یافته جدید و جالب محققان در مورد پیری؛ روند پیری در چه سنی شتاب می گیرد؟!

 نواندیش: پیری انسان چیزی است که در حال حاضر نمی‌توانیم جلوی وقوع آن را بگیریم. با این حال، مطالعات گذشته نشان می‌دهد که پیری لزوماً با سرعت یکسانی در طول زندگی ما اتفاق نمی‌افتد.

 به گزارش زهرا حسین زاده از سرویس ترجمه نواندیش، سنین خاصی وجود دارد که بدن یک فرد ممکن است در آن دوره پیری ناگهانی را تجربه کند. مطالعات قبلی نشان می‌دهد که بدن ممکن است در حدود سنین ۴۴ و ۶۰ سالگی دچار پیری سریع شود.

گوانگ-هوی لیو، دکترا، محقق پزشکی ترمیمی در آکادمی علوم چین، به مدیکال نیوز تودی توضیح داد: “پیری، به عنوان یک فرآیند سیستمیک و دژنراتیو که اندام‌ها و لایه‌های بیولوژیکی متعددی را در بر می‌گیرد، همچنان یکی از عمیق‌ترین سوالات حل نشده در علوم زیستی است.”

او در این باره افزود: «در طول عمر طولانی انسان، دو مسئله اساسی همچنان پابرجاست: آیا همه سیستم‌های اندامی از یک ریتم پیری واحد پیری می‌کنند؟ آیا یک مرکز فضایی-زمانی مولکولی وجود دارد که پیری در سراسر ارگانیسم را هماهنگ کند؟ با وجود محوریت آنها در درک ماهیت پیری، این سؤالات مدت‌هاست که فاقد راه‌حل سیستماتیک و تجربی بوده‌اند.»

لیو نویسنده مسئول مطالعه جدیدی است که اخیراً در مجله Cell منتشر شده است و دریافته است که با تمرکز بر تغییرات پروتئین مرتبط با پیری در بدن، می‌توانند تصویر واضح‌تری از چگونگی پیر شدن اندام‌ها و بافت‌های بدن در طول زمان، از جمله تسریع پیری در حدود ۵۰ سالگی، به دست آورند.

از بین این پروتئین‌ها، دانشمندان دریافتند که بیان ۴۸ مورد از آنها مربوط به بیماری‌هایی مانند بیماری‌های قلبی عروقی و بیماری کبد چرب با افزایش سن افزایش می‌یابد.

ایجاد یک «اطلس» پیری

برای این مطالعه، محققان ۵۱۶ نمونه از ۱۳ نوع بافت انسانی جمع‌آوری‌شده از ۷۶ اهداکننده عضو بین ۱۴ تا ۶۸ سال را که بر اثر آسیب مغزی تروماتیک درگذشته بودند، تجزیه و تحلیل کردند.

نمونه‌های بافتی شامل نمونه‌های قلبی عروقی، گوارشی، تنفسی، غدد درون‌ریز و اسکلتی عضلانی و همچنین نمونه‌های سیستم ایمنی، پوست و خون بودند.

در مرحله بعد، محققان انواع پروتئین‌های موجود در نمونه‌های اندام و بافت را مستند کردند و به آنها اجازه دادند چیزی را که لیو «اطلس پیری پروتئومیک» نامید، ایجاد کنند که 50 سال از زندگی انسان را در بر می‌گیرد.

لیو توضیح داد: «این اطلس که هفت سیستم فیزیولوژیکی و سیزده بافت محوری را پوشش می‌دهد، تصویری پانوراما و پویا از پیری ارگانیسم را از دیدگاهی پروتئین‌محور ارائه می‌دهد. بیش از 20000 پروتئین کدگذاری شده توسط ژنوم به عنوان بستر ساختاری سلول‌ها عمل می‌کنند. شبکه‌های پویای آنها به طرز بی‌نظیری هموستاز فیزیولوژیکی را هماهنگ می‌کنند و به عنوان مجریان اصلی تقریباً هر فرآیند بیولوژیکی عمل می‌کنند.»

او افزود: «در نتیجه، ترسیم سیستماتیک یک اطلس پانوراما و در سطح طول عمر از دینامیک پروتئوم و تشریح قوانین برنامه‌ریزی مجدد شبکه‌های پروتئینی در مقیاس‌های سطح اندام و سیستم، برای شناسایی دقیق محرک‌های اصلی پیری و تعیین اهداف مداخله‌ای دقیق، بسیار مهم است.»

پیری بدن در حدود ۵۰ سالگی شتاب می‌گیرد

در نتیجه‌گیری این مطالعه، محققان دریافتند که به نظر می‌رسد بزرگترین تغییرات پیری در اندام‌ها و بافت‌های بدن در حدود ۵۰ سالگی رخ می‌دهد.

لیو توضیح داد: «به طور قابل توجهی، پروتئوم آئورت به طرز چشمگیری تغییر شکل می‌دهد؛ سکرتوم آن و پروتئوم پلاسمای در گردش با هماهنگی نزدیک تکامل می‌یابند، که نشان می‌دهد عوامل ترشح شده مرتبط با پیری (سنوکین‌ها) ممکن است به عنوان مکانیسم مرکزی پخش سیگنال‌های پیری در سراسر بدن عمل کنند.»

علاوه بر این، لیو و تیمش دریافتند که بیان ۴۸ پروتئین مرتبط با بیماری‌ها، از جمله بیماری‌های قلبی عروقی، بیماری کبد چرب، فیبروز بافتی و تومورهای مرتبط با کبد، با افزایش سن افزایش می‌یابد.

لیو افزود: «پیری اندام‌ها جوهره بیماری‌های مزمن انسان است؛ هر بیماری سالمندی صرفاً جلوه‌ای خاص از این پیری اندام‌های زمینه‌ای است.»