به گزارش خبرآنلاین، مهدی زارع به مهر گفت:گسل شمال تهران توانایی ایجاد زمین‌لرزه‌هایی با بزرگای ۷ تا ۷.۵ را دارد و شواهد زمین‌لغزش‌های بزرگ در این منطقه می‌تواند نشانه‌ای از زلزله‌های شدید گذشته باشد.
زارع همچنین به زلزله ۱۰ شهریور ۱۳۴۱ بوئین‌زهرا اشاره کرد که مرکز آن در راستای گسل ایپک قرار داشت، قطعه‌ای از این گسل، که در زلزله ۱۳۴۱ و احتمالاً در سال ۵۵۶ خورشیدی فعال شده بود، بین خاور اشتهارد، جنوب بوئین‌زهرا و شمال آبگرم واقع است.
این استاد پژوهشکده زلزله‌شناسی می‌گوید: قطعات گسل ایپک در راستای مرز کوه و دشت در جنوب دشت قزوین، جنوب بوئین‌زهرا و ادامه روند گسل جنوب اشتهارد به سمت غرب مشاهده شده است.
او افزود:در زلزله ۱۳۴۱، گسیختگی‌های سطحی، تغییرمکان‌های قائم (بالا آمدن بخش جنوبی) و حرکت راستالغز چپگرد به‌صورت ناپیوسته قابل‌مشاهده بود، این زون گسلی به سمت شرق به گسل جنوب اشتهارد، گسل ماهدشت جنوب کرج و در نهایت به گسل شمال تهران متصل می‌شود.
زارع خاطرنشان کرد: پژوهشگران در حال بررسی داده‌ها برای ارزیابی احتمال افزایش لرزه‌خیزی در این منطقه هستند.
وی افزود: برای پیش‌بینی دقیق‌تر زلزله‌های بعدی، نیاز به تحلیل‌های بیشتری داریم.
این زلزله بار دیگر توجه‌ها را به آسیب‌پذیری مناطق شهری در نزدیکی گسل‌های فعال جلب کرده است، به‌ویژه در کلان‌شهر تهران که در نزدیکی سامانه گسلی شمال تهران قرار دارد.
۴۷۴۷
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰