چه کسی لیونل مسی را کشف کرد؟

در ۲۰۰۶، درست پس از آنکه پپ در مکزیک کفش‌ها را آویخت و به عنوان بازیکن با فوتبال خداحافظی کرد وقتی از ستاره نوظهور بارسلونا حرف می‌زد، لحنی داشت که امروز معنا و وزن واقعی‌اش مشخص شده است. گواردیولا مسی را “یک بازیکن جهنمی، به معنای خوبِ کلمه” توصیف ‌کرد؛ بازیکنی که کیفیتش به‌طرزی حیرت‌آور فراتر از سنش بود.

مسی یک سال قبل‌تر، در ۲۰۰۵، وارد تیم اصلی بارسلونا شده بود و تنها چند ماه حضور کافی بود تا گواردیولا، که آن زمان هنوز مربی بارسا B هم نبود، دریابد با استعدادی کم‌نظیر روبه‌روست. به گفته او، ویژگی تعیین‌کننده مسی این بود که “همه چیز را با سرعتی یک‌سر و گردن بالاتر از دیگران انجام می‌دهد”؛ ترکیبی نادر از تکنیک ناب، سرعت ذهنی و توان اجرای تصمیم در لحظه.

پپ در همان سال‌ها تأکید می‌کرد که بارسلونا “امتیازی بزرگ” دارد که چنین بازیکنی در اختیارش است و هشدار می‌داد که باید مراقب باشند “محیط اطراف، او را گیج نکند”. او حتی گفته بود آرژانتین بابت داشتن چنین استعداد منحصربفردی باید شاکر باشد و باور داشت اگر این تیم بر مسی تکیه کند “می‌تواند دوباره برای قهرمانی جهان بجنگد”؛ پیش‌بینی‌ای که ۱۶ سال بعد در فینال لوسیل محقق شد.

این جملات امروز حالتی پیش‌گویانه پیدا کرده‌اند. دو دهه پیش، گواردیولا در مسی ۱۸ ساله چیزهایی می‌دید که دنیا هنوز ندیده بود. پپ اعتراف ‌کرد که مسی در آن سن “خیلی بهتر” از او بوده، چون “مشکل‌ترین کار این است که جلوی دروازه بازی کنی و گل بزنی، در حالی که بازی من عقب‌تر و ساده‌تر بود”.

این تصویری است از نگاه تیزبین مربی‌ای که خیلی زود فهمید تاریخ فوتبال قرار است با چه اسطوره‌ای مواجه شود.