تحلیل احمد زیدآبادی از ماجرای رویارویی خاتمی با مقامات آمریکایی

احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی‌اش نوشت: 

ماجرای پرهیز سیدمحمد خاتمی رئیس جمهور دوران اصلاحات از رویارو شدن با مقام‌های آمریکایی را سیدمحمدعلی ابطحی سرانجام شفاف کرده است. آقای ابطحی تصریح می‌کند که آقای خاتمی از هر نوع تماس و ارتباط با مقام‌های آمریکایی منع شده بود و به همین دلیل هنگامی که در مقر سازمان ملل خبر احتمال رو در رو شدن با مادلین آلبریت وزیر خارجۀ آمریکا را می‌شنود از نگرانی ناشی از اجبار به احوالپرسی با او دچار تشویش می‌‌شود و برای خلاصی از آن وضعیت، به همراهی امیر فقید قطر به انتهای سالن در پشت یک پارتیشن عملاً خود را پنهان می‌سازد.

این روایت گرچه برخی از شایعات مربوط به اصل قصه را تصحیح می‌کند، اما حال آقای خاتمی را هم در آن لحظه برای ما نمایان می‌سازد.
اینکه رئیس جمهور یک کشور که خود میزبان مراسم مربوط به “گفتگوی تمدن‌ها” در محل سازمان ملل بوده است، باید دائم از احتمال روبرو شدن با یک مقام آمریکایی و سلام و علیکی با او در دلهره و اضطراب و تشویش به سر ببرد و برای خلاصی از وضعیتِ احتمالی، به امیر وقت قطر متوسل شود، چه حسی را به شنونده منتقل می کند؟

در مناظرات اخیرم با آقایان عبدالکریمی و شهرستانی، هر دو اصرار داشتند که جمهوری اسلامی تمام توان دیپلماتیک خود را برای مذاکره و گفتگو با آمریکا به منظور حلِ اختلافات بین دو کشور به کار گرفته اما نتیجه این شده است! 

وضعیت تراژیکی که آقای ابطحی شرح داده خود گواه میزان صدق و کذب ادعای فوق است.
حالا به فرض آقای خاتمی با خانم آلبرایت رو در رو می‌شد و دو طرف سری به سوی هم تکان می‌دادند و یا سلام و علیکی رد و بدل می‌کردند، آسمان به زمین می رسید و یا کلام خدا نقض می شد؟