به گزارش همشهری آنلاین به نقل از عصر ایران، این آبشار حدود ۹ متر ارتفاع دارد و از دو طبقه تشکیل شده است؛ یکی در بالا به ارتفاع ۲٫۵ متر و دیگری در پایین که بخش اصلی آبشار را می‌سازد. آب این آبشار از روی لایه‌هایی از سنگ «شیل» جاری می‌شود؛ سنگی رسوبی که از ترکیب گل، لای، خاک رس و مواد آلی فشرده تشکیل شده است.
دلیل شگفت‌انگیز بودن این مکان در همین سنگ‌ها نهفته است. مواد آلی درون شیل، در گذر زمان تجزیه می‌شوند و گازهای طبیعی بسیار قابل‌اشتعالی مانند متان و سولفید هیدروژن تولید می‌کنند. این گازها از شکاف‌های زمین بیرون می‌زنند و در بخشی از آبشار، درون غاری کوچک جمع می‌شوند.
به همین دلیل است که در این غار آتشی کوچک اما دائمی روشن است؛ شعله‌ای که حدود ۲۰ سانتی‌متر ارتفاع دارد و از آنجا که تقریبا از باد و ریزش آب در امان مانده، سال‌هاست که بی‌وقفه می‌سوزد.
هوای اطراف این آبشار بویی شبیه تخم‌مرغ گندیده دارد، زیرا گازهای متان و سولفید هیدروژن در محیط پراکنده‌اند. بزرگ‌ترین چشمه گازی درست در زیر شعله جاویدان قرار دارد و چون غار آن را از رطوبت محافظت می‌کند، این گاز می‌تواند با کبریت یا فندک شعله‌ور شده و برای همیشه بسوزد. دیگر نقاط نشت گاز در اطراف آبشار چنین شرایطی ندارند و بنابراین حتی اگر آتش بگیرند زود خاموش می‌شوند. در جاهایی که گاز از کف رودخانه یا حوضچه‌ها بیرون می‌آید، می‌توان حباب‌هایش را در سطح آب دید.
منشأ این گاز طبیعی لایه‌ای سنگی به نام هانُوِر شیل است که قدمتش به دوران «دِوُنی» (حدود ۴۱۹ تا ۳۵۹ میلیون سال پیش) بازمی‌گردد. این لایه حدود ۲۷ متر ضخامت دارد و مواد آلی درون آن در اعماق زمین تجزیه شده و گاز تولید می‌کنند. فشار این گازها سرانجام باعث می‌شود از شکاف‌های سنگ بالا آمده و به سطح زمین برسند و چشمه‌های گازی را بسازند.
بهترین زمان بازدید از آبشار شعله جاویدان، اوایل بهار است. در این فصل، آب حاصل از ذوب برف‌ها جریان آبشار را تقویت می‌کند و هم‌زمان نور شعله از میان پرده‌ی آب عبور کرده و درخشش خیره‌کننده‌ای ایجاد می‌کند. در تابستان و پاییز معمولاً آب آبشار خشک می‌شود، اما شعله همچنان پابرجاست.
این آبشار از جریان آبی به نام شیل کریک تغذیه می‌شود و در نهایت به دریاچه ایری می‌ریزد. آبشار شعله جاویدان یکی از معدود مکان‌های جهان است که در آن، آب و آتش به طور طبیعی در کنار هم جا گرفته‌اند؛ پدیده‌ای که نه‌تنها زیبا بلکه یادآور نیروهای خاموش اما جاودانه‌ی زمین است.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0