اخراج تکواندوکار تیم ملی از محل کار و گذراندن زندگی با حقوق ۶ میلیونی + فیلم

به گزارش روزپلاس، علی احمدی در گفت‌وگویی در خصوص حضور در ترکیب تیم اعزامی به بازی‌های کشورهای اسلامی 2025 که آبان ماه سال جاری در ریاض برگزار می‌شود، اظهار داشت: پس از بازگشت از مصدومیت سختی که پشت سر گذاشتم، در رقابت‌های لیگ سال گذشته عملکرد خوبی داشتم و با نظر کادرفنی به اردوی تیم ملی دعوت شدم. در تورنمنت فجیره تا دیدار نهایی پیش رفتم و در مبارزه با سیمونه آلسیو، دارنده مدال برنز المپیک پاریس از ایتالیا، در رقابتی نزدیک شکست خوردم و به مدال نقره دست یافتم.

ملی‌پوش تکواندو کشورمان افزود: اردیبهشت‌ماه امسال در مسابقات جام ریاست فدراسیون جهانی در چین، دو مبارزه نخست را با پیروزی پشت سر گذاشتم اما در دیدار نیمه‌نهایی مقابل تکواندوکار ازبکستانی از ناحیه دست چپ دچار شکستگی شدم و به مدال برنز بسنده کردم. این مصدومیت باعث شد نتوانم در جام باشگاه‌های آسیا حضور داشته باشم. با این وجود تمریناتم را متوقف نکردم و با وجود شرایط سخت جسمی برای حضور در جام جهانی آماده شدم، هر چند به‌دلیل شرایط جنگ، اعزام تیم به کره‌جنوبی لغو شد.

احمدی تصریح کرد: با وجود این شرایط باز هم امیدم را از دست ندادم و تمرینات را برای مسابقات جهانی و کشورهای اسلامی ادامه دادم. حتی زمانی که کادرفنی تصمیم گرفت از مرحله نخست در انتخابی تیم ملی شرکت کنم بدون هیچ حرف و حدیثی پذیرفتم. در مرحله اول انتخابی قهرمان شدم، اما در دیدار فینال دست چپم دوباره شکست. مرحله دوم انتخابی 10 حضور بعد از مرحله اول برگزار می‌شد و راهی جز تسلیم نشدن نداشتم و باید در یکی از رویدادهای جهانی یا کشورهای اسلامی فیکس می‌شدم.

وی ادامه داد: پس از سه روز گچ دستم را باز کردم اما کادرفنی اجازه حضور در انتخابی را نداد و گفتند به‌دلیل حفظ سلامتی، صلاح نیست شرکت کنم. از آنها خواستم فرصتی برای حضور مجدد به من بدهند تا شرمنده همسرم نشوم. در نهایت، تصمیم گرفته شد پس از بهبودی، یک انتخابی درون‌اردویی با نفر نخست وزن هشتم برگزار شود. در آن رقابت مقابل علی نجفی قرار گرفتم و با وجود آسیب‌دیدگی دست، به پیروزی رسیدم و سهمیه حضور در بازی‌های کشورهای اسلامی را کسب کردم.

احمدی در ادامه گفت‌وگویی درباره شرایط زندگی شخصی و معیشتی خود خاطرنشان کرد: تنها هدفم کسب دومین مدال طلای بازی‌های کشورهای اسلامی است. متأهل هستم و همسرم در این سال‌ها فداکاری زیادی کرده است. سه سال در یک شرکت لاستیک‌سازی مشغول به کار بودم اما سال گذشته به‌دلیل حضور در اردوهای تیم ملی از کار اخراج شدم. ابتدا همکاری خوبی داشتند اما بعد اعلام کردند که حضورم در محل کار کافی نیست.

ملی‌پوش تکواندو گفت: با وجود مازندرانی بودنم، پنج سال است در شیراز زندگی می‌کنم. آقای هادی ساعی لطف زیادی داشت و از آقای فروردین درخواست کرد مشکل کارم را پیگیری کند، امانتیجه‌ای حاصل نشد. در آزمون آتش‌نشانی ثبت نام کرده بودم و در اردو درس هم خواندم. خیلی تلاش کردم، اما متاسفانه موفق به قبولی در آزمون کتبی نشدم. سه چهارم نمره آزمون را کسب کردم، ولی واقعاً وقت بیشتری برای درس خواندن نداشتم. برای آزمون عملی مشکلی نداشتم، اما در آزمون کتبی موفق نشدم.

احمدی با اشاره به اینکه همچنان بیکار است، گفت: یک بار در فرودگاه مدیرعامل همان کارخانه لاستیک‌سازی را دیدم و با ایشان صحبت کردم. در تمامی مدتی که آنها حمایتم می‌کردند با تی‌شرت این شرکت لاستیک سازی در تمرینات تیم ملی و مسابقات بین‌المللی حضور داشتم. در فجیره بعد از قهرمانی با پرچم این کارخانه عکس گرفتم و تلاش می‌کردم قدردان حمایت آنها باشم.

وی در خصوص وضعیت فعلی‌اش گفت: در حال حاضر بیکار هستم و تنها درآمدم حقوق شش‌ میلیونی اردوهای تیم ملی است که صرف پرداخت اقساط می‌شود. حتی هنگام بازگشت از اردو برای هزینه‌های سفر با مشکل روبه‌رو هستم.

احمدی یادآور شد: هیچ‌گاه مسیر قهرمانی را رها نکرده‌ام. همسرم همیشه پشتیبانم بوده و گفته تمام سختی‌ها را تحمل می‌کند تا حسرت این روزها را نخورم. به‌خاطر او باید مدال طلای کشورهای اسلامی را بگیرم. سروش احمدی، برادرم، نیز قهرمان تکواندو است و در تلاش هستم راه او را ادامه دهم. با وجود آسیب‌دیدگی‌های متعدد، هرگز از تلاش دست نکشیدم.