بی‌توجهی به «مجرد» و «صالحی» دور ریختن سرمایه هاست / تصمیم های بعد از این قهرمانی، آینده والیبال ایران را می سازد

گروه ورزش تیترکوتاه – نسیم شیرازی: جوانان بلند قامت ایران برای بار دوم روی سکوی قهرمانی جهان ایستادند تا ثابت کنند تیم ملی جوانان ایران همچنان بی رقیب است و ابرقدرت های دنیا حالا حالا ها باید برای رسیدن به تیم های پایه والیبال ایران تلاش کنند. این قهرمانی البته امیدهای فراوانی را هم برای آینده والیبال ایران با خود همراه کرده است، امیدهایی که پیش تر هم با قهرمانی ها در رده های سنی مختلف نوجوانان و جوانان بارها در قلب علاقه مندان به والیبال جوانه زد ولی با رسیدن به تیم ملی بزرگسالان انگار خیلی اتفاق ها متفاوت شد. انگار حالا از این به بعد برای حفظ سرمایه های والیبال باید بیشتر تلاش کرد تا قهرمان های امروز جوانان، قهرمان های فردای بزرگسالان هم باقی بمانند. بزرگسالانی که همین حالا مسابقات جهانی فیلیپین را پیش رو دارند و همه منتظرند تا آبشار امتیازهای ایران را در زمین رقبا شاهد باشند، رقبایی که هر کدام اسم و رسم بزرگی در والیبال دنیا دارند. به بهانه قهرمانی جوانان والیبال ایران و در پیش بودن رقابت های جهانی بزرگسالان با «محمود افشاردوست» پیشکسوت، تحلیل گر و مربی سابق تیم ملی والیبال بزرگسالان ایران گفت و گو گرفتیم تا نظر او را درباره این روزهای والیبال ایران جویا شویم. والیبالی که حتی همین حالا هم با حاشیه هایی دست به گریبان است، حاشیه هایی چون واکنش وزارت ورزش در مقابل کاپیتان تیم ملی والیبال و البته حمایت فدراسیون والیبال از کاپیتان تیمش که از هر سو به آن بنگریم واکنش وزارت خانه ای ها عجیب به نظر می رسد، یا حاشیه های مربوط به مصدومان ملی پوشی که در بی خبری و بد عهدی باشگاه های شان رها شده اند! و یا نگرانی برای وضعیت آسیب دیدگی «امین اسماعیل نژاد» که همه امیدوارند تا او تیم ملی را با سلامت در فیلیپین همراهی کند! در ادامه گفت و گوی تیترکوتاه با مدرس جهانی والیبال را درباره بخشی از اتفاق های شیرین و عجیب این روزهای والیبال خواهید خواند.

ابتدا درباره قهرمانی دوباره والیبالیست های جوان در جهان بگویید، این تیم از سد تیم های قدرتمندی گذشت.

من هم دوباره قهرمانی زیر ۲۱ سال ایران را در مسابقات جهانی تبریک می گویم، شاهد مسابقات بسیار خوبی از لحاظ فنی، تکنیکی و ایجاد هیجان بودیم که نتیجه هم در نهایت چیزی بود که دوست داشتیم و به آن افتخار می کنیم. تیم ملی والیبال جوانان کشورمان برای دومین بار توانست مقام قهرمانی را از آن خود کند. این تیم زیر نظر کادر فنی خوب خودش آقای مومنی مقدم و همکاران شان آن طور که من اطلاع دارم، حدود ۵ ماه تمرین مداوم داشتند و این تمرینات در نهایت نشان داد که کار به درستی انجام شده است، هارمونی، هماهنگی و همدلی بسیار خوبی در تیم بود که این هماهنگی و همدلی در نهایت به لحاظ فنی هم خودش را نشان داد. جایی که تیم ملی کشورمان در همه بخش های سرویس، دریافت، حمله، دفاع روی تور، حملات برگشتی و پاسور واقعا عالی کار کرد، این تیم شایسته قهرمانی بود و لیاقت و قهرمانی شان برای اهالی والیبال خوشحال کننده بود. بخشی از بازیکنان تیم ملی جوانان در تیم های لیگ برتری بازی می کنند، شما می دانید وقتی بازیکنی در لیگ بازی کند حدود ۹ ماه درگیر مسابقات و تمرین هستند، با بزرگان والیبال بازی می کنند، تمرین هایی را انجام می دهند و مداوم باید خودشان را در اوج آمادگی نگه دارند که این برای شان کمک دهنده است و باعث با تجربه شدن شان هم می شود، به هر حال بازیکنان جوان در موقعیت های حساس لیگ بازی می کنند که همین باعث می شود در مسابقات جهانی راحت تر و کم استرس تر بازی کنند. این به این معنا نیست که سطح مسابقات پایین باشد، مسابقات در حد جوانان در سطح خوبی است ولی مانند بزرگسالان نیست.

کدام بازیکنان و کدام پست ها را بهتر دیدید؟

وقتی یک تیم قهرمان می شود، یعنی تمام عواملی که در آمادگی، حضور در مسابقات و حین آن نقش داشتند همه به بهترین شکل کارشان را انجام دادند. یعنی بخش تدارکات تیم خوب انجام شده، اردوهایی که داشتند، کار تمرینات شان، مدیریت تیم، کار سرمربی و دستیاران شان عالی بوده و کار بازیکنان بسیار عالی بوده چرا که در نهایت آن ها باید تمام این زحمات را نمایش می دادند و به بهترین نحو این کار را انجام دادند. بنابراین همه مجموعه تیم خوب بودند، چه آن هایی که جزو ۶ نفر اصلی تیم وارد زمین می شدند و چه آن هایی که بازیکن ذخیره بودند و در مواقع حساس و مورد نیاز سرمربی وارد زمین می شدند همه کارشان را به بهترین شکل انجام دادند، کار همه شان را تحسین می کنم، هر ۴ بازیکنی که در تیم رویایی قرار گرفتند واقعا بی نظیر بودند، همه واقعا عالی بودند و به بهترین شکل ممکن بازی کردند و حتی آن هایی که در تیم رویایی قرار نگرفتند به نظر من به بهترین نحو کارشان را انجام دادند و از نگاه من نمی شود هیچ کدام شان را از هم جدا کرد و امیدوارم هستم که این بازیکنان را با توجه به قد و قواره ی عالی که بعضی های شان هم دارند در آینده ای نزدیک در تیم ملی بزرگسالان ببینیم تا ظرف دو سه سال آینده بعد از مراحل با تجربه شدن در لیگ شاهد حضورشان در تیم ملی بزرگسالان باشیم.

بسیاری از کارشناسان معتقدند این تیم نوید آینده ای درخشان برای والیبال ایران را می دهد و بعضی دیگر هم متعقدند معمولا والیبال ما در رده سنی نوجوانان و جوانان خیلی خوب کار می کند ولی در تیم بزرگسالان نمی توانند آن کیفیتی که باید را ارایه دهند، در این باره بیشتر بگویید و به نظر شما چطور می توان کیفیت این قهرمان ها را حفظ و ارتقا داد؟

این تیم با بازیکنانی که دارد در حال حاضر نوید آینده ای خوب را می دهد اما برای این که این آینده را به وجود بیاورند باید خود بازیکنان ابتدا چند کار را انجام بدهند و بعد فدراسیون مدیریت کند. مسابقات قهرمانی جهان تمام شد و این بازیکنان به باشگاه های شان بر می گردند و اگر قرارداد باشگاهی با تیمی داشته باشند که بعضی های شان دارند، نحوه تمرین شان در آن باشگاه خیلی اهمیت دارد، تفکر حرفه ای که این بچه ها از همین حالا باید یاد گرفته باشند خیلی در آینده شان اهمیت دارد، این که چطور تمرین، استراحت، تغذیه، بدنسازی کنند، اصلا در کدام تیم ها عضو هستند، چقدر به آن ها  طی فصل بازی می رسد، چقدر می توانند خودشان را در شرایط بازی مورد آزمایش قرار دهند، مهم است. چون کارشان در لیگ جوانان تمام می شود و از این به بعد باید با بزرگسالان تمرین و بازی کنند. پس بخش عمده ای به خودشان برمی گردد که چقدر خودشان را حفظ کرده و توسعه دهند. موضوع مورد اهمیت این است که با کدام تیم قرارداد می بندن، آیا در تیمی هستند که قرار است نیمکت نشین مطلق باشند و یا نه شانس بازی کردن دارند! به نظر من این بازیکنان باید مسائل مالی را کم تر در نظر بگیرند و سعی کنند جایی باشند که از الان که حدود ۲۱ سال شان است یک سال بعد را هر هفته مسابقه دهند، هر هفته مسابقه دادن یعنی تمرین هر روزه و نگه داشتن خودشان در اوج آمادگی که این در اوج ماندن مستلزم مواردی است که بالاتر گفتم؛ این چرخه به آن ها کمک می کند تا یک سال پرتوان تر شده و تجربه بیشتری برای نشان دادن توانایی های شان کسب کنند. این که ما همیشه در رده پایه خوب بودیم حرف درستی است که مربوط به سال ها پیش می شود، از زمان آقای یزدانی‌خرم تیم ما در رده سنی نوجوانان نایب قهرمان جهان شد و در رده پایه اغلب نتایج خوبی کسب کرده و روی سکوهای مختلفی قرار گرفتیم، اما چگونگی مدیریت کردن تیم برای آینده، هم از طرف باشگاه هایی که عضو آن هستند، یعنی مدیریت کردن تک تک بازیکنان در تیم های مختلف و چگونگی مدیریت کردن بازیکنان توسط خودشان می تواند تاثیرگذار باشد تا این بازیکنان را در تیم ملی بزرگسالان هم با قدرت ببینیم.

چند روز گذشته والیبال ایران با حاشیه های عجیبی هم مواجه شد، اختلاف وزارت ورزش و فدراسیون والیبال فقط به خاطر نقدی از سوی کاپیتان تیم ملی! به نظر شما این سلب نقد یا بیان دلخوری با این واکنش ها به ورزش آسیب نمی زند؟

این یک انتقاد طبیعی بود و همه ورزشکاران و کاپیتان های مختلف تیم های ورزشی طبیعی است که بخواهند نسبت به قول و قرار و وعده هایی که توسط مسئولان داده می شود منتقد باشند و مساله ای را مطرح کنند، به اعتقاد من این نقد ها چیز مهمی نیست و باید بزرگ ترها بزرگتری کنند و با شکیبایی بپذیرند، اگر منطقی هست بپذیرند و اگر غیر منطقی هست عدله بیاورند که این انتقاد غیرمنطقی هست و توجه نکنند، پس به نظر من این مورد اصلا اتفاق مهم و عجیبی نبوده و همیشه طی سال های مختلف هم این صحبت ها در تمام رشته های ورزشی بوده و فکر می کنم باید ظرفیت انتقاد پذیری مان را کمی بالاتر ببریم. ضمن این که مرتضی شریفی کاپیتان و بازیکن خوب تیم ملی کشورمان حرف خاصی نزد، آن مصاحبه را گوش کردم و موضوع خاصی را مطرح نکرد، فقط در خصوص وعده و وعید ها و امکان عملی شدن آن صحبت کرد که خیلی مهم نیست و فکر می کنم اگر فقط به خاطر این انتقاد باشد به این شدت واکنش از طرف دوستان در وزارت ورزش نیاز نبود ولی اگر موضوع دیگری باشد من اطلاع ندارم. هم آقای دنیامالی وزیر ورزش و هم آقای اسبقیان معاون وزیر خودشان سرد و گرم چشیده و بزرگ تر هستند و فکر می کنم بزرگتری خواهند کرد و نباید بگذاریم تا این حد بولد شود. باید از این موضوع عبور کرد، تیم به مسابقات قهرمانی جهان در فیلیپین می رود و با این صحبت ها و دامن زدن به این موضوع یک مقدار آرامش تیم مختل می شود و در جایی که تیم شانس خوبی برای کسب عنوان خوب در این مسابقات جهانی دارد این صحبت ها به ضرر تیم می شود. از زمانی که ما بازی می کردیم این انتقادها بوده و هنوز هم هست و بعد از ما هم خواهد بود. یادم هست که هنوز وعده و وعیدهایی که در سال های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ یعنی بیش از بیست سال قبل به ما دادند هنوز بعضی های شان عملی نشده است که این انتقاد وجود دارد ولی خیلی نباید به این صحبت ها دامن زد.

بعضی از ملی پوشان آسیب دیده به طور کامل از آن ورزش کنده می شوند در حالی که می توانند دوباره به دنیای قهرمانی برگردند ولی آنقدر سرخورده می شوند که بی خیال آن ورزش شده و سراغ شغل دیگری می روند که این خیلی ناراحت کننده است، به خاطر اینکه ما دستور العمل و قوانین و مقررات خوبی برای این موضوع نداریم و اگر هم داریم اجرا نمی شود

موضوع دیگری که این روزها در والیبال هست کنار گذاشتن و فراموش کردن ملی پوشان آسیب دیده مانند «علی اصغر مجرد» و «میثم صالحی» است، این بازیکنان هنوز فرصت حضور در دنیای حرفه ای را دارند ولی مورد کم لطفی باشگاه ها و مسئولان قرار گرفته اند، چه باید کرد تا مصدومان ملی پوش به این راحتی ندیده گرفته نشوند؟

مثلی در ایران داریم که «پهلوان زنده را عشق است»، متاسفانه همیشه اینطور بوده و این روند هیچ وقت تغییر نکرده است، ورزشکارانی که چه در تیم های باشگاهی شان و چه در تیم های ملی هستند و دچار آسیب می شوند مورد بی مهری و بی توجهی قرار می گیرند و در تمام ورزش ها هم متاسفانه به این شکل است، حتی در شرایط سخت بعضی از ورزشکاران آسیب دیده به طور کامل از آن ورزش کنده می شوند در حالی که می توانند دوباره به دنیای قهرمانی برگردند ولی آنقدر سرخورده می شوند که بی خیال آن ورزش شده و سراغ شغل دیگری می روند که این خیلی بد است، به خاطر اینکه ما دستور العمل و قوانین و مقررات خوبی برای این موضوع نداریم و اگر هم داریم اجرا نمی شود. فکر می کنم روی این موضوع باید حساس باشیم، برای ستاره شدن بازیکن هایی مثل «علی اصغر مجرد» و «میثم صالحی» هزینه های زیادی از طرف خود بازیکنان، خانواده های شان، فدراسیون و دولت شده که آن بازیکنان پرورش پیدا کرده اند، در اردوهای تیم ملی بودند و در مسابقات مختلف افتخار آفرینی کردند، اگر الان بخواهیم به آن ها بی توجه باشیم انگار ما یک سرمایه گذاری را دور ریخته ایم و بیهوده بوده است که هیچ سرمایه گذاری این کار را نمی کند و فکر می کنم این منطقی نیست که سرمایه های ورزش مان را به این راحتی از دست بدهیم. هر دو این بازیکنان که اسم بردید می توانند برگردند و بازی کنند. گاهی می بینم هر دو نفرشان تمرینات شان را شروع کردند و کار می کنند و می توانند مجدد بدرخشند. این قوانین و مقررات هم در بخش تیم ملی و هم در بخش باشگاهی می تواند اهمیت داشته باشد. به هر حال بازیکن تابع قراردادی است، اگر در باشگاه آسیب دیده طبیعی است که باشگاه باید کل هزینه هایش و حتی دستمزدش را پرداخت کند چرا که این عرف دنیا است، وقتی بازیکنی قرارداد می بندد بازیکن سالمی است که قرارداد می بندد، به همین خاطر تیم های تاپ دنیا تست پزشکی می گیرند. وقتی بازیکن سالم است و قرارداد می بندد طبیعی هم هست که وقتی آسیب ببیند باشگاه مسئول و متعهد است که تا لحظه آخر کنار بازیکن باشد و حتی این بازیکن را برای برگشت کمک کند و سال آینده از او استفاده کند، خوب نیست این بازیکنان را رها کنیم، هر دو این بازیکنان ستاره های خوب تیم ملی والیبال کشورمان بودند که دوباره می توانند به والیبال کمک کنند، خودشان در حال تلاش هستند و لازم است اگر قوانینی برای این موضوع نداریم برایش مدون کنیم و اگر داریم پایبند به اجرای بند به بند آن باشیم و اجازه ندهیم که سرمایه های مان به همین راحتی از ورزش جدا شوند.

تیم ملی بزرگسالان هم مسابقات جهانی فیلیپین را در پیش دارد، مسیر تیم ملی با «پیاتزا» را چطور می بینید؟

بارها گفتم که آقای پیاتزا و کادری که کنارش است، بسیار باتجربه و خوب هستند، کار خوبی را با تیم ملی شروع کردند و بازی های خوبی را در جام ملت ها شاهد بودیم که نوید روزهای روشنی را در آینده می داد. همان طور که بارها گفتم معتقدم تیم ملی کشورمان یک مدال را در لیگ ملت ها از دست داد که می توانست اولین مدال والیبال کشورمان در لیگ جهانی یا لیگ ملت ها باشد که البته فکر می کنم برنامه آقای پیاتزا برای مسابقات قهرمانی جهان بود و هست. با توجه به گروه بندی که در مسابقات فیلیپین در دور اول داریم با سه تیم فیلیپین، چین و مصر روبرو می شویم که برای مان خطرناک نیستند و به راحتی می توانیم به عنوان تیم اول صعود کنیم هر چند که تیم چین تیم خوبی است و در لیگ ملت ها هم شاهد بازی های خوبش بودیم اما برای ما دیگر مشکل ساز نیست. از آن طرف در دور دوم آن طور که از گروه ها مشخص است احتمالا به صربستان یا چک خواهیم خورد که آن جا هم توان فنی و لیاقتش را داریم که هر دو این تیم ها را شکست دهیم، هر چند الان چک وضعیت خوبی دارد و در جوانان هم به جمع ۴ تیم پیوست ولی می توانیم از حالا حضور در جمع ۸ تیم اول جهان را برای خودمان  متصور باشیم. اما از آن مرحله به بعد مقداری کارمان سخت تر می شود که احتمال دارد با برزیل بازی کنیم، گرچه برزیل هم تیمش را عوض کرده و برای حضور در المپیک آینده سرمایه گذاری کرده است که این نشان از برنامه بلند مدت شان دارد. تیم برزیل همیشه تیم خوبی بوده اما تیم تغییر یافته ای است و والیبالی را بازی می کند که به والیبال ما می خورد و ما حتی می توانیم امیدوار به شکست این تیم و رسیدن به جمع ۴ تیم اول جهان هم باشیم که امیدوارم این اتفاق بیفتد.

حرف پایانی شما درباره تیم ملی بزرگسالان ایران؟

آن چه مشخص است آقای پیاتزا با تیم مان خوب کار کرده و الان هم پلن خوبی را برای قهرمانی جهان دارد، هر چند دیشب در خبرها دیدم که «امین اسماعیل نژاد» متاسفانه دچار آسیب دیدگی از ناحیه مچ پا شده است که او قبلا هم آسیب مچ پا داشته ولی خیلی زود برگشت و امیدوارم این بار هم همان شرایط باشد و خیلی زود برگردد و به تیم مان کمک کند. شرایط تیم خوب است و والیبال خوبی را بازی می کند، والیبالی که در دفاع روی تور، توپ گیری ها، حملات برگشتی، سرویس ها از جمله سرویس پرشی خیلی خوب کار می کند، ما سه سرویس پرشی زن خوب والیبال دنیا را داریم، «امین اسماعیل نژاد»، «پوریا خان زاده» و «مرتضی شریفی» سرویس های پرشی خیلی خوب با شدت بالا می زنند که برای هر تیمی خطرناک است و این می تواند به ساختار دفاعی ما کمک کند، در کنار این موضوع هماهنگی دفاع روی تور و دفاع داخل میدان خیلی می تواند تحت تاثیر سرویس خوب قرار بگیرد و به همین خاطر می توانیم امیدوار باشم. در کنار این ها بخش دریافت همیشه پاشنه آشیل ما بوده و در مسابقات لیگ ملت ها هم بعضی مواقع در پوئن های ۲۰ به بالا تا حدی تحت تاثیر آن قرار گرفتیم اذیت شدیم که امیدوارم در این مسابقات و در این مدت بازیکنان شرایط را درک کرده باشند و با همدلی بسیار خوبی که در لیگ ملت ها داشتند گام رو به جلو برداشته و از فرصت خوب مسابقات فیلیپین بهترین استفاده را کنند و تا جایی که می شود در رده بندی و گروه بالا بروند تا تیم را در جمع ۴ تیم نهایی رقابت های جهانی ببینیم. آرزوی قلبی ما درخشش والیبال ایران در جهان است و همه به این درخشندگی افتخار می کنیم.