چرا صندلی سینماها قرمز است؟

باشگاه خبرنگاران جوان – احتمالاً تاکنون در سینماها یا سالن‌های تئاتر به این موضوع دقت کرده‌اید که صندلی‌ها تقریباً همیشه قرمزرنگ هستند. حتی اگر در جست‌وجوگرهایی مثل گوگل یا بینگ هم عبارت «سینما» را جست‌وجو کنید، با انبوهی از تصاویر سینماها با صندلی‌های قرمز مواجه می‌شوید. به نظر می‌رسد که نوعی توافق نانوشته در دنیا

باشگاه خبرنگاران جوان – احتمالاً تاکنون در سینماها یا سالن‌های تئاتر به این موضوع دقت کرده‌اید که صندلی‌ها تقریباً همیشه قرمزرنگ هستند. حتی اگر در جست‌وجوگرهایی مثل گوگل یا بینگ هم عبارت «سینما» را جست‌وجو کنید، با انبوهی از تصاویر سینماها با صندلی‌های قرمز مواجه می‌شوید. به نظر می‌رسد که نوعی توافق نانوشته در دنیا وجود دارد که صندلی‌های سینما باید قرمز باشند.

اکنون شاید برایتان سؤال پیش بیاید که چرا قرمز؟ چرا آبی یا سبز نمی‌تواند انتخاب مناسبی برای صندلی سینما باشد؟ پاسخ این سؤال ساده، داستانی شگفت‌انگیز است که از تالارهای باشکوه اپرای قرن نوزدهم آغاز می‌شود، از فیزیولوژی چشم انسان می‌گذرد و در سالن‌های مدرن امروز ادامه پیدا می‌کند.

از کاخ‌های اپرا تا سالن‌های سینما

در قرن نوزدهم، سالن‌های اپرا و تئاتر اروپا نماد تجمل، هنر و طبقه‌ی اشراف بودند. دیوارها با تزئینات طلایی و مخمل قرمز پوشانده می‌شدند، لوسترها درخشان و نورها گرم و زنده بودند. قرمز در آن دوران، رنگ قدرت، شکوه و سلطنت بود. وقتی پرده‌ی اپرا بالا می‌رفت، صندلی‌های مخملی قرمز زیر نور شمع‌ها، نمایی سلطنتی را به تصویر می‌کشیدند.

در قرن ۱۹، رنگ قرمز نماد سلطنت و تجمل بود

سینما در ابتدای قرن بیستم از دل همین فضا متولد شد. سالن‌های نمایش فیلم، در واقع نسخه‌ی مدرن‌شده‌ی تئاترها و اپراها بودند؛ بنابراین، معماری، طراحی و حتی رنگ صندلی‌ها را از آن‌ها به ارث بردند و از آن زمان، قرمز، امضای سالن‌های نمایشی شد؛ ترکیبی از سنت و زیبایی که حسی صمیمی و تجملاتی را القا می‌کرد.

علمی که پشت یک انتخاب ساده پنهان شده است

برای اینکه دلایل دیگر استفاده از رنگ قرمز در صندلی‌های سینما را کشف کنیم، باید به علم برگردیم. در شبکیه‌ی چشم انسان، دو نوع سلول اصلی وجود دارد: سلول‌های مخروطی که در روشنایی روز فعال‌اند و مسئول دیدن رنگ‌ها هستند؛ و سلول‌های استوانه‌ای که در تاریکی کار می‌کنند، اما رنگ‌ها را تشخیص نمی‌دهند.

وقتی در محیط روشن هستیم، سلول‌های مخروطی دنیایی رنگارنگ به ما نشان می‌دهند، اما به‌محض تاریک شدن فضا، استوانه‌ای‌ها وارد عمل می‌شوند تا بتوانیم در نورِ کم ببینیم؛ هرچند سیاه و سفید. در این جابه‌جایی، پدیده‌ای جالب به‌نام اثر پورکینیه (Purkinje Effect) رخ می‌دهد: در تاریکی، چشم انسان به رنگ‌های آبی و سبز حساس‌تر می‌شود و قرمز را تقریباً نادیده می‌گیرد. به زبان ساده‌تر، وقتی نور کم می‌شود، رنگ‌های گرم زودتر از بین می‌روند.

اثر پورکینیه: لحظه‌ای که قرمز در تاریکی محو می‌شود

فرض کنید در یک باغ نشسته‌اید. گل شمعدانی قرمزی در کنار برگ‌های سبز می‌درخشد. در روشنایی روز، گل قرمز واضح‌ترین بخش منظره است؛ اما وقتی غروب می‌شود و نور کاهش می‌یابد، رنگ قرمز رفته‌رفته تیره‌تر و تقریباً در تاریکی ناپدید می‌شود، درحالی‌که برگ‌های سبز بیشتر دیده می‌شوند.

منبع: زومیت

منبع خبر

مسئولیت این خبر با سایت منبع و جالبتر در قبال آن مسئولیتی ندارد. خواهشمندیم در صورت وجود هرگونه مشکل در محتوای آن، در نظرات همین خبر گزارش دهید تا اصلاح گردد.

بازدید: 1

مطالب پیشنهادی از سراسر وب