فیلم هولناک کشف جنازه الهه حسین‌نژاد و چند پرسش

به گزارش سایت طلا، «محمد صرفی» در یادداشتی درباره محدودیت و ممنوعیت سختگیرانه انتشار تصاویر جنازه قربانیان در رسانه‌های بین‌المللی نوشته است که در ادامه می‌آید:

انتشار تصویر جنازه قربانیان در رسانه‌های بین المللی دارای پروتکل‌های خاصی است و درباره آن بسیار سختگیرانه عمل می‌شود.بطوری که می‌توان گفت عملاً بنا بر ممنوعیت انتشار است. اصولی جدی در این باره وجود دارد که برخی از آنها عبارتند از؛

– پرهیز از خشونت غیرضروری؛ تنها در صورت اهمیت بالا منتشر می‌شود.

– سانسور یا محو اطلاعات هویتی؛ برای حفظ حرمت خانواده‌ها و قربانیان.

– هشدار به مخاطب؛ با عناوینی مثل «هشدار: تصویر دلخراش».

– نظارت سطح بالا؛ تصمیم انتشار توسط تیم ارشد یا سردبیر اصلی انجام می‌شود.

– ضرورت توجیه انتشار؛ باید خدمت‌رسان به آگاهی عمومی باشد، نه شوکه کردن.

– رضایت خانواده قربانی؛ به ویژه در مواردی که هویت قربانی مشخص است.

– رعایت ملاحظات فرهنگی و قانونی؛ شامل قوانین کشور مربوطه و سنت‌های فرهنگی.

در ادامه پروتکل‌های برخی از رسانه‌های مهم جهان را مرور می‌کنیم؛

۱- رویترز:

پرهیز از خشونت بی‌دلیل: تصاویر اجساد تنها در صورت ضرورت خبری منتشر می‌شوند.

موازنه میان ضرورت خبری و حساسیت انسانی: تصاویر صرفاً در صورتی منتشر می‌شوند که اطلاعات حیاتی به مخاطب ارائه دهند.

۲- آسوشیتدپرس:

پرهیز از تصاویر شدیداً دلخراش: تصاویر گرافیکی فقط در صورت اهمیت خبری بالا منتشر می‌شوند و اغلب کراپ یا تار می‌شوند.

۳- آژانس خبری فرانسه (AFP):

استفاده اخلاق‌محور از تصاویر: فقط در صورت اهمیت برای درک عمومی منتشر می‌شوند.

احترام به کرامت فردی قربانی: چهره و نشانه‌های هویتی محو یا سانسور می‌شوند.

توجیه انتشار: هر تصویر باید دلیل روشنی برای انتشار داشته باشد.

۴- سی‌ان‌ان:

هشدارهای محتوای گرافیکی: تصاویر اجساد با هشدار «تماشای با احتیاط» همراه‌اند.

استفاده از تصاویر از راه دور یا تار شده: از نمای نزدیک پرهیز می‌شود.

رعایت مقررات پخش: تابع قوانین ایالات متحده درباره‌ی حریم خصوصی و اخلاق پخش عمومی است.

۵- الجزیره:

رعایت حساسیت فرهنگی و مذهبی: در انتشار تصاویر کشته‌شدگان بسیار با احتیاط عمل می‌شود.

هشدار برای بینندگان و رضایت خانواده در صورت امکان.

توجیه انسان‌دوستانه: انتشار تصاویر باید در خدمت آگاهی و افشای حقیقت باشد.

۶- نیویورک تایمز:

تصاویر دلخراش فقط در صورت اهمیت بسیار زیاد منتشر می‌شوند.

تلاش برای کسب رضایت خانواده در موارد قابل شناسایی.

پرهیز از تحریک احساسات: انتشار تصاویر صرفاً برای اهداف اطلاع‌رسانی واقعی.

حال باید پرسید؛

قبل از هر چیز این فیلم چگونه منتشر شده و مسئولیت آن با کیست؟

انتشار آن فیلم هولناک از جسد مرحوم حسین نژاد در بیابان‌های اطراف تهران بر چه اساس و ضرورتی انجام شده؟

آیا منتشرکنندگان از خانواده مقتول اجازه گرفته بودند؟

منتشرکنندگان این فیلم می‌دانند با روان خانواده مقتول و هزاران هزار بیننده آن فیلم چه کرده‌اند؟

با رسانه‌های بی هویت (و گاه با هویت معلوم) که دست به چنین اقداماتی می‌زنند چه می‌توان و باید کرد؟

و چندین و چند سوال دیگر…