همشهری آنلاین – سیدسروش طباطباییپور: این علاقه از ترکیب عشق او به دوچرخهسواری و لذت ساختن از زبالههای رهاشده در طبیعت شکل گرفته است. ویکهام میگوید: «هیجان جستوجو برایم جذاب است. طبیعت بالتیمور را دوست دارم و در مسیرها همیشه چیزهایی مثل درپوش یا جلوپنجره خودرو پیدا میشود که نه زیادند و نه کم.»
بیشتر بخوانید:
او از سال ۲۰۲۴ شروع به جمعآوری درپوشها کرد و اکنون آنها را به کولهپشتیاش میبندد. ویکهام مکان یافتن هر درپوش را در نقشه گوگل ثبت میکند و فهرستی با عنوان «درپوشهایی در طبیعت» تهیه کرده است. او ترجیح میدهد خودش آنها را پیدا کند، چرا که بخش بزرگی از لذت کار در همین جستوجو نهفته است.
همسرش، کیت نیز در ساخت آثار به او کمک میکند و گاهی هشدارهایی درباره مسیرهای خطرناک میدهد. ویکهام آثارش را در حیاط خانهاش میسازد و از فلز مشبک، ورقهای فلزی و بستهای پلاستیکی برای اتصال درپوشها استفاده میکند. برخی آثارش ابعاد بزرگی دارند؛ مثلاً سر اسنوپی حدود ۵متر ارتفاع و ۶/۴ متر عرض دارد.
او حتی در سفرهایش نیز درپوش جمع میکند؛ از اوهایو تا رم. مردم محلی نیز با دیدن علاقهاش، درپوشهای رهاشده در طبیعت را به او معرفی میکنند. این سرگرمی عجیب به گفتوگوهای زیادی بین او با مردم منجر شده و بالتیمور را بهعنوان شهری با هنرهای نامتعارف بیش از پیش معرفی کرده است.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0