این ویتامین کلید گمشده تعادل روانی است

ویتامین D که اغلب به عنوان “ویتامین آفتاب” شناخته می‌شود، نقش حیاتی در تنظیم عملکردهای مختلف بدن ایفا می‌کند. اگرچه بیشتر به سلامت استخوان‌ها و جذب کلسیم مرتبط دانسته می‌شود، اما تحقیقات اخیر نشان داده‌اند که این ویتامین تأثیر قابل‌توجهی بر سلامت روان دارد. کمبود ویتامین D می‌تواند با افزایش خطر ابتلا به افسردگی، اضطراب، و اختلالات خلقی همراه باشد.

نقش بیولوژیکی ویتامین D در مغز

ویتامین D در مغز به عنوان یک نوروستروئید عمل می‌کند. گیرنده‌های ویتامین D در نواحی مختلف مغز از جمله هیپوکامپ و آمیگدال یافت می‌شوند-دو ناحیه‌ای که در تنظیم خلق‌وخو و حافظه نقش دارند.

این ویتامین در تنظیم سطح سروتونین، دوپامین و نوراپی‌نفرین مؤثر است؛ سه انتقال‌دهنده عصبی کلیدی که با خلق‌وخو و احساس شادی در ارتباط‌اند.

ارتباط با افسردگی و اضطراب

مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده‌اند که افراد با سطح پایین ویتامین D بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی هستند. در یک بررسی سیستماتیک منتشرشده در Journal of Affective Disorders، مشخص شد که مکمل‌سازی با ویتامین D می‌تواند علائم افسردگی خفیف تا متوسط را کاهش دهد، به‌ویژه در افرادی که کمبود این ویتامین را دارند. همچنین، برخی مطالعات نشان داده‌اند که سطح پایین ویتامین D ممکن است با افزایش اضطراب و اختلالات خواب مرتبط باشد.

منابع غذایی برای جذب ویتامین D

ویتامین D به‌طور طبیعی در تعداد محدودی از مواد غذایی یافت می‌شود، از جمله:

– ماهی‌های چرب مانند سالمون، ساردین و ماهی تُن

– زرده تخم‌مرغ

– جگر گاو

– محصولات غنی‌شده مانند شیر، آب‌پرتقال و غلات صبحانه

با این حال، بخش عمده‌ای از ویتامین D از طریق تابش نور خورشید به پوست تولید می‌شود. عواملی مانند استفاده از ضدآفتاب، زندگی در مناطق کم‌نور، یا پوشش کامل بدن می‌توانند تولید طبیعی این ویتامین را محدود کنند.

افراد مسن، کسانی که پوست تیره دارند، یا در مناطق سردسیر زندگی می‌کنند، بیشتر در معرض کمبود ویتامین D هستند. در چنین مواردی، مصرف مکمل‌های ویتامین D۳ (کلکالسیفرول) توصیه می‌شود. با این حال، مصرف بیش‌ازحد نیز می‌تواند منجر به مسمومیت و افزایش سطح کلسیم خون شود، بنابراین مشورت با پزشک ضروری است.

لینک کپی شد