شورای آتلانتیک: اسنپ‌بک تاثیر اقتصادی بر ایران ندارد

به گزارش پارسینه به نقل از  ایسنا، شورای امنیت سازمان ملل متحد روز جمعه طی جلسه‌ای نتوانست پیش‌نویس قطعنامه‌ای را که هدف آن تمدید لغو تحریم‌ها علیه ایران در چارچوب توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ بود، تصویب کند؛ اقدامی که راه را برای بازگشت تحریم‌های سازمان ملل تا پایان این هفته هموار کرده است.

اندیشکده «شورای آتلانتیک» مستقر در واشنگتن در گزارشی به قلم «راب مک‌ایر» سفیر پیشین انگلیس در تهران می‌نویسد: «سه کشور اروپایی عضو برجام شامل بریتانیا، آلمان و فرانسه به‌عنوان طرف‌های اروپایی برجام در سال ۲۰۱۵، خود را مجبور به استفاده از اهرم بدنام اسنپ‌بک جهت بازگرداندن تحریم‌های سازمان ملل متحد علیه ایران یافته‌اند. این اهرم احتمالا در پایان این ماه اجرایی خواهد شد، مگر اینکه یک امتیاز بعید در آخرین لحظه از سوی ایران بتواند فضایی برای تعویق در شورای امنیت ایجاد کند.»

او در ادامه تاکید می‌کند: «این موقعیتی نیست که سیاستگذاران در لندن، پاریس یا برلین می‌خواستند در آن حضور داشته باشند اما پیش از آنکه انقضای اقدامی تحت عنوان اسنپ‌بک به‌اتمام برسد، باید کاری انجام دهند و آنها چاره دیگری ندارند.»

دیپلمات پیشین انگلیسی به سناریوی احتمالی بازگشت تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران اشاره و چنین استدلال می‌کند: «با فرض اینکه مکانیسم ماشه اتفاق بیفتد، کشورهای عضو سازمان ملل بار دیگر موظف به اجرای تحریم‌ها از جمله تحریم تسلیحاتی علیه ایران خواهند بود. در عمل، این امر احتمالا آسیب بیشتری به اقتصاد ایران که از پیش تحت تحریم‌ها و فشار حداکثری ایالات متحده قرار داشته، وارد نکند اما تاثیر سیاسی آن احتمالا این خواهد بود که هرگونه توافق مذاکره‌شده را به چشم‌اندازی حتی دورتر بدل می‌کند. و ایران تهدید کرده است که احتمالا با خروج از پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای دست به اقدام تلافی‌جویانه خواهد زد.»

نگارنده در این قسمت از گزارش با اشاره به اشتباه غرب در قبال ایران می‌نویسد: «طنز ماجرا این است که برای جامعه بین‌المللی، اکنون بهترین زمان برای مذاکره جهت یک توافق جدید و پایدار با ایران خواهد بود. در عوض، تحریم‌های ماشه ما را به سمت رویارویی بی‌نتیجه‌تری سوق می‌دهد. از سوی دیگر، به نظر نمی‌رسد دولت ایالات متحده مشتاق باشد که در مذاکرات صبورانه و با جزئیات لازم، وارد عمل شود و در عوض، مواضع حداکثری اتخاذ می‌کند که به نوعی تسلیم شدن منجر می‌شود که بعید است ایران آن را در نظر بگیرد. در نتیجه، به‌طور کلی چشم‌انداز هرگونه مذاکرات مجدد، تاریک و مبهم به نظر می‌رسد.»

اودر رابطه با آینده برجام می‌گوید: «بازگرداندن تحریم‌ها نه تنها به معنای پذیرش نهایی شکست برجام است، بلکه اصطکاک را در شورای امنیت نیز افزایش خواهد داد. روسیه و چین طرف ایران را خواهند گرفت اما تکرار اینکه طرف‌های برجام چگونه به اینجا رسیدند، فایده‌ای ندارد. و نکته کلیدی این است که در ادامه چه اتفاقی می‌افتد.»

مک‌ایر در پایان این گزارش ضمن تاکید بر این مسئله که اگر تمامی تحریم‌ها علیه ایران بازگردد، اوضاع برای خود غرب دشوارتر خواهد شد، می‌نویسد: «هنگامی که اوضاع آرام شود، غرب احتمالا با این تشخیص مواجه خواهد شد که گزینه کم‌خطرتر، فرآیند پرزحمت مذاکره برای نوعی توافق جدید است؛ توافقی که برنامه هسته‌ای نظامی ایران را برای همیشه در ازای کاهش تحریم‌ها از بین ببرد. اما، این اقدام فوق‌العاده سخت است. در پایان، این به نفع غرب است که احتمال دستیابی به یک راه‌حل از طریق مذاکره را زنده نگه دارد.»