مایلی کهن در گفت‌وگویی با خبرورزشی، شرایط فوتبال ایران را به نقد کشید و در مورد وضعیت کنونی و گذشته تیم ملی به صورت مفصل با ما همکلام شد.
حاجی مایلی در بخشی از این گفت‌گو به لزوم حفظ اقتدار سرمربی تیم ملی اشاره کرد و با به میان کشیدن ماجرای اختلاف خود با علی دایی در تابستان سال ۱۳۷۶ گفت: سرمربی تیم درعین این‌که برای شاگردانش حکم پدر و معلم را دارد، همواره باید اقتدار و کاریزمای خود را نیز حفظ کند. در همان ماجرای پیش‌آمده میان من و علی دایی در تابستان سال ۱۳۷۶ برخی افراد مدعی شدند اگر صلاح بدانند، علی دایی حتما به تیم ملی دعوت می‌شود ولی جان مادرم و اعضای خانواده‌ام را قسم خوردم که تا وقتی علی دایی بابت این ماجرا اعلام نکند که اشتباه کرده، او را به تیم ملی دعوت نمی‌کنم. سرانجام آقای مصطفوی به خانه من آمد و به صورت کتبی گواهی کرد دایی به او زنگ زده و بابت اتفاقاتی که هنگام رویارویی ایران و سوریه در اواخر بهار سال ۷۶ رخ داد، عذرخواهی کرده است (علی دایی در آن بازی از این‌که جزو نفرات اصلی به میدان نرفته بود عصبانی شد و ظاهرا حرف‌هایی بر زبان آورد که باعث ناراحتی محمد مایلی‌کهن شد و به همین خاطر او را از تیم ملی کنار گذاشت)
این نامه دقیقا همان دستخطی است که مرحوم داریوش مصطفوی، ریاست وقت فدراسیون فوتبال در روز دوازدهم شهریور سال ۷۶ به مایلی‌کهن داد و در متن آن نوشت:
برادر گرامی جناب آقای محمد مایلی کهن سرمربی محترم تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی
سلام علیکم
با توجه به تماس آقای علی دایی با اینجانب که منجر به تامین نظر جنابعالی در این خصوص می‌باشد، بدین وسیله لازم است دعوت از نامبرده عملی گردد.
داریوش مصطفوی – ۱۳۷۶/۶/۱۲ ساعت ۹ صبح
بعد از همین نامه بود که علی دایی برای مرحله نهایی پیکارهای انتخابی جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه دوباره به تیم ملی دعوت شد.
مشروح گفت‌وگو با مایلی‌کهن را این‌جا بخوانید: اگر من بودم هرگز یحیی گل‌محمدی را به خاطر تیم ملی قربانی نمی‌کردم/ پنالتی‌زنان را باید مربیان انتخاب کنند نه مهدی طارمی/ با حق وتو، عابدزاده را نیمکت‌نشین کردم
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0