به گزارش پارسینه پلاس، ۵ سال است که در بستر بیماری هستم. از کمر به پایین توان حرکت ندارم. قلب و ریهام هم مشکلاتی دارند و با دستگاه اکسیژن، زندگی میکنم.
بخشی از این مشکلات ثابت است اما میتوان جلوی بخش دیگری را گرفت که شرایطم بدتر از این نشود.
مثلاً زمانی کمکم میکردند که چند قدم راه بروم اما الان خیلی به سختی میتوانم حرکت کنم چون عضلات پاهایم تحلیل رفته است.
داروهای من را باید از بازار آزاد تهیه کرد چون شامل بیمه نمیشود. البته دفترچه بیمه تامین اجتماعی دارم و از طرف صندوق حمایت از هنرمندان هم بیمه هستم و از بیمه sos هم برخوردارم ولی داروهایم، خارجی و وارداتی است و فقط با این داروها میتوان قلب مرا زنده نگه داشت که هیچ کدام هم شامل بیمه نمیشود. کاسبی اضافه میکند: با بالا رفتن قیمت دلار، این داروها هم گرانتر میشوند.
اگر بخواهم همه داروهایم را تامین کنم، شاید ماهی هشتاد تا نود میلیون تومان هزینه داشته باشد و طبیعی است که توان چنین کاری را ندارم.
نهایتاً صندوق هنرمندان مبلغی را به عنوان یارانه کمک درمان میپردازد که آن رقم اصلاً نمیتواند این هزینهها را پوشش بدهد. جایی مثل حوزه هنری که خودم جزو موسسانش بودهام، کمکی میکند ولی فقط من نیستم.
اگر جستجو کنید، فراوان آدمهایی در این کشور پیدا میکنید که به این کمکها نیاز دارند.
بنابراین مسائلمان باید ریشهای حل شود. او اضافه میکند: آدمی مانند من یک عمر کار میکند و بعد وقتی به سن کهولت میرسد که باید استراحت کند بر اثر بیماری که ممکن است برای هر کسی رخ بدهد به این وضعیت دچار میشود و حس میکنم هیچگونه حمایتی ندارم، یعنی نه فقط من بلکه مردم هم همین وضعیت را دارند، چقدر کارمند کارگر و دوستان هنرمند هم داریم که وضعیتشان به همین صورت است.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0