کشف صدها ردپا از دایناسورهای ۱۶۶ میلیون ساله در معدنی در بریتانیا؛ مسیر رفت و آمد آنها به کجا بود؟

پژوهشگران با کشف مسیرهای دایناسورهای عظیم‌الجثه در یک معدن در آکسفوردشایر، شگفتی تازه‌ای در دنیای دیرین‌شناسی ایجاد کردند. این یافته، دیدگاه تازه‌ای درباره‌ نحوه حرکت دایناسورهای ژوراسیک در سرزمینی که امروز بریتانیا نام دارد، ارائه می‌دهد. این مکان به دلیل وسعت و تعداد زیاد ردپاها منحصر به فرد است.

نزدیک به ۱۰۰ اثر پا با طولی حدود ۲۲۰ متر از دایناسورهای ساوروپد، به عنوان گیاه‌خوارانی عظیم‌الجثه با گردن و دم بلند در معدنی نزدیک بیستر در هنگام عملیات استخراج سنگ آهک پیدا شد.

به نظر می‌رسد این ردپاها توسط گونه‌ای از ساوروپدها به نام «ستیوسور» ایجاد شده باشد. این دایناسورها می‌توانستند تا حدود ۱۶ متر طول و وزنی در حدود ۱۰ تن داشته باشند و حدود ۱۶۵ تا ۱۷۱ میلیون سال پیش در مناطقی که امروز بریتانیا و فرانسه هستند، زندگی می‌کردند.

تیم تحقیق با همکاری موزه تاریخ طبیعی دانشگاه آکسفورد و دانشگاه بیرمنگام، صدها ردپای جداگانه را کشف کرد که علاوه بر ساوروپدها، شامل چند رد پای سه‌انگشتی کمیاب بود که احتمال می‌رود توسط دایناسورهای گوشت‌خوار مگالوسور ایجاد شده باشد.

دایناسورهای ۱۶ متری که با سرعت قدم‌های انسان راه می‌رفتند

دکتر دانکن مورداک از موزه تاریخ طبیعی آکسفورد به روزنامه‌ ایندیپندنت گفت: «از سال ۲۰۲۲ در این سایت کار می‌کنیم و به تدریج سطوح آن را آشکار کرده‌ایم. این تابستان چهار مسیر کامل را حفاری کردیم که طولانی‌ترین آن‌ها ۲۲۰ متر و شامل نزدیک به ۱۰۰ ردپای تقریباً یک متری بسیار عظیم است. از روی این ردپاها می‌توان اندازه دایناسورها را تخمین زد؛ ارتفاع لگن حدود چهار برابر طول ردپا است، یعنی تقریباً ۴ متر که طول بدن را به حدود ۱۵ تا ۱۶ متر و وزن را تا ۱۰ تن می‌رساند.»

این آثار، اطلاعات جدیدی درباره سرعت حرکت این موجودات ارائه می‌دهند. دکتر مورداک افزود: «سرعت تخمینی با اندازه‌گیری طول گام‌ها و ردپاها محاسبه می‌شود. مانند فیل‌ها، وقتی حیوان می‌دود، طول گام‌ها بیشتر می‌شود. سرعت دایناسورهای این مسیر حدود ۴ تا ۵ مایل در ساعت، چیزی معادل سرعت متوسط پیاده‌روی انسان‌ها بوده است.»

در آن زمان، منطقه‌ای که امروز «آکسفوردشر» نامیده می‌شود، بسیار متفاوت بود. بریتانیا در عرض جغرافیایی جنوبی‌تری نسبت به امروز قرار داشت و تقریبا هم‌عرض شمال آفریقا بود و سطح آب دریاها نیز بالاتر بود و دریاچه‌های داخلی بزرگی با جزایر پراکنده ایجاد شده بود. دایناسورها روی گل‌زارهای مرطوب قدم می‌زدند و از این مسیرها برای حرکت بین جزایر استفاده می‌کردند.

«این مکان به دلیل وسعت و تعداد زیاد ردپاها منحصر به فرد است»

دکتر مورداک توضیح داد: «تصور کنید چیزی مثل جزایر شنی باهاماس، گل‌زارهایی که گاهی خشک می‌شد و دایناسورها از آن عبور می‌کردند.»

اگرچه سایت‌های ردپای دایناسورها در جهان و حتی بریتانیا وجود دارند، این مکان به دلیل وسعت و تعداد زیاد ردپاها منحصر به فرد است.

دکتر کریستی ادگار از دانشگاه بیرمنگام گفت: «دیدن چنین چیزی در بریتانیا بسیار نادر است؛ اکثر سایت‌های ردپای دایناسورها کوچک و در سواحل هستند. با گسترش معدن، مسیرهای دایناسورها نیز آشکارتر می‌شوند و تصویری کامل‌تر از زندگی این موجودات ارائه می‌دهند.»

او افزود: «ایستادن در جایی که یکی از بزرگ‌ترین حیواناتی که تاکنون زندگی کرده‌اند قدم زده‌اند و تصور زندگی و دنیای آن‌ها، هیجان‌انگیز است.»

ادگار تأکید کرد: «ردپاهای دایناسورها به ما فرصت می‌دهند لحظه‌ای از زندگی آن‌ها و فعالیت‌هایشان را ببینیم، چیزی که با فسیل‌های بدنی تنها قابل دسترسی نیست.»

منبع: یورونیوز