در آستانه بازی بزرگ هفته اول، وقتی خبرنگاران لیست دو تیم را دریافت کردند خیلی بیشتر از اسامی نفرات اصلی و تغییراتی که دو مربی نسبت به بازی سوپرجام داشتند، حضور بازیکن شماره ۵۵ روی نیمکت آبی‌ها به چشم آمد.
«عارف غلامی» چراغ خاموش و بی سر و صدا به استقلال برگشته و روی نیمکت آبی‌ها در برابر تراکتور نشست. این یعنی کارت بازی هم برای او صادر شده که نامش در فهرست استقلال قرار گرفته است.
مدیریت استقلال در این سال‌ها آنقدر ما را سورپرایز کرده که دیگر از هیچ حرکت آنها تعجب نمی‌کنیم اما باز همیشه چیزی در آستین دارند که ما را شگفت زده کنند! آنها با این اتفاق مرزهای مدیریت را جابجا کردند چرا که سابقه نداشته بازیکنی بدون انتشار خبر رسمی عقد قرارداد -و در این سال‌ها عکس او از لحظه امضا و با پیراهن تیم- وارد فهرست شود و روی نیمکت هم بنشیند!
البته کسی از عارف غلامی توقع بازی نداشت! او با همین نشستن روی نیمکت یک پیشرفت بزرگ در زندگی حرفه‌ای‌اش داشت که از چشم کارشناسان دور نماند. اگر نگاهی به ۴ سال اخیر کارنامه غلامی بیندازید، متوجه این پیشرفت خواهید شد!
عارف غلامی یک مدافع معمولی در ترکیب استقلال و زیر سایه دیگران بود تا اینکه در دربی، عیسی آل کثیر با آن سر توپ معروف، پرونده او را بست. غلامی در فهرست جواد نکونام قرار نگرفت و تمام تلاش‌هایش نیز برای پیدا کردن تیمی در لیگ برتر بی‌نتیجه ماند.
او بارها سعی کرد روغن ریخته را نذر امامزاده کند. از سوار شدن روی موج حوادث اجتماعی که گریبانگیر برخی فوتبالی ها شده بود، تا دادن فرصت ۱۰ روزه به استقلال که اگر با او قرارداد ببندند، قراردادی که در اروپا بسته را فسخ می کند!
باورش سخت است ولی همه این اتفاقات افتاده! برای عهد دور هم نیست که فراموش شده باشد، وقتی یک نیم فصل بیرون نشست و تیمی با او قرارداد نبست، راهی لیگ بوسنی شد.
غلامی در دوره حضور آجرلو گرانترین بازیکن استقلال بود و در تنها پیشنهادش از لیگ برتر، ذوب آهن او را با یک چهارم این دستمزد می‌خواست! او در لیگ بوسنی -آن هم در تیم میانه جدولی- هم بازی نکرد و بهانه مصدومیت و لجبازی مربی هم دیگر کمکی به او نکرد تا بدون تیم مانده و مجبور به بازگشت شود.
فصل قبل با همین سیستم «چراغ خاموش» غلامی به تراکتور پیوست. او چنان کارنامه بدی داشت که هیچ مربی و مدیری جرات مانور رسانه ای رویش را نداشت! اسکوچیچ در کل فصل فقط یک بار هفته ۵ برابر خیبر او را در ترکیب گذاشت و خیلی زود در دقیقه ۱۸ پشیمان شد و بیرونش کشید! هفته ۱۳ برابر شمس آذر بحران زده بازی کرد و دیگر تا پایان فصل ثانیه ای بازی نکرد! حتی در روزی که عارف آغاسی و شجاع خلیل‌زاده نبودند، اسکوچیچ به میلاد کر جوان اعتماد کرد اما به غلامی نه!
در پایان فصل هم نام عارف به عنوان اولین خروجی اسکوچیچ اعلام شد و درست از همان زمان تلاش او برای بازگشت به استقلال شدت گرفت. بالاخره هم چراغ خاموش برگشت و همه می‌دانند او این بازگشت را از رفاقت با چه کسی دارد. جالب اینکه همان روز حین خروج از باشگاه، خودش هم به صراحت نگفت قرارداد بسته!
سوال اینجاست که چرا همه از گردن گرفتن این خرید طفره می روند؟ چرا باید این همه اصرار روی بازیکنی باشد که تیم از نظر فنی نیازی به او ندارد؟ در فوتبال، بازیکن حتی با وجود مصدومیت و ناآمادگی برابر تیم سابقش فیکس به زمین می رود چون انگیزه زیادی برای اثبات خود دارد اما …!
حالا متوجه پیشرفت او شدید؟ فصل قبل عارف غلامی این دو بازی تراکتور- استقلال (به عنوان بازی برابر تیم سابقش) را از منزل تماشا کرد اما حالا بازی با تیم فصل قبل خود را از روی نیمکت دیده! اگر این پیشرفت نیست، پس چیست؟
اینجا را ببینید: بازگشت عارف غلامی به استقلال؛ ماجراهای یک نیمکت‌نشین مطلق!
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰