مسیر موفقیت ورزش ایران به سوی ناگویا و لس‌آنجلس

به گزارش برنا،  بحرین و ریاض با دستاورد‌های ارزشمند خود، تصویری روشن از ظرفیت‌های نسل جدید ورزش ایران ارائه دادند. یکی از نقاط برجسته این دو رویداد، افزایش سهم دختران و بانوان ورزشکار در مدال‌آوری تا حدود ۴۰ تا ۵۰ درصد بود؛ رخدادی که نشان از یک تغییر جدی و آینده‌ساز در ورزش زنان ایران دارد.

در میان رشته‌ها، شنای ایران جهشی قابل توجه و امیدآفرین داشت. موی‌تای عملکردی مطلوب ارائه داد و رشته‌هایی، چون ووشو و تکواندو با تداوم مسیر طلایی خود بار دیگر ثابت کردند که از پایه‌های ثابت مدال‌آوری ورزش کشور هستند.

در همین مسیر، تنیس روی میز بانوان نشان داد که مسیر رشد خود را با جدیت ادامه می‌دهد و هندبال دختران نیز نمایش‌هایی امیدوارکننده ثبت کرد. افزون بر اینها، رشته‌های دیگر کاروان نیز عملکرد‌های قابل احترام و ارزشمندی داشتند که تصویری از پویایی ورزش ایران را ترسیم کرد.

اما درخشش این دو رویداد به معنای نفی کاستی‌ها نیست. ورزش حرفه‌ای بر پایه تحلیل پیش می‌رود و نشست‌های تخصصی وزارت ورزش و جوانان به ریاست دنیامالی دقیقاً با همین هدف شکل گرفته است؛ اینکه موفقیت‌ها ثبت شود، اما نقاط ضعف نیز شناسایی و آشکار شود تا اصلاحات لازم برای مسیر پیش رو انجام گیرد.

در این میان، کشتی طبق انتظار بار دیگر با اقتدار مدال‌ها را درو کرد. اما ارزشمندتر از مدال‌ها، تعهد کشتی‌گیرانی بود که پس از حضور در عرصه‌های جهانی، با وجود خستگی، حضور در میدان ریاض را بر استراحت ترجیح دادند. این حضور از مدال فراتر است؛ نمادی از روحیه مسئولیت‌پذیری و غیرت ملی.

اکنون اهمیت نتایج بحرین و ریاض زمانی دوچندان می‌شود که بدانیم خروجی این دو رویداد مبنای اصلی نشست‌های ارزیابی فدراسیون‌ها در یک سال گذشته بوده است. نشست‌هایی که در آن، نقاط ضعف و قوت رشته‌ها به‌طور شفاف تحلیل شده و مسیر تصمیم‌گیری‌های دقیق‌تر برای آینده مشخص شده است.

بررسی نتایج یعنی آسیب‌شناسی واقعی.

یعنی هویدا شدن ضعف‌ها و برجسته شدن قوت‌ها.

یعنی ایجاد توان تصمیم‌سازی برای حضوری قدرتمندتر در ناگویا و لس‌آنجلس.

نشست‌های تخصصی امروز ورزش ایران، اتفاق تازه و مهمی است که بر اساس آن، انتظارات وزیر روشن‌تر بیان شده، کاستی‌ها در مسیر رفع قرار گرفته و نقاط قوت نیز تقویت شده‌اند. تداوم این روند می‌تواند سرمایه انسانی و فنی ورزش کشور را به ارزش افزوده‌ای واقعی تبدیل کند؛ ناهمواری‌های ساختاری فدراسیون‌ها را کاهش دهد و جهت حرکت ورزش ایران را هدفمندتر و کارآمدتر سازد.

گذرگاه‌های بحرین و ریاض نقطه‌های عطفی هستند که اگر به‌درستی تحلیل و ارزیابی شوند، می‌توانند ورزش ایران را در مسیر کسب افتخارات بزرگ‌تر در ناگویا و لس‌آنجلس قرار دهند.