این کتاب ۶۰۰ سالۀ مرموز را هیچکس نمی‌تواند بخواند! + تصاویر
نظریه‌ی واقع‌گرایانه‌تر این دست‌نوشته را به کیمیاگر قرون وسطایی، راجِر بیکن نسبت می‌دهد. بیکن که شیفته کیمیاگری و متون رمزی بود، نخستین گزینه ویلفرید وُینیچ برای مالکیت این اثر بود. بر مبنای این نظریه که در دهه ۱۹۲۰ مطرح شد، برخی از این اثر با نام «دست‌نوشته بیکن» یاد می‌کردند. نظریه‌ای دیگر نیز دست‌نوشته را
نظریه‌ی واقع‌گرایانه‌تر این دست‌نوشته را به کیمیاگر قرون وسطایی، راجِر بیکن نسبت می‌دهد. بیکن که شیفته کیمیاگری و متون رمزی بود، نخستین گزینه ویلفرید وُینیچ برای مالکیت این اثر بود. بر مبنای این نظریه که در دهه ۱۹۲۰ مطرح شد، برخی از این اثر با نام «دست‌نوشته بیکن» یاد می‌کردند.
نظریه‌ای دیگر نیز دست‌نوشته را به لئوناردو داوینچی، هنرمند مشهور نسبت می‌دهد. پژوهشگران، تحلیل‌گران خط و نظریه‌پردازان به نمودارهای دقیق، طراحی‌های آناتومیکی و خطی که شباهت به آینه دارد اشاره می‌کنند و آن‌ها را نشانه‌هایی از نقش داوینچی می‌دانند.
دست‌نوشته وُینیچ بیش از ۲۰۰ صفحه طراحی‌های گیاهی و نمودارهای کیهانی دارد
سال ۲۰۰۹، دانشگاه آریزونا برای تکه‌ای از صحافی دست‌نوشته وُینیچ آزمایش رادیوکربن انجام داد. نتیجه این آزمایش زمان نگارش آن را سال‌های ۱۴۰۴ تا ۱۴۳۸ تعیین کرد. داده‌های جدید به پژوهشگران تاریخ تقریبی نگارش آن را دادند. خلق دست‌نوشته پس از مرگ بیکن در سال ۱۲۹۲ و پیش از تولد داوینچی در سال ۱۴۵۲ بوده است.
نظریه‌ای کمتر شناخته‌شده در فروم مربوط به دست‌نوشته وُینیچ می‌گوید که متن آن به زبان «گلاسولالیا» یا «زبان گفتار در حالت خلسه» نوشته شده، زبانی که در حالت‌های نیمه‌هوشیار تولید می‌شود. برخی روان‌شناسان و زبان‌شناسان، از جمله پروفسور جوزف فازانو از دانشگاه منهتن‌ویل، این ایده را جدی گرفته‌اند و به منطق درونی ثابت این زبان به‌ویژه ارتباطات آن با عبری، لاتین و عربی اشاره کرده‌اند.
فازانو مقاله‌ای در حمایت از نظریه گلاسولالیا نوشته و با تحلیل ویژگی‌های زبانی متن، آن را تجربه‌ای از گلاسولالیا دانسته و گفته: «شاید این دست‌نوشته بزرگ‌ترین، گسترده‌ترین و مداوم‌ترین نمونه ثبت‌شده از این پدیده باشد.»
با این حال، منتقدان می‌گویند گلاسولالیا معمولاً فاقد تکرار ساختاریافته و نحو است، چیزی که در دست‌نوشته وُینیچ وجود دارد.
دکتر لیزا فاگین دیویس، مدیر اجرایی انجمن قرون وسطایی آمریکا، معتقد است محتمل‌ترین توضیح اینست که این دست‌نوشته به یک گویش ترکی فراموش‌شده نوشته شده و از یک سیستم آوایی منحصربه‌فرد استفاده کرده است.
او می‌گوید: «فکر می‌کنم این یک دست‌نوشته اصیل قرون وسطایی با زمینه‌ای معنادار است. الگوهای تکرارشونده‌ای در آن وجود دارند که با زبان واقعی سازگارند. فکر می‌کنم روزی که بتوانیم این دست‌نوشته را بخوانیم (چون فکر می‌کنم بالاخره موفق خواهیم شد) داده‌هایی درباره فرهنگی ناشناخته بدست خواهیم آورد.»
با وجود تلاش‌های گسترده، هنوز هیچ رمزگشایی دقیقی از این دست‌نوشته در طول یک قرن تحقیق ارائه نشده است.
در بسیاری از موارد، برخی پژوهشگران معتقدند کل این دست‌نوشته یک فریب‌کاری استادانه است. بر مبنای این دیدگاه، شخصی در قرن ۱۵ یا ۱۶ آن را ساخته تا آن را به‌عنوان یک اثر عرفانی یا علمی بفروشد. به‌گفته منتقدان، الگوهای منظم آن ممکن است بدون هدف خاصی ساخته شده باشند.
دانشگاه یِیل سال ۲۰۱۷ این دست‌نوشته را دیجیتالی کرد و اسکن‌هایی با وضوح بالا را در دسترس پژوهشگران و علاقه‌مندان قرار داد.
در حال حاضر، دست‌نوشته وُینیچ همچنان یکی از اسرارآمیزترین معماهای ادبی تاریخ باقی مانده، تلفیقی از یک پازل پیچیده و یک اثر باستانی!
برچسب ها :
ناموجود- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰