در سال ۸۲ آژانس یک بازرسی از محل‌هایی که فعالیت هسته‌ای می‌کردیم انجام داد؛ نمونه‌برداری‌ای کردند که نشان داد غنی‌سازی ۸۰ درصد داریم / بعداً معلوم شد سانتریفیوژی که از دلال گرفته بودیم، دست دوم بود و همه جا را آلوده کرده بود

انتخاب: روحانی درباره چگونگی پذیرش مسئولیت پرونده هسته‌ای گفت: رهبری من را خواست و خدمت ایشان رفتم. ایشان اصرار کرد که بپذیرید، چرا نمی‌پذیرید؟ من دلایلم را خدمت ایشان گفتم که چرا نمی‌پذیرم. ایشان در نهایت گفت این بار بر دوش من است، بگیر بر دوش خودت. این تعبیری که ایشان کرد، دیدم نمی‌توانم بگویم نه، گفتم باشد، اگر این هست من برعهده می‌گیرم.

این راکتور یک راکتور تحقیقاتی از نوع سویی می‌نگ کول یعنی در آب باز و در استخربازبود، قدرتش ۵ مگاوات و استفاده‌ای که از این راکتور می‌شد کرد برای کار‌های دانشگاهی بود. البته این رآکتور یک رآکتور در آن روز استاندارد بود یعنی عین آن را در جا‌های مختلف دنیا می‌شد دید و یک کمپانی آمریکایی می‌ساخت.

به گزارش انتخاب، حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران در دوره‌های یازدهم و دوازدهم در دیدار اعضای شورای مرکزی مجمع ایثارگران، چگونگی انتخاب خود به عنوان مسئول پرونده هسته‌ای ایران در سال ۱۳۸۲ را شرح داد: 

 ما اینجا هیچ آلودگی نداریم و این‌ها دروغ می‌گویند. دستمالی که اینجا کشیدند و بردند تمیز است. یک دستمال دیگر که آلوده بوده، آمریکا به این‌ها داده و بردند در آزمایشگاه. گفتیم چنین چیزی نمی‌شود، یک تشکیلات بین‌المللی مثل آژانس این کار را نمی‌کند، حیثیت و آبروی خودش را برای این کار نمی‌گذارد. در آن مقطع بود که مسئولین نظام تصمیم گرفتند موضوع هسته‌ای را به بنده واگذار کنند. من که زیر بار نمی‌رفتم. در جلسه‌ای که رهبری، آقایان خاتمی، کروبی و هاشمی رفسنجانی و همه مسئولین بودند، آنجا پیشنهاد کردند. پیشنهادکننده هم آقای خرازی وزیر خارجه بود. گفتند موضوع هسته‌ای ما به جایی رسیده که ایشان باید مدیریت این پرونده را برعهده بگیرد. من گفتم به عهده نمی‌گیرم، نمی‌توانم به عهده بگیرم و آنجا نپذیرفتم. بعد آقای خاتمی به من نامه نوشت و من برایشان نوشتم که نمی‌توانم، من به عهده نمی‌گیرم. حضوری من را خواست، گفتم من به عهده نمی‌گیرم، وزارت خارجه خودش انجام دهد. تا رهبری من را خواست و خدمت ایشان رفتم. ایشان اصرار کرد که بپذیرید، چرا نمی‌پذیرید؟ من دلایلم را خدمت ایشان گفتم که چرا نمی‌پذیرم. ایشان در نهایت گفت این بار بر دوش من است، بگیر بر دوش خودت. این تعبیری که ایشان کرد، دیدم نمی‌توانم بگویم نه، گفتم باشد، اگر این هست من برعهده می‌گیرم.

 البته بعداً معلوم شد آلودگی به چه دلیل بوده است. سانتریفیوژی که از دلال گرفته بودیم دست دوم بود و همه جا را آلوده کرده بود. سازمان انرژی اتمی نمی‌دانست، فکر می‌کرد که سانتریفیوژهای نو را خریده است. سانتریفیوژها متعلق به کشور دیگر بود، آن‌ها آلوده کرده بودند، با آن غنی‌سازی ۸۰، ۹۰ درصد کرده بودند. آن تمام فضای ما را آلوده کرده بود. بعدها البته روشن شد ولی اول واقعاً خیلی پیچ سختی بود.