تصاویر| گاچک؛ خودوریی شبیه به خفاش ویژه معلولان

خودروی W65.S65.N65، یک نمونه اولیه خودروی لهستانی بود که با هدف استفاده افراد دارای معلولیت طراحی شد. این خودرو نام خود را “گاچک” یک نوع خفاش محلی، دریافت کرد.

طراحی و ساخت نمونه‌های اولیه این خودرو به کارخانه تجهیزات حمل‌ونقل (WSK) سپرده شد؛ کارخانه‌ای که عمدتاً به دلیل تولید موتورسیکلت و هلیکوپتر شهرت داشت. دانشگاه صنعتی کراکوف نیز در فرآیند طراحی مشارکت داشت.

این میکروکار قرار بود یک خودروی چهارچرخ سبک باشد که ظرفیت حمل دو بزرگسال (شامل یک فرد دارای معلولیت) و دو کودک کوچک را داشته باشد. در سال ۱۹۶۶، کار روی اولین ماکت این وسیله نقلیه آغاز شد.

در این خودرو از یک موتور موتورسیکلت دوزمانه و دوقلوی Jawa 572/01 استفاده شد که در خودروی Velorex (خودرویی برای افراد دارای معلولیت در چکسلواکی) نیز به کار رفته بود؛ با این تفاوت که در خودروی لهستانی، موتور به جای عقب، بالای محور چرخ جلو نصب شد.

مینی‌کار مفهومی «گاچک» (Gacek) لهستان، محصول مشترک WSK و دانشگاه صنعتی کراکوف در دهه ۱۹۶۰، که با استفاده از موتور موتورسیکلت و طراحی کوچک شهری، برای استفاده افراد دارای معلولیت ساخته شد و توانست جایزه وزیر فرهنگ و هنر لهستان را کسب کند

آزمایش‌ها و قابلیت‌ها

اولین نمونه از این خودرو در سال ۱۹۶۹ ساخته شد و می‌توانست دو نفر و ۹۰ کیلوگرم بار را حمل کند. تجزیه و تحلیل آزمایش‌های جاده‌ای نشان داد که این خودرو می‌تواند برای کاربران عادی جاده نیز مفید باشد، به ویژه در ترافیک شهری که قدرت مانور بالا و قابلیت پارک در فضاهای کوچک اهمیت داشت. میکرو کار W.65.S65.N.65 که بعداً “گاچک” نام گرفت، این شرایط را برآورده می‌کرد و راحتی رانندگی معادل خودروهای سواری میان‌رده را برای سرنشینان فراهم می‌ساخت.

بدنه کوپه دو در این خودرو، شکلی زیبا با یک شیشه جلوی بزرگ، پنجره‌های جانبی بزرگ و یک شیشه عقب مناسب داشت که دید عالی رو به جلو، کناره‌ها و عقب خودرو را برای کاربر تضمین می‌کرد. فاصله بین دو محور خودرو ۱۸۵۰ میلی‌متر و طول کلی آن تنها ۲۹۷۰ میلی‌متر بود. وزن خودرو ۵۶۰ کیلوگرم و حداکثر سرعت آن ۷۲ کیلومتر بر ساعت بود. مصرف سوخت متوسط آن نیز ۷.۵ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر ثبت شد.

ورود و خروج به خودرو به لطف درهای عریض و صندلی گردان راننده آسان و راحت بود. صندلی‌های جلو قابلیت تنظیم طولی و زاویه پشتی داشتند و وضعیت راننده و سرنشین حتی در طول سفرهای چند صد کیلومتری نیز راحت بود. فضای چمدان نیز از طریق شیشه عقب بازشو قابل دسترسی بود و سطح شیشه‌ای بزرگ دید بسیار خوبی را تضمین می‌کرد.

فرجام نهایی

این خودرو بدون شک برای استفاده به عنوان خودروی افراد دارای معلولیت مناسب بود و همچنین آماده تبدیل شدن به یک خودروی کوچک، به ویژه در ترافیک شهری، بود. میکروکار W.65.S65.N.65 یا “گاچک”، با موفقیت مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را پشت سر گذاشت و انجمن لهستانی افراد دارای معلولیت نیز نظر مثبتی درباره آن داشت.

طرح‌هایی برای توسعه ساختار خودرو در کارخانه WSK تهیه شد که بر اساس گاچک، نسخه‌هایی نظیر ون تحویل کالا (نسخه اقتصادی)، نسخه تمام برقی، نسخه با سقف تاشوی برزنتی، و نسخه‌ای با بدنه لمینیت (با و بدون سقف) برنامه‌ریزی شده بودند.

در سال ۱۹۷۰، دومین نمونه از میکروکار گاچک جایزه‌ای را از وزیر وقت فرهنگ و هنر برای دستاوردهای برجسته در طراحی صنعتی دریافت کرد و طراحان آن نیز در سال ۱۹۷۱، موفق به کسب جایزه سازمان مرکزی فنی (NOT) در زمینه فناوری شدند. با این حال، علیرغم نتایج موفقیت‌آمیز آزمایش‌ها و نظرات مثبت کارشناسان، مهندسان و متخصصان پزشکی، تصمیم نهایی برای آغاز تولید خودروی گاچک برای افراد دارای معلولیت، هرگز گرفته نشد.

منبع: عصر ایران