بوستان سعدی؛ درسی از شیخ اجل: «چه مردانی را پاس بداریم؟»

فرادید| سعدی بوستان و گلستان را در اردیبهشت‌ماه سال ۶۵۵ و ۶۵۶ هجری سرود و دو تا از حکمت‌آموزترین و در عین حال شیرین‌ترین آثار ادبیات فارسی را به وجود آورد. شاید همین شیرینی و پندآموزی این دو اثر سعدی است که باعث شده است که استاد اصغر دادبه معتقد باشند که مدخل آشنایی با ادبیات فارسی باید بوستان و گلستان سعدی باشد.

به گزارش فرادید، تنوع داستان‌ در آثار سعدی بسیار زیاد است. او هر بار داستان جدیدی برای گفتن دارد و الحق که هر بار به زیباترین شکل ممکن این کار را انجام می‌دهد. لطف سخن او باعث می‌شود که مخاطب علاوه بر یادگیری لذت هم ببرد. بوستان نخستین اثر سعدی است و سعدی این منظومه عظیم را در سفر نوشت و یکی از ماندگارترین آثار ادبیات فارسی را به آحاد مرد جهان هدیه کرد.

باب اول: در عدل و تدبیر و رای

سعدی در گفتاری که امروز برای شما انتخاب کرده‌ایم، از پادشاه می‌خواهد که دو کس را همیشه پاس بدارد؛ شمشیرزنان و متفکران و هنرمندان.

دو تن، پرور ای شاه کشور گشای

یکی اهل رزم و دگر اهل رای

 

ز نام آوران گوی دولت برند

که دانا و شمشیر زن پرورند

 

هر آن کاو قلم را نورزید و تیغ

بر او گر بمیرد مگو ای دریغ

 

قلم زن نکودار و شمشیر زن

نه مطرب که مردی نیاید ز زن

 

نه مردی است دشمن در اسباب جنگ

تو مدهوش ساقی و آواز چنگ

 

بسا اهل دولت به بازی نشست

که دولت برفتش به بازی ز دست