مدار پیشرفت نه؛ با سرعت در مسیر نزولی هستیم

گروه ورزش تیترکوتاه – نسیم شیرازی: فوتبال ایران با اضافه کردن تعداد حق ورود خارجی ها به لیگ برتر قصد داشت گامی در مسیر پیشرفت تیم ها و بازیکنان ایرانی بردارد ولی گویا تا وقتی پای واسطه ها در میان باشد باید قید این مسیر پیشرفت را زد و به شانس‌ها از ورود بازیکنان خارجی به لیگ برتر فوتبال ایران امیدوار بود، شانسی که حداقل تا الان در این لیگ با تیم ها و هواداران یار نبوده است و تیم های فوتبال ایران بهره ای از این بازیکنان اسم و رسم دار که قبل از آمدن شان سر و صدا و هیاهویی به راه افتاده بود نبرده است و چه در لیگ برتر و چه لیگ نخبگان گامی برای بهتر شدن شرایط تیم های فوتبال ایران برداشته نشده است. به بهانه عملکرد ضعیف بازیکنان خارجی شاغل در لیگ برتر فوتبال ایران سراغ «مجید جلالی» تحلیل گر فوتبال ایران رفتیم تا نظر او را درباره این بازیکنان بپرسیم. در ادامه گفت و گوی تیترکوتاه با پیشکسوت فوتبال ایران را که این روزها در آکادمی صنعت نفت آبادان سخت به دنبال پرورش و استعدادیابی بازیکن جویای نام فوتبال است، خواهید خواند.

چرا بازیکنان خارجی لیگ برتر ایران با هزینه ها و هیاهوی زیاد وارد باشگاه ها می شوند ولی در ارتقای سطح لیگ تاثیرگذار نیستند؟

ما در مورد بازیکنان خارجی واقعا اشتباهات فاحش و مهلکی انجام می دهیم که این به هیچ وجه به سود تیم ها و فوتبال کشورمان نیست که البته کامل هم مشخص است که به سود چه افرادی است، معتقدم اولین مشکلی که با آن روبرو هستیم قوانین موجود است؛ به هر تیم در لیگ برتر اجازه می دهند تا هشت بازیکن خارجی داشته باشد درحالی‌که برای پیدا کردن حتی دو بازیکن خارجی باکیفیت که بخواهند به ایران بیایند مشکل وجود دارد، در واقع فضایی ایجاد کرده اند که شانزده تیم هشت نفر را می توانند به لیگ ایران بیاورند که یعنی به بیش از صد بازیکن اجازه ورود به لیگ ایران داده می شود درحالی‌که تمام بازیکنانی که در لیگ برتر مشغول بازی هستند شاید حدود سیصد نفر باشند که صد نفر آن را به خارجی ها می دهند! آن هم درحالی‌که می دانید این تعداد بازیکن باکیفیت خارجی که بخواهند در ایران بازی کنند نیست ولی این فضایی است که ایجاد کرده اند. حالا امکان دارد بگویید بله این قانون هست ولی همه از هشت بازیکن خارجی استفاده نمی کنند که به این خاطر است که تیم های ما از نظر توان مالی در یک سطح نیستند و آن هایی که توان مالی بالاتری دارند و تاثیرگذارتر در چرخه رشد و تولید فوتبال ما هستند این بازیکنان را می آورند که البته در صورت با کیفیت بودن می توانند یک کانال پیشرفت خوب برای جوان های ما باشند.

هیچ پارامتری برای سطح سنجی این بازیکنان نداریم، یعنی این که بدانیم در چه سطح و کیفیت هایی هستند یا شکل بازی و استایل بازی شان به درد تیم های ما می خورد یا نه! هیچ چیزی وجود ندارد و فقط یک سری واسطه‌ها مرتب رزومه می دهند و با سی دی و فایل بازیکن را معرفی می کنند که این بازیکن ها خوب هستند و خب زیر فشار این معرفی ها و یک سری عوامل دیگر متاسفانه رضایت می دهند و بازیکن گرفته می شود

ولی چرا کیفیتی که فوتبال ما نیاز دارد را ندارند.

چرا این بازیکنان باکیفیت نیستند دلایل بسیار متفاوتی دارد، اول این که ما هیچ پارامتری برای سطح سنجی این بازیکنان نداریم، یعنی این که بدانیم در چه سطح و کیفیت هایی هستند یا شکل بازی و استایل بازی شان به درد تیم های ما می خورد یا نه! هیچ چیزی وجود ندارد و فقط یک سری واسطه‌ها مرتب رزومه می دهند و با سی دی و فایل بازیکن را معرفی می کنند که این بازیکن ها خوب هستند و خب زیر فشار این معرفی ها و یک سری عوامل دیگر متاسفانه رضایت می دهند و بازیکن گرفته می شود. قوانین نقل و انتقالات ما ایراد دارد که برای آوردن بازیکن خارجی پارامترهای مشخصی نداریم، دوم این که تعدادشان در قوانین ما خیلی زیاد است و مورد سوم این است که خود باشگاه‌های ما شناختی ندارند و تنها شناخت‌شان همان کانال واسطه‌ها است که آن ها هم تکلیف شان روشن است و به فکر منافع خودشان هستند و می بینید که اغلب هم بازیکنی را می آورند که اصلا در قبال او متعهد نیستند، آن ها فقط درصد خود را می گیرند و کنار می کشند و اگر هم به مشکل بخورند حامی بازیکن هستند و پرونده آن ها را به دادگاه های بین المللی می برند و بالاترین خسارت ها را هم می گیرند.

با این تفاسیر به نظر شما کدام بازیکنان خارجی لیگ تا الان بهتر عمل کردند؟

میان این بازیکنانی که آمدند، تا حدی بازیکنان ازبک موثرتر عمل کردند که البته این ها هم با آسیب مواجه می شوند ولی با این حال «اورونوف» را من از بقیه بهتر دیدم.

چرا تیم ها به جای چند بازیکن خارجی یک یا دو بازیکن با کیفیت بالا نمی آورند تا تاثیرگذارتر باشند و برای حل این مشکل چه باید کرد؟

در فوتبال ما بازیکن تولید نمی شود، به طور مثال دفاع وسط پست مهمی است، یا نوک حمله و همچنین هافبک‌های طراح پست های بسیار کلیدی و مهمی هستند که ما این ها را نداریم، حتی دفاع کنارهای موثری تولید نکردیم و در نتیجه می گویند پول بیشتر می دهیم که بازیکن خارجی با کیفیت تر بیاوری و وقتی بازیکن می آید می بینند که اگر از بازیکن امید خودشان استفاده می کردند بهتر از این ها عمل می کردند. در اصل می توانم بگویم ما بحران شناخت داریم، وقتی در بحران شناختی یعنی اینکه آن فردی را که می شناسی و می دانی که نقاط قوت و نقاط ضعفش چیست و شاید حتی نقاط قوتش بیشتر از نقاط ضعفش باشد ولی در نهایت ترجیح می دهی به آن بازیکنی که نمی شناسی اعتماد کنی و وقتی می آیند متاسفانه می بینند که چه کلاهی به سرشان رفته است.

با توجه به بحران شناختی، لیگ برتر امسال را تا الان چطور دیدید؟

لیگ از نظر کیفی خوب نیست، تک و توک یک وقت هایی بازی‌هایی را می‌بینیم مانند بازی سپاهان و تراکتور که نیمه دوم سپاهان را یک تیم خیلی خوب دیدم، به همین شکل گاهی در بعضی از بازی ها و بعضی نیمه ها می توان کیفیت بازی خوبی را از تیمی دید.  من در آینده پیشنهادهایی برای این که حتی در نیمه‌ها هم تیم‌ها بتوانند تیم‌های بهتری باشند دارم که می شود از طریق یک سری قوانین تیم ها را ترغیب کنیم که حتی در نیمه آن ها هم کیفیت های خوبی داشته باشند ولی در حال حاضر کلیت فوتبال ما به دلایل مختلف در حال نزول است که این را خود متولیان فوتبال باید جدی بگیرند، من بارها گفته ام و باز هم می گویم که آینده فوتبال ایران خیلی نگران کننده است و به آن امیدوار نیستیم و الان شما می‌بینید از تیم ملی مان تا تیم‌های باشگاهی مان که به مسابقات آسیایی می روند و همینطور تیم‌های بزرگ مان که در مسابقات داخلی رقابت می کنند با چه سرعتی کیفیت شان در حال نزول است و این باید رصد شود، دو سال پیش می گفتم فوتبال ما در مدار پیشرفت نیست ولی الان به شما می گویم که به طور کامل در مدار نزول هستیم و باید جلوی این شتاب نزول گرفته شود که اگر گرفته نشود به خصوص بعد از جام جهانی آینده روزهای بسیار بسیار سختی در فوتبال خواهیم داشت.

حرف پایانی شما برای این گفت و گو

بحران شناخت، خودش تعریفی دارد و در واقع یکی از چالش‌های اصلی هم مدیران، هم هواداران، هم رسانه‌ها و هم مربیان ما هستند که متاسفانه به آن که نمی شناسند اعتماد می کنند ولی به آن که می شناسند حتی اگر به حسن های بیشمار او واقف باشند بر اساس همان یکی دو عیب استناد می کنند و ترجیح می دهند به ناآشنا اعتماد کنند و در حال حاضر این مبحثی است که تحت عنوان «بحران شناخت» در فوتبال با آن مواجهیم.