غزه چگونه در ۲ سال خالی از فضای ورزشی شد؟

باشگاه خبرنگاران جوان؛ اکبر باقری – در حالی که ورزش فضایی منصفانه و انسانی است که از مرز‌ها فراتر می‌رود، واقعیت در نوار غزه یکی از سیستماتیک‌ترین حملات به زیرساخت‌های ورزشی و جامعه ورزشی فلسطین را از زمان شروع جنگ تقریباً دو سال پیش نشان می‌دهد. 

آمار منتشر شده توسط اتحادیه فوتبال بار‌ها و بار‌ها میزان تخریب گسترده ورزشی را تایید می‌کند تأسیساتی که به طور کامل تخریب شدند، استادیوم‌هایی که به بازداشتگاه تبدیل شدند و صد‌ها ورزشکاری که در جریان این تجاوز کشته یا زخمی شدند.

تلفات انسانی بی‌سابقه

آخرین آمار فدراسیون ورزشی غزه نشان می‌دهد که تجاوز اسرائیل از آغاز جنگ تاکنون بیش از ۷۷۴ ورزشکار، از جمله تعداد زیادی کودک به شهادت رسیدند و صد‌ها مرکز و دفتر مرکزی باشگاه‌ها از بین رفته است و این حملات وحشیانه اماکن ورزشی و ورزشکاران را به یکی از آسیب‌دیده‌ترین بخش‌های غیرنظامی تبدیل کرده است.

این کشتار محدود به ورزشکاران و بازیکنان فوتبال نیست بلکه شامل داوران، مربیان و مدیران نیز می‌شود. ورزش فلسطین استعداد‌های ورزشی زیادی را از دست داده که شاید تا سالیان سال جای آن خالی بماند.

تخریب کامل زیرساخت‌های ورزشی

تأسیسات ورزشی که سال‌ها شاهد قهرمانی‌ها فعالیت‌های ورزشی و برگزاری مسابقات بوده‌اند، اکنون به ویرانه تبدیل شده‌اند. طبق اعلام فدراسیون ورزشی، ۲۸۵ تأسیسات ورزشی به طور کامل یا جزئی تخریب شده‌اند، در حالی که دفتر رسانه‌ای دولت ۲۹۲ تأسیسات تخریب‌شده، از جمله استادیوم‌ها، سالن‌ها و دفاتر اداری را ثبت کرده است.

از جمله مراکزی که بیشترین آسیب را دیده‌اند:

۱. ورزشگاه فلسطین

بزرگترین و مشهورترین ورزشگاه غزه، با ظرفیت ۱۰ هزار تماشاگر، میزبان مسابقات بین‌المللی و تاریخی متعددی بوده است. تصاویر ماهواره‌ای از ماه سپتامبر، چادر‌هایی را نشان می‌دهد که پس از تبدیل شدن به یک مرکز آوارگان پس از تخریب کامل تأسیسات آن، در داخل آن انباشته شده‌اند.

ورزشگاه فلسطین شاهد مسابقه تاریخی بین تیم ملی فلسطین و باشگاه زمالک مصر در سال ۲۰۰۰ بود و همچنین میزبان بازی باشگاه الوحدات اردن در مقابل اتحاد در جام برندگان جام آسیا بود.

۲. ورزشگاه یرموک

این ورزشگاه که یکی از قدیمی‌ترین ورزشگاه‌های فلسطین (تأسیس شده در سال ۱۹۵۲) بود، می‌توانست تقریباً ۱۵۰۰۰ تماشاگر را در خود جای دهد. تأسیسات آن تخریب شد و به مکانی برای تجمع آوارگان تبدیل شد. همچنین در گذشته به عنوان بازداشتگاه توسط نیرو‌های اشغالگر مورد استفاده قرار می‌گرفت. 

۳. ورزشگاه‌های سودان

منطقه‌ای که شامل باشگاه‌های بزرگی مانند غزه اسپورت و الهلال بود و امروز فقط ویرانه‌ای از آن باقی مانده است. 

۴. ورزشگاه بیت لاهیا و بیت حانون

هر دو کاملاً نابود شدند و زمین‌ها و امکانات آنها ناپدید شد و هیچ امکانی برای بازگشت سریع به فعالیت‌های ورزشی وجود ندارد.

۵. شهرک ورزشی در خان یونس

نیرو‌های اشغالگر در اوایل سال ۲۰۲۴ به آن حمله کردند و آن را کاملاً با بولدوزر تخریب کردند که یکی از بزرگترین خسارات برای یک مرکز ورزشی در جنوب نوار غزه محسوب می‌شود.

۶. ورزشگاه شهرداری رفح

این مکان در سال ۱۹۵۳ تأسیس شد و برای مدت طولانی، قبل از تخلیه شهر، به عنوان پناهگاهی برای آوارگان مورد استفاده قرار می‌گرفت.

۷. زمین‌های فوتبال پنج نفره

این زمین‌ها رایج‌ترین زمین‌ها در غزه بودند و به عنوان یک محل تفریحی برای کودکان و نوجوانان عمل می‌کردند. طبق گزارش دیده‌بان حقوق بشر اروپا-مدیترانه، اشغالگران اسرائیلی علاوه بر ۲۲ استخر شنا و ۲۸ مرکز تناسب اندام، بیش از ۳۰۰ زمین فوتبال پنج نفره را ویران کردند.

اماکن ورزشی؛ فضایی از زندگی تا صحنه‌ای از فاجعه

اسرائیل به بمباران و تخریب با بولدوزر بسنده نکرد؛ طبق شهادت‌ها و گزارش‌های حقوق بشر، بسیاری از ورزشگاه‌ها به بازداشتگاه‌ها و شکنجه‌گاه‌ها تبدیل شدند. در مناطق دیگر، آوارگان به دنبال سرپناه موقت در ورزشگاه‌های آسیب‌دیده پناه بردند و تأسیسات ورزشی را به جای مراکز فعالیت‌ها و مسابقات، به اردوگاه‌های پرجمعیت تبدیل کردند.

خشم جهانی و درخواست‌ها برای طرد و تعلیق اسرائیل

جنایات مداوم در دو سال گذشته منجر به افزایش کمپین‌های بین‌المللی برای انزوای ورزشی اسرائیل شده است. هواداران باشگاه‌های اروپایی بنر‌هایی با شعار‌هایی مانند موارد زیر را با مضامینی از قبیل نسل کشی را متوقف کنید و یا کارت قرمز به اسرائل و … به اهتزاز درآورده‌اند.

بازیکنان درجه یک از طرح «صلح برای ورزشکاران»، مانند پل پوگبا و حکیم زیاش، به این جمع پیوستند و خواستار تعلیق مشارکت اسرائیل در تمام فعالیت‌های ورزشی بین‌المللی شدند.

موضع فیفا و یوفا – سکوتی گیج‌کننده و گزینشی آشکار

کارشناسان سازمان ملل همچنین در ۲۳ سپتامبر گزارشی منتشر کردند و از فیفا و یوفا خواستند که فوراً اسرائیل را به دلیل جنایات مستند و هدف قرار دادن زیرساخت‌های غیرنظامی و ورزشکاران، از این سازمان‌ها کنار بگذارند.

در دوم اکتبر، جیانی اینفانتینو، رئیس فیفا، گفت که ورزش «نمی‌تواند مناقشات ژئوپلیتیکی را حل کند»، در حالی که الکساندر چفرین، رئیس یوفا، صرفاً از رنج غیرنظامیان ابراز تاسف کرد، اما از اعمال هرگونه تحریم علیه باشگاه‌ها و بازیکنان اسرائیلی خودداری کرد.

این موضع خشم گسترده‌ای را برانگیخته است، به‌ویژه از زمانی که اتحادیه فوتبال اروپا تنها چند روز پس از شروع جنگ در اوکراین تصمیم به تعلیق مشارکت روسیه در مسابقات خود گرفت، در حالی که با وجود هزاران شهید و تخریب بی‌سابقه زیرساخت‌های غیرنظامی و ورزشی، اقدامی علیه اسرائیل انجام نداد.

ورزش: بین نابودی و عزم به زندگی

تلفات دو سال جنگ نشان می‌دهد که ورزش در غزه هدف مستقیم بوده است، نه آسیب‌های جانبی. ورزشگاه‌هایی که رویا‌های کودکان در آنها زاده شد و برجسته‌ترین ستاره‌های فلسطین در آنها ظهور کردند، به ویرانه یا بازداشتگاه تبدیل شده‌اند.

با سکوت نهاد‌های ورزشی بین‌المللی، به نظر می‌رسد که ورزش فلسطین با تلاشی برای ریشه‌کنی کامل مواجه است، که فراتر از تخریب فیزیکی، به نابودی حافظه، هویت و فرصت‌های آینده برای یک نسل کامل منجر می‌شود.
منبع: alresalah