نسخه تازه پزشکان برای درمان «سندروم قلب شکسته»؛ بهبودی در ۱۲ هفته ممکن شد

پزشکان می‌گویند احتمالا راز درمان «سندروم قلب شکسته» را پیدا کرده‌اند؛ بیماری‌ای نادر که بر اثر فشار شدید روحی یا جسمی ایجاد می‌شود و می‌تواند به نارسایی قلبی منجر شود.

این بیماری که در علم پزشکی «تاکوتسوبو کاردیومیوپاتی» نام دارد، باعث تغییر شکل و ضعف ناگهانی ماهیچه قلب می‌شود و نشانه‌هایی شبیه حمله قلبی دارد. این بیماری معمولا در اثر استرس شدید عاطفی یا جسمی مانند از دست دادن یکی از عزیزان، ایجاد می‌شود.

مبتلایان به این بیماری دو برابر بیشتر از افراد عادی در معرض مرگ زودرس هستند و بسیاری از آنان با مشکلاتی مثل خستگی شدید و کاهش طول عمر روبه‌رو می‌شوند. هیچ درمان قطعی‌ برای این بیماری وجود ندارد.

اما نتایج یک کارآزمایی بالینی نشان می‌دهد که یک دوره ۱۲ هفته‌ای «رفتاردرمانی شناختی» یا برنامه ورزشی ویژه شامل شنا، دوچرخه‌سواری و ایروبیک می‌تواند به بهبود عملکرد قلب این بیماران کمک کند.

جزئیات این دستاورد در کنگره سالانه انجمن قلب اروپا در مادرید، بزرگ‌ترین نشست جهانی در حوزه بیماری‌های قلب ارائه شد.

دکتر دیوید گَمبِل، پژوهشگر دانشگاه آبردین که نتایج تحقیق را ارائه داد، گفت: «در سندروم تاکوتسوبو، آسیب جدی به قلب وارد می‌شود که ممکن است هرگز به حالت عادی برنگردد. می‌دانیم که سلامت قلب این بیماران در درازمدت مشابه کسانی است که از حمله قلبی جان سالم به در برده‌اند.»

او با اشاره به این که این پژوهش اهمیت «ارتباط مغز و قلب» را برجسته می‌کند، گفت: «این نتایج نشان می‌دهد رفتاردرمانی شناختی یا ورزش می‌تواند مسیر بهبودی بیماران را هموار کند. هر دو روش بسیار کم‌هزینه‌اند و امیدواریم تحقیقات بعدی به کاربرد گسترده‌تر آن‌ها منجر شود.»

در این مطالعه ۷۶ بیمار مبتلا به سندروم قلب شکسته شرکت کردند؛ ۹۱ درصد آن‌ها زن بودند و میانگین سنی‌شان ۶۶ سال بود. بیماران به طور تصادفی در سه گروه قرار گرفتند: دریافت‌کنندگان رفتاردرمانی، گروهی که فعالیت‌‌های ورزش انجام می‌داند و گروهی که تنها مراقبت‌های معمول قلبی را دریافت کردند.

گروه رفتاردرمانی ۱۲ جلسه هفتگی یک‌به‌یک داشتند که به طور ویژه برای شرایطشان طراحی شده بود و در صورت نیاز، پشتیبانی روزانه نیز دریافت کردند. گروه ورزش هم در یک برنامه ۱۲ هفته‌ای شرکت کردند که شامل دوچرخه‌ثابت، تردمیل، ایروبیک و شنا بود و شدت تمرین‌ها به مرور افزایش یافت.

نتایج نشان داد که در دو گروه رفتاردرمانی و افرادی که فعالیت ورزشی داشتند، میزان انرژی قابل استفاده برای قلب به شکل قابل توجهی افزایش یافت؛ اتفاقی که در بیماران گروه مراقبت معمول مشاهده نشد.

توانایی راه رفتن بیماران هم بهبود یافت. میانگین مسافت قابل پیمایش در شش دقیقه برای گروه رفتاردرمانی از ۴۰۲ متر به ۴۵۸ متر رسید و برای گروهی که فعالیت‌های ورزشی داشتند از رقم ۴۵۷ متر به ۵۲۸ متر افزایش پیدا کرد. همچنین حداکثر مصرف اکسیژن بدن که شاخصی برای سلامت و آمادگی قلبی-عروقی است در گروه رفتاردرمانی ۱۵ درصد و در گروهی که فعالیت ورزشی داشتند ۱۸ درصد بیشتر شد.

کارشناسان می‌گویند این یافته‌ها نشان می‌دهد چنین درمان‌هایی می‌تواند در درازمدت علائم بیماری و خطر مرگ را کاهش دهد.

دکتر سونیا بابو-نارایان، مدیر بنیاد قلب بریتانیا که بودجه این پژوهش را تامین کرده، گفت: «سندروم تاکوتسوبو می‌تواند در لحظات حساس زندگی سراغ افراد بیاید و آسیب جدی به آنها بزند. شاید کسی از مفید بودن ورزش برای بیماران قلبی تعجب نکند اما نکته جالب این تحقیق آن است که رفتاردرمانی شناختی هم به بهبود عملکرد قلب و افزایش توان بیماران کمک می‌کند. برای درک اثرات بلندمدت این روش‌ها، تحقیقات بیشتری لازم است.»

منبع: یورونیوز