۹۴۴ در ادیسون، نیوجرسی به دنیا آمد. پدرش، کریس فرانجی‌پین، از تبار آفریقایی-آمریکایی و مادرش، نیکول، از تبار ایتالیایی و مجارستانی است. او یک برادر بزرگ‌تر به نام سِوِیان و یک برادر کوچک‌تر به نام دانته دارد. نام مستعار “هالزی” از تغییر حروف نام خانوادگی‌اش (Frangipane) و اشاره به ایستگاه متروی هالزی استریت در بروکلین گرفته شده است. در کودکی، هالزی با مشکلات مالی خانواده‌اش مواجه بود و از ۱۴ سالگی شروع به یادگیری گیتار کرد. او در نوجوانی به موسیقی پانک و آلترناتیو علاقه‌مند شد و تحت تأثیر گروه‌هایی مانند نیروانا و پنیک! اَت د دیسکو قرار گرفت.

هالزی در نوجوانی با چالش‌های روانی و مالی زیادی روبه‌رو بود. او در ۱۷ سالگی به اختلال دوقطبی تشخیص داده شد، که بعدها در موسیقی‌اش به آن اشاره کرد. پس از ترک تحصیل از دبیرستان، مدتی بی‌خانمان بود و در نیویورک زندگی سختی را تجربه کرد. در سال ۲۰۱۲، شروع به انتشار آهنگ‌هایش در پلتفرم‌هایی مثل ساندکلاد کرد. در سال ۲۰۱۴، با انتشار تک‌آهنگ “Ghost” در ساندکلاد توجه کمپانی آسترال‌ورکز را جلب کرد و قرارداد امضا کرد. اولین ای‌پی (EP) او، Room 93، در همان سال منتشر شد و زمینه‌ساز شهرتش شد.

هالزی با اولین آلبوم استودیویی‌اش، Badlands (۲۰۱۵)، که ترکیبی از پاپ، الکتروپاپ و آلترناتیو بود، به شهرت رسید. این آلبوم با الهام از تجربیات شخصی و دنیای دیستوپیایی، در بیلبورد ۲۰۰ رتبه دوم را کسب کرد. در سال ۲۰۱۶، همکاری او با د چِین‌اسموکرز در تک‌آهنگ “Closer” موفقیت عظیمی به همراه داشت و چندین هفته در صدر جدول بیلبورد هات ۱۰۰ قرار گرفت. آلبوم دومش، Hopeless Fountain Kingdom (۲۰۱۷)، با تک‌آهنگ‌هایی مثل “Now or Never” و “Bad at Love”، جایگاه او را تثبیت کرد. آلبوم سوم، Manic (۲۰۲۰)، شخصی‌ترین اثر او بود و تک‌آهنگ “Without Me” به یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌هایش تبدیل شد. آلبوم If I Can’t Have Love, I Want Power (۲۰۲۱)، با تهیه‌کنندگی ترنت رزنور و آتیکوس راس، به دلیل سبک صنعتی و مضامین فمینیستی تحسین شد. آخرین آلبوم او تا سال ۲۰۲۵، The Great Impersonator (۲۰۲۴)، بازتابی از تأثیرات موسیقیایی متنوع اوست.

هالزی درباره زندگی شخصی‌اش نسبتاً باز صحبت کرده است. او از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۶ با تهیه‌کننده نروژی لیدو (Lido) در رابطه بود. در سال ۲۰۱۷، با رپر جی-ایزی (G-Eazy) وارد رابطه شد که در سال ۲۰۱۸ به پایان رسید؛ تک‌آهنگ “Without Me” به این رابطه اشاره دارد. از سال ۲۰۲۰، او با فیلمنامه‌نویس و کارگردان اَلِو آیدین (Alev Aydin) در رابطه بود و در جولای ۲۰۲۱، پسرشان اِندِر ریدلی آیدین (Ender Ridley Aydin) به دنیا آمد. این زوج در سال ۲۰۲۳ از هم جدا شدند، اما رابطه دوستانه‌ای برای تربیت فرزندشان حفظ کردند. هالزی در سال ۲۰۲۰ اعلام کرد که به بیماری‌های خودایمنی مانند لوپوس و سندرم شوگرن مبتلا است و در سال ۲۰۲۲ از تشخیص سرطان خون (لوسمی) و یک اختلال سلول‌های T خبر داد، که تأثیر زیادی بر زندگی و موسیقی‌اش گذاشت.

هالزی یک فعال اجتماعی برجسته است و از حقوق زنان، اقلیت‌های نژادی، جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌کیو و سلامت روان حمایت می‌کند. او خود را دوجنس‌گرا معرفی کرده و از ضمایر she/they استفاده می‌کند. در سال ۲۰۱۷، به دلیل حمایت از جنبش‌های اجتماعی، جایزه “زن تأثیرگذار” از بیلبورد دریافت کرد. او همچنین در اعتراضات جنبش “جان سیاه‌پوستان مهم است” در سال ۲۰۲۰ شرکت کرد و از تجربه‌اش در اینستاگرام نوشت. هالزی به خیریه‌های مرتبط با سلامت روان و کودکان محروم کمک می‌کند.

هالزی تا سال ۲۰۲۵ چندین جایزه معتبر دریافت کرده است، از جمله: