همبستگی ملی، کلید توسعه پایدار ایران

 مینا جعفری، کارشناس اقتصادی: در برهه زمانی فعلی، کشور بیش از هر زمان دیگری نیازمند همبستگی ملی و حمایت از دولت است. شرایط پیچیده داخلی و بین‌المللی، چالش‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی متعدد، فشار‌های بی‌وقفه بر ساختار‌های حاکمیتی، همگی نشان می‌دهند که تنها راه عبور موفقیت‌آمیز از این گردنه‌های سخت، اتحاد و وفاق ملی است. بدون تردید، توسعه اقتصادی پایدار و پیشرفت اجتماعی هنگامی محقق می‌شود که تمامی اقشار جامعه، فارغ از تفاوت‌ها و گرایش‌ها، پشت دولت منتخب و نمایندگان ملت قرار گیرند و به جای تفرقه و اختلاف، بر همبستگی تأکید کنند.

تجربه کشور‌های پیشرفته و موفق در سراسر جهان به وضوح نشان می‌دهد که توسعه اقتصادی و اجتماعی پایدار بدون ایجاد یک وفاق ملی گسترده امکان‌پذیر نیست. کشور‌هایی مانند ژاپن، کره جنوبی، آلمان و حتی برخی از کشور‌های در حال توسعه که موفق به توسعه قابل توجه شده‌اند، همواره بر پایه انسجام داخلی و همبستگی اجتماعی به پیش رفته‌اند. 

در مقابل، تفرقه و دوقطبی‌سازی یکی از بزرگ‌ترین موانع رشد و پیشرفت اقتصادی است. وقتی جامعه انرژی و توان خود را صرف مناقشات و اختلافات داخلی می‌کند، فرصت‌های طلایی توسعه از دست می‌رود. کشور ما نیز در سال‌های گذشته هزینه‌های سنگینی به دلیل این تفرقه‌ها پرداخته است. 

یکی از ویژگی‌های مثبت دولت چهاردهم که می‌تواند نقطه قوت بزرگی برای کشور باشد، رویکرد علمی و کارشناسی در تصمیم‌گیری‌ها است. برخلاف برخی دولت‌های پیشین که ممکن است تصمیمات بر مبنای ملاحظات سیاسی صرف یا فشار‌های گروه‌های خاص اتخاذ می‌شد، این دولت تلاش کرده است تا سیاست‌های خود را بر اساس مشورت با کارشناسان و تحلیل‌های علمی پایه‌گذاری کند. این رویکرد سبب می‌شود که سیاست‌ها و برنامه‌های اقتصادی بر مبنای واقعیت‌ها و داده‌های اقتصادی اتخاذ شده و نه صرفاً انگیزه‌های سیاسی.

این رویکرد علمی به دولت امکان می‌دهد تا به صورت هدفمند و کارآمد منابع کشور را مدیریت کند، چالش‌های اقتصادی را بهتر بشناسد و راهکار‌های مناسب برای رفع آنها ارائه دهد. البته این مسیر بدون نقد و بررسی نیست و انتقادات سازنده می‌تواند دولت را در اصلاح سیاست‌ها یاری دهد؛ اما این انتقادات باید در چارچوبی مثبت و با هدف کمک به توسعه کشور مطرح شود.

در این میان رسانه‌ها و شبکه‌های اطلاع‌رسانی در هر جامعه نقش بسیار مهمی در شکل‌دهی افکار عمومی و ایجاد فضای اجتماعی ایفا می‌کنند. در شرایط حساس کنونی، رسانه‌ها باید از تمرکز صرف بر نقاط ضعف و مشکلات، به سمت برجسته‌کردن فرصت‌ها و دستاورد‌ها حرکت کنند. ایجاد فضای امیدبخش و مثبت در جامعه، موجب تقویت روحیه مردم و افزایش اعتماد به دولت و برنامه‌های آن می‌شود.

در مقابل، پخش مکرر اخبار منفی و مناقشات بی‌حاصل می‌تواند روحیه عمومی را تخریب کند و باعث افزایش بی‌اعتمادی و ناامیدی شود. در چنین فضایی، امکان تحقق برنامه‌های توسعه‌ای به شدت کاهش می‌یابد. از این رو، ضرورت دارد که رسانه‌ها با رویکردی منصفانه و متوازن، ضمن نقد سازنده، فضای همدلی و امید را در جامعه تقویت کنند.

 در کنار رسانه‌ها نخبگان و فعالان حوزه‌های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی نیز نقش بی‌بدیلی در هدایت افکار عمومی و ایجاد فضای همبستگی دارند. این گروه‌ها به عنوان الگو‌ها و راهبران فکری، می‌توانند با ارائه تحلیل‌های دقیق و سنجیده، جامعه را به سمت وحدت و حمایت از دولت سوق دهند. انتقادات سازنده و دلسوزانه این افراد به دولت، نه تنها باعث اصلاح سیاست‌ها می‌شود، بلکه اعتماد عمومی را نیز تقویت می‌کند.

در مقابل، دامن زدن به اختلافات و شکاف‌های سیاسی و اجتماعی توسط گروه‌های مرجع، می‌تواند زمینه‌ساز تضعیف اراده ملی و کاهش کارآمدی دولت شود. بنابراین، مسئولیت این نخبگان و رهبران فکری بسیار سنگین است و باید منافع ملی را بر منافع شخصی و گروهی ترجیح دهند.

ثبات سیاسی و اجتماعی، لازمه جذب سرمایه‌گذاری

یکی از مهم‌ترین عوامل جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی، وجود ثبات سیاسی و اجتماعی در کشور است. سرمایه‌گذاران همواره به دنبال محیطی امن، پایدار و قابل پیش‌بینی هستند که بتوانند در آن سرمایه‌گذاری کنند و از بازدهی مناسبی بهره‌مند شوند. در شرایطی که جامعه دچار تنش و بی‌ثباتی باشد، ریسک سرمایه‌گذاری افزایش یافته و بسیاری از فرصت‌های اقتصادی از دست می‌رود.

ایجاد و حفظ ثبات سیاسی و اجتماعی، به معنای فراهم کردن محیطی آرام و بدون تنش برای فعالیت اقتصادی است. این موضوع نه تنها باعث افزایش اعتماد سرمایه‌گذاران می‌شود، بلکه بهره‌وری نیروی کار را نیز بهبود می‌بخشد. کارگران و کارمندان در محیطی امن و مطمئن، انگیزه بیشتری برای تلاش دارند و این امر در نهایت به افزایش تولید و رشد اقتصادی منجر می‌شود.

با وجود تمام چالش‌ها، کشور ما ظرفیت‌های بسیار بزرگی برای جهش اقتصادی دارد که نباید از آنها غافل شویم. منابع طبیعی غنی، نیروی انسانی تحصیلکرده و جوان، موقعیت جغرافیایی ممتاز در قلب جهان و تاریخ تمدنی چند هزار ساله، همگی نشان از پتانسیل‌های بالقوه‌ای دارند که می‌توانند موتور محرکه توسعه کشور باشند.

اما بهره‌گیری موفق از این ظرفیت‌ها تنها زمانی ممکن است که وحدت ملی حفظ شود و حمایت همه‌جانبه از دولت منتخب مردم صورت گیرد. هرگونه شکاف و تفرقه می‌تواند این فرصت‌ها را به مخاطره اندازد و روند توسعه را کند کند.

وقت آن رسیده است که اختلافات و شکاف‌های سیاسی و اجتماعی را کنار بگذاریم و دست در دست هم، برای ساخت ایرانی آباد، پیشرفته و مرفه تلاش کنیم. حمایت از دولت و همراهی با برنامه‌های آن، نه تنها به نفع امروز کشور است، بلکه آینده‌ای روشن و پایدار را برای نسل‌های آینده رقم خواهد زد.

انتهای پیام/