همشهری آنلاین – سیدسروش طباطبایی‌پور: این مجسمه‌ها با سرهای خمیده و دستان بسته رو به آرامگاه ژنرالی قرار گرفته‌اند که در روزگاری دور، با توطئه‌ای سیاسی او را اعدام کردند و حالا در مقابلش زانو زده‌اند.
از زمان نصب اولیه این مجسمه‌ها در قرن پانزدهم، مردم روزانه صدها بار به این مجسمه‌ها بی‌احترامی می‌کنند، به‌سوی آنها سنگ پرتاب می‌کنند و آب دهان می‌اندازند. تاکنون ۱۱بار مجسمه‌ها به‌دلیل فرسایش ناشی از این رفتارها تعویض شده‌است و مجسمه‌هایی که برای آخرین‌بار تعویض شده‌اند و اکنون وجود دارند، مربوط به سال ۱۹۷۹ هستند. این رفتار نمادین نه‌تنها نوعی انتقام تاریخی، بلکه بازتابی از ارزش‌های فرهنگی چین در مورد وفاداری، عدالت و تنفر از خیانت است.
بیش تر بخوانید:
افسانه‌ای عامیانه در این کشور نیز به این نفرت دامن زده است: گفته می‌شود یکی از خوراک‌های معروف چینی به نام «یوتیائو»، ۲ نوار خمیر سرخ‌شده در روغن است که به هم چسبیده‌اند و در افسانه‌ها آمده که این خوراک، الهام‌گرفته از چین هوی و همسرش است. مردم با خوردن این خوراک، به‌شکلی نمادین آنها را در روغن داغ می‌سوزانند و درواقع با این کار، نفرت خود را از خیانت اعلام می‌کنند.
چین هوی در قرن دوازدهم، در دوران جنگ‌های سونگ و جین، به عنوان صدراعظم فعالیت می‌کرد. او با امضای صلحی تحقیرآمیز با سلسله جین و مشارکت در اعدام ژنرال محبوب یوئه فی، به‌عنوان خائن ملی شناخته شد. همسرش نیز در توطئه‌ای معروف به «نقشه پنجره شرقی» نقش داشت و می‌گویند اعدام ژنرال به دستور او در پوست پرتقالی پنهان شده بود و به‌دست قاضی رسید.
با وجود پیچیدگی‌های تاریخی و دیدگاه‌های متفاوت پژوهشگران، حافظه عمومی چین همچنان چین‌هوی را نماد خیانت می‌داند. مجسمه‌های او و همسرش، برخلاف اغلب یادمان‌ها که برای احترام ساخته می‌شوند، عمدا برای تحقیر طراحی شده‌اند و مردم نیز با اهانت به آنها، وفاداری را گرامی می‌دارند و تلاش می‌کنند تا خیانت از فرهنگشان دور شود.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0