آیا ایران در تدارک حمله پیشدستانه به اسرائیل است؟!

حمله یا اقدام یک کنشگر به قصد از میان بردن امکان حملهٔ قریب‌الوقوع طرف دیگر را جنگ پیش‌دستانه می‌گویند. جنگ پیش‌دستانه معمولاً زمانی می‌تواند آغاز شود که یکی از طرف‌های درگیر، خطر حمله حریف را اجتناب‌ناپذیر و فوری فرض کند یا برای دست‌یابی به برتری راهبردی مدعی اجتناب‌ناپذیری و فوریت حمله شود، این نوع جنگ البته مبنای حقوقی چندان قوی ندارد و نمی توان با قطعیت آن را اثبات کرد و بیشتر یک مبنای عرفی و شاید هم دستاویزی برای اقدام نظامی یک کشور علیه کشوری دیگری باشد.

نواندیش_محمد صادقی: حمله یا اقدام یک کنشگر به قصد از میان بردن امکان حملهٔ قریب‌الوقوع طرف دیگر را جنگ پیش‌دستانه می‌گویند. جنگ پیش‌دستانه معمولاً زمانی می‌تواند آغاز شود که یکی از طرف‌های درگیر، خطر حمله حریف را اجتناب‌ناپذیر و فوری فرض کند یا برای دست‌یابی به برتری راهبردی مدعی اجتناب‌ناپذیری و فوریت حمله شود، این نوع جنگ البته مبنای حقوقی چندان قوی ندارد و نمی توان با قطعیت آن را اثبات کرد و بیشتر یک مبنای عرفی و شاید هم دستاویزی برای اقدام نظامی یک کشور علیه کشوری دیگری باشد.

حال طی چند روز اخیر بسیاری از منابع عبری و برخی منابع غربی مدعی شدند که ایران در تدارک انجام چنین حمله ای علیه اسرائیل است، ادعایی که البته رد و مضحک خواندن آن کار چندان دشواری نیست.

دیشب همزمان نتانیاهو و کاتز نیز با ژستی مظلومانه اعلام کردند که به شدت تحرکات ایران را زیر نظر داشته و برای هر حمله ای آماده اند، اسرائیل حتی در توجیه رزمایش گسترده هوایی خود با بیش از ۱۶۰ جنگنده اعلام کرد که این رزمایشی جهت افزایش آمادگی برای مقابله با حمله احتمالی است!

اما چرا چنین ادعایی از اساس دروغ است؟!

منش و روش و رویکرد جمهوری اسلامی ایران چه در پذیرش آتش بس اخیر و چه در اظهارنظر ها همواره بر این نکته بوده که ما آغازگر هیچ جنگی نخواهیم بود و تنها به تجاوز دشمن پاسخ می دهیم چنانکه در شرط پذیرش آتش بس نیز این موضوع روشن بود نکته دیگر احترام و تاکید ایران بر مبانی حقوقی و استناد همیشگی ما بر منشور ملل متحد است که اساسا ما مخالف دستاویز قرار دادن برخی مبانی حقوقی و عرفی برای آغاز جنگ هستیم.

نکته مهم تر اینکه برای چنین اقدامی اساسا به نوعی مصونیت بالا از قوانین بین المللی نیاز است مصونیتی که جز آمریکا و اسرائیل هیچ کشوری در جهان از آن برخوردار نیست پس ایران با توجه به جایگاه اش در نظم بین الملل و فشارهایی که روی اش است هرگز دست به چنین اقدامی نزده و آغازگر جنگی نخواهد بود، مسئله و استدلال دیگر بحث افکار عمومی داخلی است که بعید به نظر می رسد همچنین مبنایی را برای حمله پیشگیرانه یا پیش دستانه بپذیرد.

با این اوصاف و با توجه به رویکرد جمهوری اسلامی ایران با قطعیت می توان این ادعا را رد کرد و تاکید بر آن را بیشتر بخشی از پازل آن ها برای جنگ روانی با ایران یا حتی دستاویز قرار دادن برای اقدام نظامی احتمالی بعدی دانست.