همه ما باید برای توسعه ملی، به گفت‌وگو و کنش مشترک فراخوانده شویم

یک استاد دانشگاه تاکید کرد: دکترین جهانگیری در کتاب «در اندیشه ایران؛ روایت ۸ سال معاون اولی» چنین بیان می‌شود که بی‌ثباتی تصمیم‌ها، تداخل نهادی و فرسایش اعتماد، موتور توسعه را از کار می‌اندازد و راه عبور از وضعیت خطیر کنونی چندبعدی است.

به گزارش ایلنا،  هادی خانیکی در نشست رونمایی از کتاب «در اندیشه ایران؛ روایت ۸ سال معاون اولی» نوشته اسحاق جهانگیری با بیان این‌که هر کاری که در پاسخ به یک ضرورت انجام شود، به‌طور طبیعی تأثیرگذار و شایسته توجه است، گفت: آقای جهانگیری هم در این مسیر تلاش قابل تقدیری داشته‌اند. من در جریان شکل‌گیری کتاب بودم و آن را مطالعه کرده‌ام. تأکید می‌کنم این کتاب صرفاً روایت اجرایی نیست؛ بلکه تلاشی برای فهم دوباره تاریخ معاصر ایران و فرصت‌هایی است که معمولاً به دلیل منازعات و سوءتفاهم‌های سیاسی کمتر دیده شده‌اند. 

این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: بازخوانی تجربه‌های تاریخی در جامعه‌ ضرورتی است که به دلیل روایت‌های پراکنده و آسیب‌دیدگی اعتماد عمومی، در بازخوانی تجربه‌های معاصر دچار اختلال است. این کتاب تجربه‌ای تازه را روایت می‌کند؛ تجربه یکی از پیچیده‌ترین و حساس‌ترین مقاطع حکمرانی، یعنی سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۰. کتاب در این بخش به سه پرسش پاسخ می‌دهد؛ چرا برخی تصمیم‌ها موفق و برخی دیگر ناکام شدند؟چگونه می‌توان از این تجربه‌ها برای جلوگیری از تکرار خطاها بهره برد؟ و اینکه این بازخوانی چه کمکی به اصلاح حکمرانی امروز می‌کند.

خانیکی با اشاره به این‌ که نوع روایتگری جهانگیری در این کتاب توسعه‌محور است، خاطرنشان کرد: آقای جهانگیری نه در پی قهرمان‌سازی است و نه به روایت‌های صرفاً آکادمیک و انتزاعی متکی است. روایت او بر سه پایه استوار است، صداقت و صراحت در بیان محدودیت‌ها؛ امری که پس از انتشار کتاب نیز موجب شد جریان‌های سیاسی هر یک برداشت‌هایی از آن داشته باشند. دیگر پایه این کتاب اتکا به تجربه زیسته و داده‌های واقعی است؛ او کمتر به آمار و ارقام خشک تکیه می‌کند و تجربه عملی را محور قرار می‌دهد. رکن دیگر حساسیت نسبت به مسائل مردم و سرمایه اجتماعی است؛ همان روحیه‌ای که در بیان برخی وقایع موجب بروز عواطف شخصی او هم می‌شود.

وی تاکید کرد: او هشدار می‌دهد که اگر فاصله میان دولت و جامعه افزایش یابد، هیچ برنامه توسعه‌ای به نتیجه نخواهد رسید. این کتاب به پرسش محوری می‌پردازد که ایران چگونه می‌تواند و باید در مسیر توسعه قرار گیرد؟

خانیکی یادآور شد: تز نویسنده روشن است، توسعه برای ایران یک ضرورت حیاتی حتی برای حل مسائل روزمره است. تحقق توسعه هم بر سه رکن اساسی استوار است؛ اجماع سیاسی، ثبات اقتصادی و پاسداشت سرمایه اجتماعی و تقویت همبستگی ملی

وی گفت: دکترین دکتر جهانگیری در کتاب چنین بیان می‌شود که بی‌ثباتی تصمیم‌ها، تداخل نهادی و فرسایش اعتماد، موتور توسعه را از کار می‌اندازد و راه عبور از وضعیت خطیر کنونی چندبعدی است.

این استاد دانشگاه تأکید کرد: به‌رغم آنکه دکتر جهانگیری یک مدیر تکنوکرات با تجربه‌ای گسترده از سطوح پایین تا بالاترین سطوح مدیریتی است، راه پیشنهادی او صرفاً فنی نیست؛ بلکه چندبعدی و فراگیر است. او بر احیای گفت‌وگوی ملی، بازسازی اعتماد، اصلاحات نهادی، تعامل سازنده و گفت‌وگو با جهان و تقویت تولید و سرمایه‌گذاری مولد تأکید می‌کند.

وی گفت: به نظر من اگر بخواهیم مضمون اصلی یا دال مرکزی کتاب را بیان کنیم، به تعبیر خود دکتر جهانگیری این است؛ توسعه مهم‌ترین مسئله ایران است. ایران شایسته توسعه بوده و هست، اما هنوز به موقعیت درخور خود نرسیده است.

این استاد دانشگاه تأکید کرد: از این‌رو، همه ما باید در اندیشه ایران باشیم و برای توسعه ملی، به گفت‌وگو و کنش مشترک فراخوانده شویم. در نهایت، این کتاب به باور من یک فراخوان جدی برای مدیران، سیاست‌ورزان و کنشگران علمی و مدنی است تا به این نوع تلاش‌ها توجه و در آنها مشارکت کنند.