وقتی مغز نابیناها ابرقدرت می‌شود

باشگاه خبرنگاران جوان – کافه بوی قهوه تازه می‌داد و موسیقی ملایمی در پس‌زمینه پخش می‌شد. علی و ندا کنار پنجره نشسته بودند. علی با همان صدای گرم و آرامش، حرف زد: «وقتی چشمام رو از دست دادم، فکر کردم دنیا برام تموم شده. اما هر روز که گذشت، فهمیدم دنیا هنوز وجود داره و …»

زمان دانشگاه بود؛ همان روزهای پر از صدا و حرکت که یک گوشه‌اش، من با علی و ندا آشنا شدم. دو دانشجویی که چشم‌های‌شان دیگر نمی‌دیدند، اما قلب‌ها و ذهن‌های‌شان روشن‌تر از هر چراغی بود. تصمیم گرفتیم روز بعد، بیرون از کلاس، در یک کافه کوچک و آرام قرار بگذاریم؛ جایی که بتوانم پای حرف‌هایشان بنشینم و زندگی را از نگاه‌شان ببینم.کافه بوی قهوه تازه می‌داد و موسیقی ملایمی در پس‌زمینه پخش می‌شد. علی و ندا کنار پنجره نشسته بودند. علی با همان صدای گرم و آرامش، حرف زد: «وقتی چشمام رو از دست دادم، فکر کردم دنیا برام تموم شده. اما هر روز که گذشت، فهمیدم دنیا هنوز وجود داره، فقط باید روش‌های دیگه‌ای برای دیدن پیدا کنم.»

در این مناطق، پردازش بینایی است

ندا با خنده شیرینش که شاید هیچ‌گاه آن را ندیده بود فنجان قهوه‌اش را بلند کرد: «خیلی‌ها فکر می‌کنن نابینایی یعنی تاریکی مطلق، اما برای من این شروع کشف‌های تازه بود. من جهان رو با گوش‌ها، دست‌ها و بوی محیط می‌بینم. یه بار تو پارک نشسته بودم و فقط با گوش دادن به صدای برگ‌ها روی زمین، تصویری کامل و زنده‌ای از فصل پاییز ساختم.»می‌خواستم بدانم این تجربه چطور ممکن است؛ چطور مغز می‌تواند بدون چشم‌ها اینقدر دقیق جهان را حس کند. تحقیقات دانشگاه هاروارد که در سال ۲۰۱۴ منتشر شد، نشان می‌دهد که در مغز افراد نابینا، مناطقی که معمولا برای پردازش بینایی به کار می‌روند، برای تقویت حس شنوایی و لمسی فعال می‌شوند. به عبارت دیگر، مغز این افراد خود را بازسازی می‌کند و از ظرفیت‌های دیگری برای درک جهان بهره می‌برد.